DE OPMERKELIJKE HOUDING
TEGENOVER FENNO SCHOU
'T KLEINE KRANTSJE
WAARDERING NA KWAR
TER INTRODUCTIE
itroductie
i
Toen raadsli
tfloop van veil
i tiaire kwamen
r zakken een exe
pe Krantsje"
de rij van advefl
aldus presenteef
K deren.
Seizoen Kiiw
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 10
Nu 't Kleine Krantsje na ruim drie en dertig jaar ophoudt te bestaan, is het interes
sant nog eens na te gaan, hoe in die tijd de houding van de grote Leeuwarder
Courant tegenover dit kleine Kleine Krantsje is geweest. De gehele periode van
negentienvierenzestig tot nu toe overziend, moeten we tot de conclusie komen, dat
het Hoofdblad van Friesland zich lange tijd ten aanzien van deze publicatie opvallend
zwijgzaam heeft opgesteld na onze uitgave aanvankelijk voor een advertentieblad te
hebben aangezien. Na ettelijke jaren bleek er bij de redactie van de Leeuwarder
Courant een zekere waardering voor Fenno Schoustra en zijn Kleine Krantsje te
bestaan en tenslotte verschenen er in de redactionele kolommen van de L.C. zelfs
uitbundige loftuitingen wanneer het over deze "kleinste krant van Nederland" ging.
Wanneer we nu de klok nog eens even terugzetten, hangen we eerst de kalender van
negentienzestig even aan de wand, toen 't Kleine Krantsje nog niet bestond, maar er
wel aardige dingen over de journalistieke verhoudingen in de Friese hoofdstad te mel
den waren. Daartoe laten we Fenno Schoustra zelf aan het woord.
Na in de vijftiger jaren tot twee
maal toe enige tijd in het
Nederlands Studenten
sanatorium in Laren te hebben
vertoefd en uiteindelijk een long
operatie te hebben ondergaan,
kon ik in 1960 genezen in
Leeuwarden terugkeren om mijn
werk als journalist bij het dag
blad Het Vrije Volk te hervatten.
De ontvangst, die journalistieke
collega's mij bij deze terugkeer
bereidden, was in één woord
overweldigend. Op initiatief van
enkele collega's van de
Leeuwarder Courant werd er
met veler medewerking een
happening op touw gezet, die ik
mijn leven niet zal vergeten.
Het feest werd op de donderdag
van mijn thuiskomst in de
Valeriusstraat ingeleid door een
mij onbekende heer, die op de
bel drukte en me een mandje
met fruit kwam aanreiken. Er
was een kaartje aangehecht met
de tekst: "Welkom thuis! Van de
gezamenlijke Leeuwarder jour
nalisten."
Bij nadere beschouwing in de
huiskamer bleek dat fruit goed
deels te zijn bedorven - van de
aanwezige appels en peren was
er geen enkel exemplaar niet
verrot. Maar er zat nóg een brief
je bij, dat te denken gaf.
"Attentie!" stond er op,
"Geadresseerde dient vrijdag
avond van half acht tot half
negen THUIS te zijn!"
De bedoeling van deze mysteri
euze missive werd de volgende
avond klokslag half acht duide
lijk, toen aanzwellend tromgerof
fel ons naar het voorkamerraam
deed snellen en we tot onze
grote verbazing de merkwaar
digste optocht zagen naderen,
die we ooit hadden mogen aan
schouwen.
BIZARRE STOET
Voorafgaand door de met een
Fries paard getrokken "Journa
listenkoets" volgde er een bizar
re stoet met het muziekkorps
Soli Deo Gloria en de Stanley
Padvinders Band, met een enor
me brandweerauto en nog meer
bedrijfs- en personenwagens,
met afvaardigingen van de
Gymnastiekvereniging Quick en
de Voetbalvereniging Leeuwar
den en tenslotte met een veer-
Dit is het stukje op de voor
pagina, waarmee 't Kleine
Krantsje op 7 oktober 1964
werd geïntroduceerd: "een
echt gezellig krantsje voor
de Liwadders, voor oud
Liwadders en voor allen, die
zich met Leeuwarden ver
bonden voelen".
