'T KLEINE KRANTSJE
qAL J<HA
®Pvdam/c vocw
mecle/mww
WA,
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
d!ij zijn vee/ dan/ versc/a/dicfd aan de a/onnees, die de
/aatste toe/en zo- vniende/ij/ ouwen, om om te /e//on o^te
sc/vrij ven en zo /uen tnede/even te /teiaicfen na om /es/uit om
Cfezond/eidsjieri/e/en te stojijien ?net /iet uitbenen van owa
Q."/Qeifie cACrantsje'35eze reacties /ei/en ons ew^ <joed
(jfedaan. Q- \'oefmaa/i ad deze a/onnees: /-eed /ante/if/ dan//
(ddëntio (ffc/i-oastwz
ALTIJD LEUK
Ik vind het jammer, dat 't Kleine
Kransje stopt, want ik vond het
altijd leuk om in te kijken.
Neterse!
Tjeerd Soer (11 jaar)
WACHT U VOOR NAMAAK
Met belangstelling lees ik in 't
Kleine Krantsje de geplaatste
dankbrieven aan de heer
Schoustra. U moet zo maar
denken: Als een Libelle of Privé
zouden moeten eindigen, zullen
er vast niet dergelijke brieven op
de bureau vallen, die Fenno
Schoustra ontvangt en nog zal
ontvangen.
Een "oplossing" zal het niet
meer kunnen betekenen. Zoals
hij het deed en kon!
De Leeuwarders zien niet wat
ze in de bus krijgen en kregen.
Nummer 642 bijvoorbeeld.
Wéér een pracht foto van het
Vliet. Met onder andere pakhui
zen van "Ons Marius".
En dan de ongeëvenaarde Piet
de Vries, de Koning, wat zeg ik,
de Keizer van het Frysk Orkest,
hoog gezeten, ver boven ieder
een uit, temidden van zijn gelief
de instrumenten. Piet de Vries
niet meer onder ons, het Vliet
niet meer daar.
En dan: "Vanne dooien niks dan
goeds" een pracht artikel. Het
kon weer niet op. Maar
Leeuwarders, wacht u voor
namaak! De grijnzende indrin
ger ligt op de loer!
Leeuwarden W. D. Lijfering
BEGRIP
Wat zullen we onwennig zijn,
als al dat moois in uw Krantsje
niet meer bij ons op de mat zal
vallen.
Maar we hebben er wel begrip
voor en wensen u gezondheid
met wie u dierbaar zijn!
Leeuwarden Fam. Miedema
ZEER BELANGRIJK
't Kleine Krantsje is zeer belang
rijk geweest voor drie echtpa
ren. Ik ben zo vrij om zonder
'ruggespraak' met de anderen
onze dank uit te spreken voor
het aandeel van de heer
Eelde
m
Schoustra in het unieke feit dat
drie oud-Leeuwarder echtparen
van boven de tachtig al enkele
jaren om de twee of drie
maanden samen komen in
Bussum, Leusden of Eelde. De
mannen, allen trouwe lezers
van 't Kleine Krantsje, waren
samen op School 14 op de
Mulo, maar de dames kenden
elkaar eerst niet. Een dergelijk
contact na ruim vijf en zestig
jaar is toch wel iets bijzonders!
Het zijn zeer plezierige dagen
die van onze ontmoetingen!
Fam. Kerkmeer (Bussum) en
fam. Sloot (Leusden) hadden al
langer veel contact met elkaar
en wij kwamen er bij via 't Kleine
Krantsje.
Het is overigens niet het enige
contact dat via het krantsje is
ontstaan!
Het ga u goed heer Schoustra!
P. Wiersma en
T.G. Wiersma-Meinardy
HEEL HEEL ERG...
Zoals alle abonnees van uw
'Krantje' vind ook ik het héél
héél erg dat u ermee stopt. Wat
zullen wij het missen! Uw
gezondheid gaat echter voor en
ik wens u naast uw verdiende
rust nog heel veel goede,
gezonde en gelukkige jaren.
Daarbij hoop ik, dat wij dan toch
nog eens van u horen.
Nogmaals, wat zullen wij uw
krantje missen.
Lemmer
M. de Leeuw-Waschitschek
ONVERVANGBAAR
LEVENSWERK
Natuurlijk ben ik het eens met
vele inzendingen van lezers, die
het jammer vinden, dat 't Kleine
Krantsje ophoudt te bestaan en
Fenno Schoustra het allerbeste
toewensen met zijn gezondheid.
Dat laatste vooral!
Niet eens ben ik met degenen,
die menen dat 't Kleine Krantsje
op een of andere manier verder
zou moeten. Door middel van
een Stichting bijvoorbeeld. Nee
mensen, dat wordt niks.
