10
11
De Voorzitter: Het voorstel is nu in twee instanties
besproken. Ik stel daarom voor de beraadslagingen te
sluiten.
De Raad gaat hiermee akkoord.
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel
van B. en W., met aantekening, dat de heren Kingma,
Klijnstra, Spiekhout en C. de Vries tegen zijn.
De Voorzitter: Het aannemen van het voorstel houdt
ook in, dat een aantal adressen, dat terzake bij de
Raad is ingekomen, hiermee ook voor kennisgeving
is aangenomen en dat in deze zin aan de adressanten
bericht wordt gedaan.
De Raad gaat hiermee akkoord.
Punt 21 (bijlagen nos. 281 en 316).
De Voorzitter: Het is gebleken, dat er een kleine
onjuistheid in het concept Algemene Erfpachtsbepa
lingen is geslopen, nj. dit, dat in art. 17 een verwij
zing voorkomt naar artikel 16, tweede lid, sub a en
sub b. Die verwijzing dient te vervallen, omdat in art.
16, tweede lid, de onderscheiding tussen a en b niet
meer voorkomt. Ik zou de Raad dus de machtiging
willen vragen art. 17 nader aldus te redigeren, dat
de verwijzing naar sub a en sub b vervalt.
De heer Bootsma: Bij het voorgaande voorstel is
men tenslotte gekomen tot de bepaling, dat de Ge
meente de volledige kosten van de nieuwe akte, die
na vaststelling van de nieuwe grondwaarden opgesteld
zal worden, voor haar rekening zal nemen, terwijl in
art. 15, lid 4, staat aangegeven, dat deze kosten voor
de Gemeente èn de erfpachter zullen zijn. Ik zou het
logisch vinden, dat vast zou liggen, dat ook de kosten
van deze akte voor de Gemeente zijn.
De heer Kingma: Om de herziening van de grond
waarden is vrij wat tumult geweest, zoiets als: „Wij
hebben er niets van geweten." Om dit in de toekomst te
voorkomen, lijkt het me dienstig het is een kwestie
van technische uitvoering dat voorgeschreven wordt,
dat elke nieuwe erfpachter bij zijn contract een af
schrift van de nieuwe erfpachtsvoorwaarden krijgt,
zodat men de Gemeente later nooit meer in de schoe
nen kan schuiven: „Wij wisten er niets van; ze doen
maar."
Een ander punt. In de bepalingen staat alleen maar,
wanneer de bebouwing voltooid moet zijn. Er stond oor
spronkelijk binnen vijf jaar en dat wil men verlagen
tot drie jaar. Ik heb echter niet kunnen vinden, wan
neer de bouw moet beginnen. Als het om een klein per
ceel, bijv. een gewoon woonhuis gaat, dan is de bouw
een kwestie van een half jaar. Dat zou dan inhouden,
dat men zo'n perceel grond 2 (2 jaar onbebouwd kan
laten liggen. En dat vind ik eigenlijk in deze tijd niet
juist. Ik zou ook graag een termijn willen stellen,
waarbinnen met de bouw begonnen moet zijn, bijv.
uiterlijk binnen een jaar; dat is m.i. wel redelijk, tenzij
de bouw wordt opgehouden door Den Haag i.v.m. de
afgifte van een bouwvergunning.
De hear Boomgaard!It is miskien fan minder bi-
lang dizze erfpachtsbitingsten skerp to bisjen en to
bisprekken, nou't yn it algemien by de ütjefte
fan groun yn Ljouwert de mooglikheit om to
kiezen der by kommen is. It twangsysteem is foar
in bilangryk diel forfallen, mar dat nimt net wei, dat
it dochs fan bilang is, dat, as de Gemeente in kompleks
oanwiist itsij inkel foar ütjefte yn erfpacht, itsij op
frijwillige basis op forsyk fan de bilanghawwende of in
perseel yn erfpacht jowt mei de mooglikheit fan keap,
sadanige kondysjes to meitsjen, dat it in reéle en oan
alle kanten forantwurde saek is. It is üs de léste pear
moannen wol düdlik wurden, dat de erfpachtsregelin
gen, sa't dy steane yn it B.W. en sa't dyk ek fan ge
meentewegen fêstlein binne, dochs wol hwat üt de tiid
binne. Dy binne tige iensidich opsteld; as men in per
seel yn erfpacht nimt, dan is men eigentlik wol yn de
boeijen slein, dan hat men syn rjochten, dy't men nor-
mael as boarger hat en dy't men yn de omgong mei
in lichem as de Gemeente dochs ek hawwe moat, feit-
lik yn it foar al hielendal priis jown.
