INLEIDING
Op 1 oktober 1994 zijn er wijzigingen opgetreden in de regels met betrek
king tot de vrijlatingsbepalingen in de Algemene Bijstandswet ABW), de
Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte
werkloze werknemers IOAW) en de Wet inkomensvoorziening oudere en
gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen IOAZ). Het
Bijstandsbesluit landelijke normering Bin), het Inkomensbesluit IOAW en
de Wet op de loonbelasting 1964 zijn eveneens aangepast. Een en ander is
vastgelegd in de Tijdelijke wet stimulering sociale vernieuwing TWSSV).
Met de invoering van de wetswijziging zijn de bepalingen inzake de
gedeeltelijke vrijlating van arbeidsinkomsten in de ABW, de IOAW en de
IOAZ vervallen. Thans dienen alle inkomsten volledig in mindering te
worden gebracht op de uitkering. Tevens kan bij het inwerkingtreden van
de TWSSV geen rekening meer worden gehouden met de buitengewone
verwervingskosten. Deze kosten worden niet meer in mindering gebracht
op de arbeidsinkomsten.
In plaats hiervan worden gemeenten in de gelegenheid gesteld om zelf
invulling te geven aan een uitstroom-incentive beleid om uitkeringsgerech
tigden gerichter toe te leiden naar deelname aan het arbeidsproces.
Reden voor de decentralisatie van de vrijlatingsbepalingen is het inzicht
dat onderzoek "Prikkels in de bijstand" heeft uitgewezen dat de huidige
regelingen geen aantoonbaar effect hebben op het bevorderen van de
deelname aan het arbeidsproces. De van de vrijlatingsfaciliteit uitgaande
stimulansen tot uitkeringsonafhankelijkheid zijn te algemeen en onvoldoen
de op de individuele en lokale situatie toegespitst. Daardoor heeft de
faciliteit een te ongerichte werking. De verwachting is dat met een meer
selectieve toepassing op gemeentelijk niveau betere resultaten kunnen
worden bereikt. Voor wat betreft de faciliteit inzake de vergoeding van de
buitengewone verwervingskosten is gebleken dat de mate waarin het
uitblijven van een tegemoetkoming in deze kosten een negatieve invloed
heeft op werkaanvaarding, in hoge mate afhankelijk is van de plaatselijke
en individuele omstandigheden en mogelijkheden. Regelgeving op centraal
niveau biedt hierin geen oplossing.
In het vervolg van deze nota wordt ingegaan op de huidige situatie van de
vrijlatingsbepaling en de buitengewone verwervingskosten. Hoofdstuk 3
behandelt de aard en inhoud van de nieuwe regelgeving. In hoofdstuk 4
komt het beleidskader voor het gemeentelijke uitstroom-incentive beleid
aan de orde. In de 3 daaropvolgende hoofdstukken worden concrete voor
stellen uitgewerkt. Tot slot wordt in hoofdstuk 8 en 9 ingegaan op de
uitvoering en de financiële consequenties van de beleidsvoorstellen.
1