't Kleine Krantsje is het levens
werk van één persoon, die
beschikt over een schat van
gegevens en die dit door zijn
Leeuwarden
A. Brouwer
kundigheid op het gebied van
de journalistiek wist te presen
teren. Bovendien gaf hij de
lezers gelegenheid verhalen en
verhaaltjes te vertellen, welke
voor de historie van Leeuwar
den iets betekenden. Gebeur
tenissen welke anders alleen bij
de schrijvers bekend zouden
zijn gebleven.
Nu zou zoiets door middel van
een andere uitgave ook wel
kunnen, maar dat andere dat
van de redacteur zelf, dat kan
nooit zoals in de laatste drie en
dertig jaar.
Hoe lang heeft de Leeuwarder
Gemeenschap bestaan?
Nee, 't Kleine Krantsje is onver
vangbaar en daar moet nu een
punt achter worden gezet.
Ik wens Fenno Schoustra en
zijn vrouw het allerbeste toe.
Leeuwarden
Chris Doorenbos
ONTMOETINGSPLAATS
Ook namens mijn man dank ik u
hartelijk voor het vele leesple
zier, dat wij aan 't Kleine
Krantsje beleefd hebben.
Het was een ware schriftelijke
ontmoetingsplaats van vele
"oud" Leeuwarders.
Mede namens mijn man wens ik
u nog goede jaren toe.
Leeuwarden
Mevr. C. F. de Vries
HEEL VEEL GOEDS
Jammer heer Schoustra, dat 't
Kleine Krantsje straks tot het
verleden behoort. U heeft ons al
die jaren, dat het bestond, heel
veel goeds gegeven.
Telkens even terugkijken in het
verleden. Dingen, die nooit
meer terugkomen, maar die
door het Krantsje steeds weer
teruggehaald konden worden.
Ik hoop dat u nog vele jaren in
goede gezondheid met uw fami
lie mag genieten.
Heel veel dank heer Schoustra!
Heemskerk
Gr. Wiersma-Smeding
MET PLEZIER
Tot mijn spijt moet u de uitgave
van 't Kleine Krantsje beëindi
gen. Ik heb het altijd met plezier
gelezen, maar ik ben mij ervan
bewust, dat er overal een einde
aan komt.
alsof er geen jaren zonder con
tact tussen hadden gelegen.
Ook heb ik door 't Kleine
Krantsje mijn buurjongen uit de
Kalksteeg, Rein Huisman,
teruggevonden. Na fijne jaren
van hernieuwde vriendschap
zijn beiden helaas overleden.
Maar de herinnering blijft.
Ik wil u, geachte heer
Schoustra, nog bedanken voor
uw onvergetelijke compliment
toen u me eens opbelde naar
aanleiding van een stukje dat ik
in 't Kleine Krantsje had
geschreven over kindergeluk,
dat ik ooit had beleefd. Dat ging
over een pop, die verkrijgbaar
was bij vier pond Laura en u
vroeg mij toen wat Laura was -
een margarine in de mode aan
het eind van de twintiger jaren.
U gaf mij toen een compliment
je omdat ik voor 't Kleine
Krantsje zulke leuke stukjes
schreef. Wel, ik bewaar dit als
een fijne herinnering aan u.
Beste heer Schoustra, bedankt
voor alle fijne jaren met 't Kleine
Krantsje. U nog vele goede en
rustige jaren toegewenst!
Leidschendam
Mevr. J. G. Boer-Lemmers
DANK VOOR FIJNE JAREN
Ook ik heb met leedwezen ken
nis genomen van de medede
ling, dat 't Kleine Krantsje per
31 december zal ophouden te
bestaan.
Bij de tallozen, die u dit al heb
ben beschreven voeg ik het
mijne; we zullen 't Kleine
Krantsje heel erg missen. Ja,
dat stelt ons dan weer voor het
feit, dat niets hier blijvend is.
Dank zij 't Krantsje heb ik mijn
schoolvriendin teruggevonden;
wij zaten naast elkaar op de
schoolbanken in de
Schoolstraat in Huizum. Door
een stukje dat ik schreef, kreeg
ze mijn adres en zijn we onze
relatie gaan hervatten - het was
HARTELIJKE DANK
Hartelijk dank voor dit unieke
Kleine Krantsje. Nog vele fijne
jaren voor u en uw familie toe
gewenst.
Leeuwarden W. H. Joustra
T. Joustra-Salverda
WERK VAN GROOT BELANG
Ik ben zo ongeveer op dezelfde
dag geboren als 't Kleine
Krantsje. Jong genoeg om er
nog vele jaren van te kunnen
genieten, maar dat mag niet
wezen, 't Kleine Krantsje wordt
nu geschiedenis, zoals het die
zelf altijd zo prachtig beschreef.
