Jou
'T KLEINE KRANTSJE
C/eelc/awA
c/oo dcfaat uJ /mede/e<veM
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEE
~Y/ij xijn vee/dan/ veric/uddt^daan de a/omnees, die de
/aatste ive/cen xo vriende/ij/ ivaren om ons te /e/Z&n of te
sc/imjwn en xo Aan mede/even te /etuicfen, na ons /edait om
cjexond/eids/ieri/ce/en te sto/i/ven met /iet uitgeven van ons
QdC/eine odCra/iii/e^Z'exe reacties /e/dien om ercf <joed
gedaanqAwj maa/s a/dexe a/onnees /eedarte/ijdan/c
t/denno (S/cAouitra
LEESGENOT
Jammer dat het Kleine Krantsje
straks niet meer verschijnt. Al
vanaf het eerste nummer ben ik
abonnee, en heb het steeds
met veel genoegen gelezen.
Mijn dank voor al die jaren lees
genot.
Leeuwarden
J. Dijkstra-Bethlehem
WIE WEET NOG HOE
Hoeveel levende geschiedenis
verhalen er bij de Leeuwarders
verscholen liggen is niet te vat
ten. Deze vonden gedurende
de laatste vijf en dertig jaren
hun uitweg in uw 't Kleine
Krantsje. Nu, in de dreigende
toekomst, zullen ze versmoord
blijven liggen in de nostalgische
herinneringen van de u liefheb
bende Leeuwarders.
Het is zeer te hopen, dat een
sterke man zich bij u zal melden
om uw taak en organisatie over
te nemen. In de oorlog 40-45
was er een huis in Leeuwarden,
waaraan de bewoner de naam
gaf "Wie weet nog hoe". Deze
kreet kan misschien 't Kleine
Krantsje redden van de verdwij
ning.
Leeuwarden W. D. Lijfering
DE ZAEYER
In het laatste nummer van 't
Kleine Krantsje staat een afdruk
van een gevelsteen 'De Zaeyer'.
Als ik het goed heb is die gevel
steen opnieuw ingemetseld in
een nieuwe muur van de Albert
Heijn Supermarkt aan het
Zaailand.
Ik herkende de steen ogenblik
kelijk. Dezelfde afbeelding, een
beetje groter, achter glas en
voorzien van een eiken lijstje,
hangt bij mij in de gang. De
steen bevond zich in de gevel
van het café 'De Zaeyer' dat
ongeveer op deze plaats
gestaan heeft, achter het
Gerechtshof. Voor de oorlog
werd op deze plaats de kippen-
markt gehouden. Op die dag
was het dus druk in het café, dat
door opoe (opa's derde vrouw)
beheerd werd.
Grootvader liet zich er zelf bijna
nooit zien. Ik ben zijn naamge
noot. Zoals de traditie was werd
de eerste zoon naar de grootva
der van vaders zijde genoemd.
Ik kan mij het café goed herin
neren. Als kind kwam ik daar
wel eens op zondagmorgen en
als opoe een goed zin had
kreeg ik dan een meelkoekje. Ik
zou daar mooie verhalen over
kunnen vertellen, maar dat
heeft geen zin meer nu 't Kleine
Krantsje ophoudt te bestaan.
Spijtig maar wel begrijpelijk.
Grootvader Klaas Faber is op 8
januari 1927 overleden en bij de
kerk in Huizum begraven. Als
kind liep ik drie dagen met een
brede rouwband om mijn arm.
Op school maakte dat nog al
indruk.
U hebt een geweldig fotoarchief.
Het kan haast niet anders of het
café 'De Zaeyer' zal wel eens
gefotografeerd zijn. Mocht u
zo'n foto bezitten dan zal ik het
erg op prijs stellen, als u die in
een van de allerlaatste num
mers zou willen plaatsen.
Dank voor uw volharding het
krantje 32 jaar lang te laten ver
schijnen.
Haarlem
VERDIENSTEN
K. Faber
Beste Fenno, tegen oud-klasge
noten zeg je niet "U", hoewel ik
vind dat iedereen jou wel met
"U" kan aanspreken op grond
van je verdiensten.
Ik betreur ten zeerste dat je
ermee moet stoppen en bedank
je hartelijk voor je inspanningen
in vele jaren. Ik zal je Krantsje
erg missen, maar ik zal niet de
enige zijn.
Fenno, ik gun je nog mooie,
gezonde jaren samen met je
dierbaren.
Hartelijke groeten van je oude,
sentimentele klasgenote van
School 14 met meester R. J.
Sipkens!