Ik soe wize wolle op inkele bipalingen, dy't neffens
my net yn üs tiid passé. Giet men ek net to fier yn
oansluting by in tiid, hweryn men sterk redigearje en
de saek hielendal yn hannen halde woe? Oer de rege
ling fan it erfpachtsrjocht mei de bitingsten moat,
as men it soasiael sjocht, meiinoar tocht en praet
wurde. Foar myn gefoel is dizze saek to folie nei ien
kant lutsen. Dy hiele regeling yn de artt. 3, 4 en 5 oer
de sekerheitsstelling, dat men yn it foar al, as men in
oanfraech docht, in bidrach oan erfpachtskanon stoarte
moat, hwertroch men daelks boun is, hoechde der om
my net yn. Dy fyn ik hwat ünelegant.
Noch eat: Hat it nou yn de ófroune jierren bliken
dien, dat it in nuttich effekt hie en dat it nedich wie
yn dit forban frij stringinte en frij yngewikkelde rege
lingen to treffen? Der wurde trije artikels oan wijd,
meiinoar sahwat in hiele blêdside. Ik wol der lykwols
net in kwestje fan meitsje; it hinderet my ek net; it
giet my om de sfear.
Itselde biswier hald ik wol üt tsjin art. 15 oangeande
de kanonforheging; hjir wurdt fêstlein, dat de Ge.
meenterie iensidich in hersjenning fêststelt. Ik freegje
my öf: Moat nou eigentlik net in neutrael lichem des
kundigen oanwize, dy't de nije erfpacht en de nije
grounwearden fêststelle? De Gemeenterie is yn dizzen
partij, is dus net ünsidich. De aide regeling is op dit
punt oernommen, mar foar my is it dus de fraech, oft
it nedich en yn de soasiale opfettingen fan dizze tiid
passend is.
Datselde biswier, tsjin dat iensidige en ünelegante,
haw ik ek bitreffende art. 23, hwer't it giet oer „her
uitgifte in erfpacht". Dat giet om de prosedure om it
perseel los to krijen, as de tiid om is, miskien oer 75
jier. Us neiteam kin it dan oerkomme in briefke thüs
to krijen, dat men it perseel tagonklik stelle moat foar
bilangstellenden om it bisjen to litten op üren dy't it
Kolleezje oanwiist. Ik wol der lykwols ófstappe; it sil
wol sa moatte, mar dizze saek ammet in sfear, dy't
mines yn elk gefal net is. En ik fyn it ek net nedich,
dat dit sa redigearre is.
Yn art. 1 stiet ünder 1, Ic: „een tijdvak, eindigende
op de einddatum, die algemeen geldt voor uitgifte in erf
pacht van grond, behorende tot hetzelfde complex".
Yn dizze algemiene bitingsten wurdt dus net in al-
gemiene termyn neamd. Dér docht de Rie dus net in
ütspraek yn. De Wethalder sei niis: „Wy tinke oan in
termyn fan 75 jier" en men kin natuerlik stelle; dat
hoecht net yn de algemiene bitingsten, dat kinne wy
gefal foar gefal bisjen. Dér haw ik ek gjin biswier tsjin,
mar is it eigentlik net nedich dat al to dwaen
Ik haw fierder in selde fraech as de hear Kingma:
Hwat soe nou de béste wei wêze om to foarkommen,
dat de erfpachters, ek hja, dy't nei oerdracht yn de
takomst erfpachter wurde. net op de hichte binne mei
de ynhald fan dizze algemiene erfpachtsbipalingen Ik
soe it nuttich achtsje, dat der hwat oan dien waerd;
yn hokker foarm wit ik net. Is it ek mooglik yn elke
akte fan oerdracht fan erfpachtsrjocht yn de takomst
forplicht de forwizing nei de algemiene erfpachtsbi
tingsten op to nimmen? En eventueel soe men op de
kwitansjes dy't fan de Gemeente ütgeane as de erf.
pachtskanon bitelle wurde moat, printsje kinne: „Fan
de algemiene erfpachtsbipalingen, dêr't dizze kanon op
basearre is, kin men in eksemplaer op it Gemeentehüs
krije." Sa foar en nei moat der op attindearre wurde,
dat men earne de nije erfpachtsbipalingen ynsjen kin.
Ik haw nóch wol inkelde biswieren, yn it foarste plak
tsjin art. 12, lid 1, dêr't fêstlein wurdt, dat B. en W.
it foech hawwe by bou ien oan to wizen, dy't de super.
visy dêrop hawwe sil. Ik mien to witten, dat soks net
yn de aide bitingsten stie en ik kin de bitsjutting fan
de twadde sin fan it earste lid dan ek net bést bi.
gripe. Neffens my hat it Kolleezje dochs genóch moog-
likheden to witten hwat hjir boud wurdt en ek sünder
dizze bipaling yn de erfpachtsbitingsten to kontro.
learjen, hoe't de bou ütfierd wurdt. Letter wurde
noch frij sterke stikken oan art. 12 ophongen,
hwant as men art. 12 net goed ütfiert, dan kin it seis
liede ta üntbining fan de erfpachtsoerienkomst. Ik haw
dus wol biswier tsjin de troch my neamde folsin.