Ik heb er alle vertrouwen in, dat
er in de toekomst weer iets der
gelijks wordt gepubliceerd. We
moeten het relativeren en de
bijna drie en dertig jaar aan
leesplezier in het licht zien van
onze meer dan zevenhonderd
vijftig jaar oude stad.
Pijnlijk is niet alleen het verlies
aan leesplezier met elke keer
weer nieuwe foto's en ontdek
kingen, maar ook het verlies
van een stukje saamhorigheid.
Gevoed door herinneringen,
niet altijd even prettig, van die
compacte en gezellige stad. We
raken zo helaas een ongrijpbare
band kwijt tussen vele
Leeuwarders, nieuw - oud - en
"ut fan hüs".
Ik vraag mij af of Fenno zelf zo'n
succes verwacht had van zijn
onderneming. Een gat in de
markt, waarbij met reacties van
de lezers vele raadsels werden
opgelost en een voor Nederland
pagina 4
en de "wijde wereld er omheen"
unieke moderne geschiedschrij
ving is gepleegd.
Zijn werk is van groot belang
voor Leeuwarden en de nieuwe
generaties "Luwadders" en ik
hoop, dat de enorme verzame-
lin aan documenten en de foto
verzameling een goed heenko
men vinden. De Kleine
Krantsjes zullen nog voor vele
jaren hun werk blijven doen.
Het ga je goed Fenno, bedankt
en blijf nog vele jaren van
Leeuwarden genieten.
Singapore Cor-Henk Roolvink
VERRASSING
Heeft Fenno Schoustra me daar
even - zo tegen het scheiden
van de markt - een verrassing
bezorgd in het septembernum
mer met de foto "De verdwenen
stad!" Weg naar Cambuur, het
weggetje, waar ons gezin
(vader, moeder en vier kinde
ren, waarvan ik de oudste)
kwam wonen, toen wij van
Goutum naar Leeuwarden ver
huisden. Ik was toen vijf of zes
jaar (want ik ben op 6 oktober
1929 nog gedoopt in Goutum
en ik ben in Goutum ook nog
enige tijd op school geweest,
het schooltje achter de kerk).
Wij gingen wonen op Weg naar
Cambuur no. 86. We woonden
op een streekje van drie wonin
gen, die met de achterkant
tegen een drietal andere wonin
gen stonden, dwars op een rijtje
huizen dat dus aan de Weg naar
Cambuur stond en ik meen - als
ik het goed kan zien - dat dat
was waarvan we op de foto een
huis met een dakkapel zien. En
als mijn geheugen mij niet
bedriegt, was dat een rijtje van
vijf woningen, waarvan de mid
delste een winkeltje was. We
moesten dus over het bruggetje
en dan linksom om bij ons huis
te komen. Van daar kwam ik op
school 14 en van daar na een
jaar naar de nieuwe school 17,
waar ik in de tweede klas kwam
bij juf Geelof.
Ik kwam nog wel eens in de
boerderij van boer Koopmans,
die op de hoek van Weg naar
Cambuur en de De Ruyterweg
stond. Op Weg naar Cambuur
heb ik van mijn vader m'n eerste
fietslessen gehad. Wij hebben
er niet zo lang gewoond want in
1934 woonden wij in de
Schopperhofstraat 22; dat weet
ik omdat ik in dat jaar voor
gezondheid zes weken in
Renkum geweest ben en mijn
ansichtkaartjes naar huis naar
de Schopperhofstraat gingen.
Aan 't eind van Weg naar
Cambuur (of was het 't begin?)
had je het Schoppershof, een
paar huisjes bij elkaar, waar ook
onze schoenmakerYpma woon
de; ik vond het altijd leuk om
even bij hem in de werkplaats te
zijn. Als ik me goed herinner
kostte een paar zolen en hak
ken toen zestig cent.
Er komen bij het zien van zo'n
foto weer allerlei herinneringen
boven, te veel om in 't Krantsje
op te noemen.
Wel wil ik mij nog een opmer
king veroorloven over de
naamswijziging van Weg naar
Cambuur; ik meen welhaast
zeker te weten, dat het later de
De Ruyterweg heette en niet
Paste urweg.
Zo zie je maar weer, wat een
enkele foto voor reacties kan
oproepen en waarmee ik tevens
zeggen wil: zo is het in de ach
terliggende jaren altijd gegaan
en daarom zou 't Kleine
Krantsje nog wel jaaaaren kun
nen bestaan.
Groningen Ebe Drijver