Er was weer een jarig en 's
avonds zat de hele familie
gezellig bijeikaar: de ouders,
van de jarige, de grootste kinde
ren, de broers, de zusters, wat
zwagers en een schoonzusje en
een volle neef, die weliswaar
van origine geen rasechte
Liwadder was, maar die dank zij
een langjarige omgang met
Leeuwarders en een knap aan
passingsvermogen in dit
Leeuwarder gezelschap toch
wel voor vol werd aangezien.
Na de voor zulke avonden
gebruikelijke bespreking van het
weer, de t.v. en de verrichtingen
van Sportclub Cambuur kwam
het gesprek natuurlijk op Oud
Leeuwarden en op een gegeven
moment vroeg iemand, of de
anderen wel eens het mooie
verhaal van stadgenoot S. had
den gehoord.
Een paar minuten later zou
iedereen de vraag met ja' heb
ben kunnen beantwoorden,
want zonder een antwoord af te
wachten deelde de vragenstel
ler het sterke stukje al mee,
zoals het elders in dit Kleine
Krantsje onder het kopje "Hè, je
dat hoord?" is afgedrukt.
De reactie's op deze kleine ver
telling varieerden van "Dat kan
niet waar weze - da's al te gek!"
tot "Hè je 't ooit zo zout eten?",
waarna de hele familie als één
man verklaarde, dat het toch zo
mooi zou zijn, wanneer dergelij
ke verhalen uit het ouwe
Leeuwarden in een speciaal,
gezellig en modem Leeuwarder
krantsje aan alle Liwadders
konden worden doorverteld.
En de verhalen, die er toen nog
ter tafel kwamen ("Hè jim Pang
nog kannen" - "Wie herinnert
zich Hoempa niet?" - Man, ik
sien ze nog voor mie, Tietsje
met die stok!") hadden we in
twee jaargangen van zo'n
krantsje nog niet kwijtgekundl
Een echt gezellig krantsje voor
de Liwadders, voor oud
Liwadders en voor allen, die
zich met Leeuwarden verbond-
ne voelen - dat was geen onge
wone wens. Een Fries mag
graag terugzien op wat achter
hem ligt: wie in de familiekring,
op het kantoor of op de fabriek
J.V.
Fenno Schoustra s Fubiiciteitskantoor
VRGANG - NUMMER 1
Verschijnt eet
tigtal journalistieke collega's, al
of niet vergezeld van vrouwen of
verloofden en uitgerust met
brandende fakkels, lampions en
overvloedig Bengaals vuur.
Daarbij ook met hooggeheven
fakkelvuur opvallend van de par
tij verschillende Leeuwarder
freelance verslaggevers en de
beide hoofdredacteuren van de
Leeuwarder Courant Jan
Piebenga en Eddy Evenhuis.
Een als een zwoegend paard
hijgende Frits Braams van
"Radio Braams" besteeg de vier
endertig treden van het flatge
bouw om een buitenmodel tele
visietoestel af te leveren en ten
slotte kwam ook de opzienba
rende minifiguur van de direc
teur van de Leeuwarder
Griezelkelder, Wiepie Wierstra,
naar boven om een grote jute
zak aan te bieden met daarop
genaaid een lap met de kreet:
"Gebundelde blijdschap over de
terugkeer van F. L. Schoustra
van zijn collega's" en met als
haast niet te tillen inhoud vijfdui
zend losse centen - een aantal,
zoals we later vernamen, waar
van de gulle gevers hadden
gehoopt dat de ontvanger die op
eer een jarig en
\at de hele familie
elkaar: de ouders,
Ige, de grootste
?e broers, de zus
zwagers en een
Ie en een volle
veliswaar van ori-
\asechte Liwadder
die dank zij een
omgang met
en een knap
vermogen in dit
\gezelschap toch
ol werd aange-
t>r zulke avonden
ke bespreking van
ie t.v. en de ver-
van
die stok!"hadden we in
twee jaargangen van zo'n
krantsje nog niet kwijtge
kundl
Een echt gezellig krantsje
voor de Liwadders, voor oud
Liwadders en voor allen, die
zich met Leeuwarden ver
bonden voelen dat was
geen ongewone wens. Een
Fries mag graag terugzien
op wat achter hem ligt: wie
in de familiekring, op het
kantoor of op de fabriek
over oud Leeuwarden praat,
praat nooit alleen. Alleen
het noemen van een bijnaam
roept vaak al een storm van
enthousiaste
Ja, eenjn
maar drv
warderse
Krantsj}
het diré
Noteer,lf
die toevr
Krantsjd
Wat U
neqent
over oud Leeuwarden praat,
praat nooit alleen. Alleen het
noemen van een bijnaam roept
vaak al een storm van enthou
siaste reactie's op, foto's van
vroeger worden uit de krant
geknipt, oude prentbriefkaarten
blijven generaties bewaard.
