EEN VACANTIE DIE
IN HET WATER VIEL
DE VERDWENEN STAD
'T KLEINE KRANTSJE
Oeroud nieuws uit de
Stadsen Dorpskroniek
van dr. G. A. Wumkes
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 9
Pantekoek, leeraar in de wiskunde te Leeuwarden,
opent ten zijnen huize een collegie in de cijferkunst,
algebra en meetkunde, met toepassing op den koop
handel en andere wetenschappen. 1836)
In het nieuwe Stadsweeshuis te Leeuwarden wordt
weer de gewoonte ingevoerd om enkele weezen, die
zich het best hebben gedragen, een premie te geven,
bestaande in een boekgeschenk, te betalen uit een
fonds, dat in 1763-64 is geformeerd uit een dankoffer,
groot f 250,- 24 april 1763 gevonden in het zakje van
de weesdiakenen, toen in de kerken gedankt werd
voor het herstel van den prins-erfstadhouder. (1814)
De erven van de jurist Mr. H. D. Ketwich Verschuur
verkopen het vroegere woonhuis van hun vader, de
villa op de hoek van de Sophialaan en de Van Swie-
tenstraat, aan de koffiehuishouder Gerrit Jan Regnery.
Die wil het huis verbouwen om er een hotel van te
maken. (1910)
Op initiatief van de journalist Roel van der Velde wordt
de Stichting Friese Ziekenomroep opgericht. De
F.Z.O. wil trachten via de ether patiënten in ziekenhui
zen en sanatoria uit hun isolement te halen. 1955)
De oude boerderij in het vroegere Jodeland, op de
hoek van de Jelsumerstraat, zakt spontaan in elkaar -
de bouwval wordt geheel afgebroken. (1991)
Er worden verschillende Leeuwarder aannemers gear
resteerd en in de gevangenis opgesloten. Zij hebben
volgens de Duitse bezetters hun werk op het vlieg
veld, dat een sterke militaire basis moet worden, niet
naar behoren verricht - zij beschuldigen de mannen
van sabotage. (1940)
Verschenen bij A. L. Scholtens te Groningen: "De
spoorbaan, dichtregels den Friezen en Groningers
toegewijd bij gelegenheid van de plechtige opening
der spoorbaan tusschen Leeuwarden en Groningen"
doorJ. A. Jongsma (1866)
Op Burmaniahuis bij de Vrouwenpoort te Leeuwarden
verkocht een groote partij fraai gewerkt zilver en goud,
een menigte fijne lijnwaden van tafellakens enz.
Voorts koper, tin, meubelen, nagelaten door wijlen ge
neraal van Burmania. (1760)
Een visscher uit Oldeouwer vischt in de Tjeukemeer
de zijplank op van een groote doodkist, nog voorzien
van twee ijzeren hengsels, waarschijnlijk afkomstig
van een der verzwolgen kerkhoven van Rohel of Delf-
strahuizen(1884).
Te koop chocoladefabriek en toortsmakerij der Wed.
F. H. Munniks bij de Lange Pijp te Leeuwarden.
(1806)
De voormalige Vrijmetselaarsloge in het Zaailand te
Leeuwarden, omgedoopt in Het Hof van Friesland,
wordt door J. E. van Bemmel aanbevolen voor het
houden van bruiloften en concerten. (1816)
ONZE FOTOPRIJSVRAAG
Het woonhuis, dat wij in onze krant hadden afgebeeld voor de foto
prijsvraag van oktober staat op de hoek van de Kruisstraat en het
Nieuwstraatje. Het was het pand waarin tot zijn overlijden in 1983 de
kunstenaar Jan Stroosma heeft gewoond. Winnares van het uitge
loofde boekje "Leeuwarden, ach ja, zo was het..." werd mevrouw A.
Platte, Emmakade 37 in Leeuwarden.
Als ik het goed voor de geest
heb heeft meester Wilkeshuis
van School 13 eens een boek
geschreven, getiteld "Het
Stormkamp". In dat boek, dat ik
vele malen gelezen heb, gaat
het over kinderen die op vakan
tie naar Terschelling gaan en
wat het weer betreft niet één
mooie dag hebben. Het blijft
maar stormen en dan gaan ze
schelpen zoeken en op doosjes
en zo plakken. Aan het eind van
het boek worden de schelpjes
prestaties verkocht en zo wordt
het toch nog een fijne vakantie!
