Blad 2
2. HOOFDPUNTEN VAN HET INCENTIVE-BELEID
2.1. Achtergrond
De reden voor de decentralisatie van beleids- en
financiële verantwoordelijkheid voor dit onder
deel van het uitstroombeleid is, dat de tot voor
kort geldende vrijlatingsregeling te algemeen
werkte
Iedere uitkeringsgerechtigde kon, ongeacht de
inspanning die hij of zij aan de dag legde om
werk te verkrijgen of te behouden, een beroep
doen op gedeeltelijke vrijlating van arbeidsin
komsten. De regeling hield te weinig rekening met
de zeer uiteenlopende situaties, waarin uitke-
ringsafhankelijken verkeren. De dwingende centra
le voorschriften boden geen ruimte tot differen
tiatie en werkten daardoor te star en niet effec
tief genoeg.
2.2. Algemene doelstelling en voorwaarden van het in
centive -beleid
Anders dan voorheen zal het doel van het incenti-
ve-beleid vooral gericht moeten worden op het
doeltreffend ondersteunen van het proces van toe
leiding van de uitkeringsgerechtigde naar deelna
me aan betaalde arbeid. Het incentive-beleid zal
als gemeentelijk arbeidsmarktinstrument moeten
worden gerealiseerd in samenhang met de lokale
arbeidsmarkt en de overige arbeidsmarktinstrumen-
ten
Ook zal het beleid moeten aansluiten op de per
soonlijke verantwoordelijkheid van de uitkerings
gerechtigde voor de zelfstandige bestaansvoorzie
ning
Tenslotte is het van groot belang dat de
financiële stimulans wordt verstrekt in de juiste
vorm en aangepast aan de individuele omstandighe
den en mogelijkheden van de uitkeringsgerechtig
de
Blad 3
2.3. Uitgangspunten
In de notitie "Uitstroom-incentive-beleid" worden
de volgende uitgangspunten geformuleerd:
maatwerk, voor zoveel mogelijk;
categoriale benadering, indien verant
woord;
inkomensbescherming voor oude gevallen;
ontwikkelingsmodel.
Maatwerk, voor zoveel mogelijk
Het effectief toepassen van incentive-beleid
vergt kennis van de arbeidsmarktpositie en de
persoonlijke en sociale omstandigheden van de
individuele uitkeringsgerechtigde
De instrumenten van het incentive-beleid moeten
vooral worden ingezet ten behoeve van de uitke
ringsgerechtigde die op grotere afstand tot de
arbeidsmarkt staat en/of belemmeringen ondervindt
bij het vergroten van de arbeidsdeelname. Ook
binnen die groep zijn relevante verschillen aan
wezig. Gegeven de verscheidenheid van instrumen
ten en de uiteenlopende arbeidsmarktpositie is de
maatoplossing de meest doeltreffende vorm. Deze
methode van individuele benadering is evenwel
moeilijk te operationaliseren. Het vraagt een
behoedzame aanpak, die al gaandeweg moet worden
ontwikkeld
Categoriale benadering, indien verantwoord
Het bieden van maatwerk is arbeidsintensief en
uit oogpunt van uitvoering minder goed beheers
baar. Het is ook minder voorspelbaar. De optie
van een categoriale benadering lijkt daarom aan
trekkelijk. Zij is alleen verantwoord als op
voorhand voldoende objectiveerbare factoren zijn
aan te wijzen die arbeidsparticipatie belemmeren.
In de notitie wordt deze benadering voorgestaan
met betrekking tot de alleenstaande ouder met
zorgverantwoordelijkheid voor kinderen jonger dan
12 jaar. Ook voor wat betreft de vergoeding van
buitengewone verwervingskosten wordt een algemene
regeling voorgesteld.