Dat verjaardagsfeestje is nog
maar kort geleden gevierd,
maar in enkele weken is er hard
gewerkt om te trachten aan de
speciale wens van deze familie
- en, wij weten het, van heel,
heel veel andere echte
Leeuwarders - te voldoen door
het eenmaal in de veertien
dagen brengen van een gezelli
ge Liwadder krant, waarin de
lezer zowel de sfeer van vroe
ger proeft als die van deze
moderne tijd.
Met vreugde zullen wij allen, die
in Leeuwarden wonen of die
prettige herinneringen hebben
aan Leeuwarden als woon- of
geboorteplaats, als abonnee op
dit Kleine Krantsje begroeten.
Wanneer u het op pagina 9
afgedrukte bonnetje invult krijgt
u over twee weken het nieuwe
nummer van 't Kleine Krantsje
thuisgestuurd.
Schaart u zich om de tafel,
straks zijn we onder elkaar -
dan zal het weer gezellig worden!
Fennno L. Schoustra
slag zou gaan natellen om te
zien of het totaal wel klopte.
Een zee van bloemen en talloze
manden met (niet bedorven)
fruit, die tegelijkertijd de woning
van de verraste collega werden
ingedragen onderstreepten de
allure van dit grootse welkom,
dat op alle betrokkenen en hon
derden ijlings toegestroomde
toeschouwers een diepe indruk
maakte.
Goed, een voortreffelijke ver
standhouding, mogen we wel
zeggen, tussen verslaggevers
van verschillende dagbladen in
Leeuwarden; het zou niet beter
kunnen.
Dat zoiets heel snel en volko
men onverwacht kon verande
ren, zou ik tot mijn verbijstering
ondervinden.
In 1961 had ik veertien jaar bij
mijn krant Het Vrije Volk gewerkt,
vooral als sportredacteur, maar
ook als verslaggever bij zittingen
van de arrondissementsrecht
bank en, niet te vergeten, bij zit
tingen van het bijzonder
gerechtshof, waarbij we, teken
des tijds van eisen en arres
ten als levenslang en de dood
straf bepaald niet achterover
sloegen.
In de herfst van dat jaar werd mij
door mijn krant de functie van
Chef Sportredacteur in Rotter
dam aangeboden, een prachtige
promotie, want de editie van Het
Vrije Volk in die plaats was veruit
de grootste en belangrijkste van
de vele edities, die de
Arbeiderspers toen had.
Het kwam zover, dat we al een
huis vonden in Rotterdam, maar
nog voor we dat konden betrek
ken, zag ik me door bijzondere
gezinsomstandigheden ge
dwongen op mijn schreden
terug te keren. Na letterlijk
dagen en nachten te hebben
gewikt en gewogen viel tenslotte
het besluit het overplaatsen naar
V .N
Dit was de leugen, waarmee
de de komst van 't Kleine Ki
Rotterdam af te wijzen en te blij
ven, waar we waren, in
Leeuwarden dus.
De consequentie van deze
beslissing was wel, zo voelden
we het zelf althans, dat we
afscheid moesten nemen van
Het Vrije Volk, welk bedrijf ons
een voorbeeldige afscheidsre
geling aanbood, nadat we al
eerder tijdens jaren van ziekte
veel steun van de Arbeiderspers
hadden mogen ondervinden.
Op de eerste januari 1962
begon ik mijn "Fenno Schou-
