MUZIEKSCHOOL
LEEUWARDEN-AMSTERDAM
AL IN 1932
■T KLEINE KRANTSJE
VROEGE VLIEGDIENST
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 16
De oud-Leeuwarder Mr. C. H. Beekhuis, nu woonachtig in
Den Haag, stuurde ons deze foto van een Muziekschool, die
hij had aangetroffen in de nalatenschap van zijn tante,
Elisabeth ("Lieske") Menalda, die pas is overleden op de leef
tijd van honderd en twee jaar.
Elisabeth Menalda was een zuster van een andere tante van
de heer Beekhuis, Tinie Zijderveld-Menalda, die wij jaren
geleden hebben leren kennen, toen zij in 't Kleine Krantsje
"herinneringen van een negentigjarige" ophaalde.
Mevrouw Zijderveld leeft nu ook niet meer; net als haar zus
ter Lieske heeft zij de hoge leeftijd van honderd en twee jaar
bereikt.
De heer Menalda vroeg zich nu af of deze foto in Leeuwarden
is gemaakt en of de heer Andries Draper, die deze plaat in
het jaar 1910 als ansichtkaart verstuurde ("Mijn beste wen-
schen voor een gelukkig 1910") mogelijk de directeur van
deze Muziekschool is geweest.
Wel, wij kunnen hierop antwoorden, dat de plaat inderdaad in
Leeuwarden is gemaakt en wel aan de Weaze, waar deze
situatie zo tot in de dertiger jaren heeft bestaan - het pand
nummer 12 van de school is toen afgebroken ten behoeve
van het verbreden van de Peperstraat.
De in onze stad zeer bekende muzikale familie Draper had
hier sinds 1900 een particuliere muziekschool, waarvan
Dominicus Draper de directie voerde. Zijn broer, Andries, gaf
vioolles aan de school en hij is het geweest, die de kaart met
de beste wensen voor 1910 verstuurde.
Dat deed hij aan "Mademoiselle W. J. Menalda per adres
Madamme Privat d'Oplein Geneve". Deze W. J. Menalda was
de oudste zuster van Elisabeth Menalda en het is, dachten
wij, niet te gewaagd te veronderstellen, dat zij vioolles van die
Andries Draper heeft gehad.
Trouwens... wat ligt er meer voor de hand, dan dat wij nog
eens die net al genoemde herinneringen van haar zus Tinie
in ons eigen Kleine Krantsje nalezen?
En wat zien we dan? Nou, onder andere dit: "Muziek was er
(thuis) altijd. Tot mijn vroegste herinnering hoort, hoe ik 's
avonds in bed lag en moeder hoorde spelen. Eens ben ik op
een concert in tranen uitgebarsten toen iemand de
Appasionate speelde, overrompeld door heel vroeger herin
nering. Minie (zus Wilhelmina) kreeg al gauw pianoles van
moeder, maar dat lag haar helemaal niet - ze kwam pas op
gang toen ze vioolles kreeg van de kleine Andries Draper." En
dan blijkt uit de verdere herinneringen dat Mien Menalda
later onder andere les heeft gehad van de wereldberoemde
Alexander Schmuller, een heel bijzondere violist.
Maar hoe het ook zij: een historische foto dus, deze van die
particuliere muziekschool, die nu bijna honderd jaar geleden
in Leeuwarden van veel belang is geweest!
En voor de geïnteresseerden nog even dit: het pand dat we
geheel links op dit plaatje zien is dat waarin nu de kapsalon
van Postma gevestigd is.
Bijna driekwart eeuw geleden, in 1923, heeft er al een vliegdienst bestaan tussen
Leeuwarden en Amsterdam. Er zullen wel niet veel mensen zijn, die zich dit herinne
ren, want die dienst heeft nog geen week bestaan. Deze foto uit ons archief is dan
ook wel heel bijzonder: de opname werd gemaakt nadat het vliegtuig al na enkele
vluchten of misschien zelfs wel na de allereerste vlucht in Gaasterland was veronge
lukt. De initiatiefnemer van deze vroege vliegdienst was een meneer Ph. Elskamp,
een ondernemende figuur, die een zaak in Gazelle rijwielen dreef aan de Voorstreek
in wat toen het pand nummer 263 was. Dat was vlak bij de Amelandspijp. Na de wel
heel vroege dood van deze Elskamp kwam de later erg bekend geworden Lammert
de Vries met onder andere Gazellerijwielen in dit winkelpand. De jonge ondernemer,
die dus wel erg gauw door dit ongeluk werd teleurgesteld, had de Duitser Kriger als
vliegenier in dienst genomen. Ook voor hem duurde het avontuur maar heel kort. Voor
critici, die wat wantrouwend zijn, kunnen we de echtheid van de foto garanderen door
te wijzen op de tekst "Luchtlijn Leeuwarden-Amsterdam" die we op het toestel kun
nen zien staan. Overigens hebben we nog nooit een krantenbericht kunnen vinden,
waarin deze zaak werd vermeld, ondanks het feit, dat we menen het jaar 1923 ook
wel eens te hebben doorgespit. Maar misschien komt dat nog eens zo ver. (Foto:
Collectie Fenno Schoustra/'t Kleine Krantsje)
Geluk is niks andes as een
goeie gesondheid en een
slecht geheugen.
Het binne beklagenswaardige
meensen, die't er altied mar op
lette wat hun buren doen.
A'je goed lustere kanne, make
je je populair, mar je lere d'er
nog van oek.
Met lui, die 't helemaal niks
wete mut je gien medelijden
hewwe.
"Waren wij sukke lieverds vroe
ger?" stelde een dezer dagen
een uiterst gezette heer op leef
tijd de vraag in een gesprek in
een winkel in Leeuwarden-oost.
"Deurke-belle, appeltsjes jatte,
pliesjes peste..."
"Ach man" repliceerde even
eens voor de toonbank aanwe
zig vinnig vrouwtje bits: "waar
praat je over, wat ze nou uutha-
le liekt ommes naar niks, ze
musten al die jonge kerels met
hun lange haren kaalskere, dat
musten ze..."
"Kaalskere..." antwoordde de
man duidelijk gepikeerd, maar
ook bijzonder verrast.
"Kaalskere... Bin jou dan seis
vegeten, hoe leuk dat is?
Meens, ik sien jou nóg in april
1945 inne stad lopen met een
grote theedoek omme kop, wat
salie jou prate over kaalske..."
De rest van z'n betoog kon hij
wel inslikken, want het vrouwtje
was de winkel al uit...