Heerenveen
Alie Postma-Kramer
JOBSTIJDING
Uit het laatste Krantsje hebben
we al kunnen lezen dat de
Jobstijding keihard is aangeko
men in de lezerskring. Het is
ook bijna onvoorstelbaar dat het
alom hooggewaardeerde perio
diek binnenkort niet meer zal
verschijnen. Mijn eerste reactie
was een gemeend 'Fenno, wat
maak je me nou?' Maar achter
af heb ik wel begrepen dat de
beslissing definitief is en ook de
redacteur veel verdriet moet
hebben gedaan. Uiteindelijk
gaat je gezondheid voor alles.
Het zal even wennen zijn als
volgend jaar 't Kleine Krantsje,
die maandelijkse brok nostalgie,
niet meer in onze brievenbus is
te vinden. Iedere keer was het
weer een plezier om zoveel
goede herinneringen aan ons
vertrouwde Leeuwarden te
mogen consumeren. Fenno L.
Schoustra verstond de kunst
van het schrijven en hij wist
waarover hij schreef. In de oor
log - dat moet in 1942 zijn
geweest - had ik het genoegen
naast hem te zitten op
de Gemeentelijke HBS, Achter
de Hoven en toen kwamen zijn
journalistieke kwaliteiten boven
drijven.
Schoustra kan trots zijn op dat
gene wat hij tot stand heeft
gebracht, met name op zijn
Krantsje. Een lang loflied zou
hier op zijn plaats zijn, maar
voorlopig laat ik het even bij een
'Fenno, hartstikke bedankt'.
Uit de spontane reacties van
lezers klonken enkele stemmen
op om te pogen 't Krantsje te
behouden. Ik kan me voorstel
len dat Fenno daar weinig voor
voelt. Een met veel liefde en
zorg opgevoed kind geef je niet
zomaar weg.
Mocht het anders zijn dan zal ik
me graag bij de initiatiefnemers
aansluiten.
Zandvoort Fekke Boukes
FANTASTISCH BLAD
Als een trouwe lezer van 't
Kleine Krantsje, die dit fantasti
sche blad altijd met de grootste
belangstelling heeft gevolgd,
eerst ten huize van zijn schoon
ouders in Leeuwarden, die van
de eerste dag af waren geabon
neerd en daarna tientallen jaren
via een eigen abonnement in
Haarlem mag ik niet nalaten
van mijn medeleven te getui
gen, nu er aanstonds aan het
bestaan van dit orgaan een
einde komt.
De grote dankbaarheid voor het
leesplezier in de afgelopen drie
en dertig jaar gebiedt mij om
daar nu melding van te maken
en ik kan me dan ook goed
voorstellen, dat er nu bij wijze
van spreken ettelijke tientallen
in de rij staan om hetzelfde te
doen, wat bewezen wordt door
alle brieven, die in de laatste
nummers hebben gestaan.
De meer dan zeshonderd num
mers, die er tot nu zijn versche
nen, heb ik niet anders dan met
grote intensiteit gevolgd en ik
kan me niet herinneren ooit
door de inhoud van een num
mer te zijn teleurgesteld: altijd
werden er wel weer aanspre
kende herinneringen opgehaald
en niet vaak gebeurde het, dat
je een bepaald artikel door een
volstrekt gemis aan interesse
moest overslaan.
Ik maak me zeker niet aan over
drijving schuldig, wanneer je nu
zeg, dat dit de grote verdienste
van de redacteur-uitgever
Fenno L. Schoustra is geweest.
Door alle jaren heen is hij erin
geslaagd de inhoud van 't
Kleine Krantsje op een hoog
peil te houden en, om zo te zeg
gen, een toon aan te slaan, die
heel veel lezers moeten hebben
afgesproken.
Ik ben het eens met andere
briefschrijvers, die al naar voren
brachten, dat Fenno Schoustra
en 't Kleine Krantsje eigenlijk
niet van elkaar te onderschei
den zijn en dat de magistrale
manier, waarop hij zijn krant
heeft geredigeerd zonder zijn
inbreng niet voor herhaling vat
baar is.
En zo kom ik dan op de schrij
vers van enkele ingezonden
stukken, die ervoor hebben
gepleit, dat er maar een soort
"Stichting Fenno Schoustra" zou
moeten komen, zodat andere
mensen zijn werk zouden kun
nen "voortzetten".
In dat "voortzetten" geloof ik
niet, tenminste niet in het voort
zetten van het onmiskenbare
succes, die hij zelf altijd met zijn
uitgave heeft gehad.
Door te denken van een komen
de stichting of hoe je dat ook
zou kunnen noemen, meen ik
dat de kwaliteiten van en de
door Fenno Schoustra gelever
de prestaties te kort worden
gedaan. Een ander zou een
krant als 't Kleine Krantsje mis
schien kunnen schrijven maar
zeker niet zoals hij dat heeft
gedaan. Anders dus en stellig
niet met de verdiensten, die we
hem moeten toekennen.