Flinke kinderen! Ik moet er nog
vaak aan denken, aan dat
mooie boek en dan kom ik als
vanzelf op een wonder dat wij
zélf beleefden. Vader had
namelijk een aanhang-kam-
peerwagentje gemaakt op twee
wielen. Een bak-met-vier-schot-
jes en een tentzeil als dakbe
dekking. Zelf bedacht,
geschetst, getekend en bere
kend. "Ik hew ut maakt met mien
eigen kloerenl", zei hij met
gerechtvaardigde trots. Vaders
hadden dus kloeren en kinde
ren hadden jatjes, begreep ik er
uit. Toen Vader eens terug
kwam van de Ford-dealer
(Rosier) had hij bij mijnheer Wijs
op het Magazijn een schrijfma
chine gezien. "Daar heb jij
mooie jatjes voor!" zei hij en
schonk mij een typecursus van
15,- bij Röben aan de
Spoorstraat. In vier maanden
had ik mijn diploma met hoge
snelheden en blind typen kan ik
nóg altijd. Het mooie volgwa-
gentje kwam achter de auto
(een De Dion Bouton, een
wagen met een prachtig Frans
interieur) en... we gingen met
vakantie! Op naar Zuidlaren,
van Drenthe wist Vader alles,
later van Friesland ook. Van der
Baan zou de honneurs waarne
men, de lopende zaken in de
garage gaande houden en we
bleven een week weg. Vader
had ook nog een legertent met
één stok in het midden, hierin
sliepen mijn ouders en wij kin
deren mochten overnachten in
het volgwagentje. Alles op stro
matrassen. Vader zou af en toe
bellen in een postkantoortje, 5-
7-9-0, makkelijk genoeg! Toen
wij op de plaats van bestem
ming waren aangeland begon
het te regenen en te waaien en
het hield niet meer op. Vader
was een optimist en rekende er
op dat het nu toch wel een keer
óp zou zijn daar boven. Het
hield niet op, dat was lastig, we
mochten niet aan de binnenkant
van de tent het tentdoek aanra
ken, want dan ging het daar lek
ken. Een dubbeldaks tent was
het niet!
Het werd erger en erger met het
weer, zó erg dat Vader een
lasso moest werpen om de top
van de éénpaals-tent en vast
maken aan een boom. Wij von
den het prachtig zo'n vader te
hebben, die net als in indianen
boeken met lasso's kon werpen.
Intussen moesten we dan maar
spelen in de prachtige auto, dan
bleven wij, kinderen, tenminste
droog. Tenslotte legde Vader,
die hier ook niet optimistisch bij
kon blijven, het hoofd in de
schoot. Mijn ouders besloten
naar huis te gaan... Toen alles
ingepakt was aanvaardden wij
de terugtocht en ongeveer bij
Norg gebeurde het WONDER!
Potseling was het DROOG, het
had hier niet geregend, alles
was mul! Vader stopte, wij stap
ten uit en konden de regen-
grens zien. Hier nat, daar
droog!!!! Echt waar!!!! Wij zagen
dat Vader opleefde, wij hadden
nog enkele dagen. Vader zocht
en vond een boer waar we bij
een korenveld konden staan. Ik
zie het nog voor me hoe Vader
de boer betaalde, ik zie de
korenbloemen en de klaprozen
voor me en de natte strozakken
die lagen te dampen in de ZON!
Siti van tante Siep en ome
Bonnie keek zó blij, dat ik het nü
nog weet! Zij had natuurlijk ook
gerekend met een vakantie die
in het water was gevallen, maar
niet gezeurd. Wij waren tenslot
te net zulke kinderen als de kin
deren uit "Het Stormkamp" van
meester Wilkeshuis. Wij waren
flinke kinderen mag ik wel zeg
gen!
Ter Apel
Jelle Vening
Het oude Leeuwarden, dat verdween. De Groeneweg, de vrij smalle doorgang tussen het
Schoenmakersperk en het Sint Jobsleen. Tientallen jaren is er sprake van geweest deze
straat te saneren voor eindelijk de slopers kwamen om de woningen hier tegen de grond te
slaan. (Foto: Fenno Schoustra)