Trouwens, als ik het goed heb
begrepen, is het zijn eigen ver
langen, dat de traditie van 't
Kleine Krantsje stopt op het
moment, dat Fenno L. Schou
stra zelf heeft bepaald. In
december 1997 dus, met het
laatste nummer van dit jaar.
Haarlem J. de Vries
LEEDWEZEN
Met leedwezen vernam ik het
bericht, dat ons Krantsje gaat
verdwijnen. Misschien is het
zinvol om een en ander in een
stichting onder te brengen. Ik
hoop op een voortzetting van
uw maandblad.
Leeuwarden
Roel L. Boon
WERELDWIJDE FAMILIE
Door omstandigheden kan ik nu
pas reageren op het bericht
omtrent het einde van 't Kleine
Krantsje. Dat was inderdaad wel
even een schok en aan de vele
reacties in het juli- en augustus
nummer hebben wij kunnen
zien, hoe vele abonnees het
betreuren, dat wij binnenkort
maandelijks verstoken blijven
van dit unieke krantsje.
Fenno Schoustra heeft in de
twee en dertig jaar, dat het kran
tje bestaat, iets tot stand
gebracht, dat welhaast uniek
genoemd mag worden: met zijn
"Kleine Krantsje" heeft hij als
het ware een wereldwijde "fami
lie" gesticht. Want waar kwamen
de vele reacties vaak niet van
daan; uit vele plaatsen in het
binnenland, maar ook uit
Canada, Frankrijk, Australië
enzovoort; kortom uit de "wijde
wereld om Leeuwarden heen".
En al die mensen, die vaak op
ontroerende wijze reageerden
op stukjes in het krantsje, had
den één ding met elkaar
gemeen: een band met
Leeuwarden.
Ook ik betreur het verdwijnen
van het krantsje en ik zal het
zeker missen. Maar de andere
kant van de zaak is dat het om
de gezondheid van Fenno
Schoustra gaat. En ik kan alleen
maar zeggen: verstandig, dat hij
er nu mee stopt, beter dan te
stoppen als het niet meer kan.
Ik heb alle respect voor
Schoustra's beslissing.
Ik wil besluiten met een woord
van dank voor het genoegen,
het leesplezier, dat Fenno
Schoustra ons, abonnees, in
zo'n drie en dertig jaar heeft
verschaft met dit "Kleine
Krantsje" met zijn zeer geva
rieerde inhoud. Het was - en is
nog! - inderdaad een krantje,
dat je in één adem uitleest.
Hoe nu verder met 't Kleine
Krantsje? Er zijn in de laatste
nummers door verschillende
abonnees suggesties gedaan:
een "Fenno Schoustra
Stichting", een opvolger, voort
zetting in de vorm van een
stichting, maar ook: acceptatie
van het niet meer verschijnen
van het krantsje en het wensen
aan Fenno Schoustra van rust
en gezondheid in de komende
jaren.
Bij deze laatste groep mensen
wil ik mij volledig aansluiten. Wij
hebben drie en dertig jaar van
het Kleine Krantsje van Fenno
Schoustra mogen genieten,
Fenno moet ermee uitscheiden
wegens gezondheidsredenen,
punt er achter.
Geen opvolger of stichting, dat
zou niet "echt" zijn, want Fenno
is het Kleine Krantsje en omge
keerd! We zullen het krantsje
missen, ongetwijfeld, maar den
kend aan zijn gezondheid is het
zoals hij het nu besloten heeft:
goed!
Laat hij genieten van zijn rust en
van zijn reusachtig uitgebreide
verzamelingen en daarbij: het
ga hem goed!!
Groningen Ebe Drijver
GROOT GENOEGEN
"Aan alle goede dingen komt
een einde", luidt het gezegde en
terecht. Met complimenten van
broer Jan Popma hebben wij
vele jaren het krantsje gelezen
en met genoegen. Bedankt voor
al die plezierige jaren, 't Kleine
Krantsje lives for ever!
Fenno Schoustra nog vele jaren
in goede gezondheid toege
wenst. Best wishes,
Tumbi Umbi, Australië
Hennie en Wyts Westerdijk-
Popma
VEEL PLEZIER
Het zou wel jammer wezen,
wanneer er na december geen
enkel Kleine Krantsje meer
verschijnt; er helemaal mee
ophouden, dat kan toch niet? In
ieder geval Fenno, bedankt
voor de vele jaren voor het laten
verschijnen van het K.K., dat
ons allen zo veel plezier heeft
verschaft, speciaal de Leeu
warders, die nu zo ver van onze
mooie ouwe stad wonen.
Albany, Australië
Dukke Hiemstra