It biswier fan de hear Bootsma tsjin art. 15, dat de
helte fan de kosten foar rekken fan de erfpachter en
de oare helte foar rekken fan de Gemeente komt, wol
ik ündersteune.
Yn art. 22 oer it kontrakt dat opmakke wurde moat
as de erfpacht in ein nommen hat troch forrin fan de
termyn, stiet ünder 4: „De kosten, voortvloeiende uit
taxatiewerkzaamheden van de commissie en/of de
kantonrechter, komen ten laste van de erfpachter.".
Yn dit artikel giet it om de prosedure by it oernim-
men troch de Gemeente fan de opstallen, as de erf-
pachtstiid forstrutsen is. Ik tocht, dat it normael wie,
dat dejinge dy't hwat keapet, de kosten fan de akte
ensfh. ek bitellet. Ik soe der yn dit forban ek foar
fiele, dat, as dus de Gemeente de opstal oernimt, hja
ek de kosten fan dizze prosedure bitelje soe, de kos
ten fan de akte ynbigrepen.
Art. 23 giet wer oer „heruitgifte in erfpacht". Lid 3
bitreft de prosedure, dy't folge wurde moat, as de erf
pachter om forlinging fan de erfpachtstermyn freget.
De léste sin haldt yn, dat hy, neidat hy de oanfraech
yntsjinne hat, üntheven is fan de forplichting it per
seel ta bisichtiging iepen to stellen, „totdat hij even
tueel van B. en W. bericht ontvangt, dat zij inwilli
ging van zijn aanvraag niet zullen bevorderen." Ik
tocht, dat it wêze moast: „totdat de Raad heeft beslist
de aanvraag af te wijzen." As ik it goed lézen haw,
nimt it Kolleezje nou fierder de bislissing, oft de erf
pachter al of net yn oanmerking komt foar forlinging.
Ik mien, dat dit in saek is, dy't de Rie bihannelje moat.
De heer Van der Schaaf (weth.): Er is van twee
zijden gevraagd, of in art. 15 de kosten die daar ten
laste van de partijen ieder voor de helft worden ge
bracht, niet voor rekening van de Gemeente zouden
kunnen worden genomen. Ik kan daarover op het
ogenblik geen overleg plegen, tenzij de leden van het
College zich daartoe in staat achten, maar m.i. is een
positie, waarbij de kosten die ergens vallen, door par
tijen ieder voor de helft worden gedragen, typerend
billijk. Dat komt in vele gevallen voor en als de heer
Boomgaardt de sfeer waarin deze voorwaarden moeten
worden gehouden, in het geding brengt, kan hij toch
moeilijk bezwaar maken tegen kosten half-om-half. Ik
vraag echter: Is het wel praktisch uitvoerbaar om be
trekkelijk lage bedragen als aandeel in de kosten nog
te innen? Ik kan nu wel zeggen, dat we dat nog eens
zullen overwegen, maar dat gaat natuurlijk niet: er
moet op dit ogenblik in deze vergadering een beslis
sing over vallen. Terwijl ik doorpraat, kan de andere
leden van het College misschien even gevraagd wor.
den, of zij dit zouden willen overnemen. Het is inderdaad
niet zo'n zwaar geval.
De Voorzitter: Dit voorstel behelst de vaststelling
van nieuwe algemene erfpachtsbepalingen. Degene, die
op grond van deze bepalingen een perceel grond in
erfpacht krijgt, weet van tevoren, waartoe hij zich ver
bindt, en dan is er m.i. ook geen enkele reden van
billijkheid (zoals die nu geacht wordt te spelen bij de
herziening van de oude canons) voor de Gemeente om
bij voorbaat alle kosten voor haar rekening te nemen.
Bovendien is het ook helemaal niet uitgesloten, dat de
Raad het in de toekomst bij een herziening, in de
situatie, die dan ontstaat en die nu slecht te beoor.
delen is, net zo goed als op het ogenblik bij de oude
canons, wel onbillijk kan achten alle kosten voor re
kening van de erfpachter te brengen. Dus ik zou willen
voorstellen de redactie gelijk te laten.
De heer Van der Schaaf (weth.)Ik wil het daar
wel mee eens zijn, alleen wil ik er wel op wijzen, dat
het, als er in één gezamenlijke akte bijv. 500 percelen
worden herzien, niet zo gemakkelijk is de helft van
de kosten over die 500 gevallen om te slaan. Dan zou
het om praktische redenen wel eens gewenst kunnen
zijn het maar te laten zitten. Daarom zou de tekst
van de betreffende bepaling ook wel onveranderd kun
nen blijven. De heren zullen daarmee, ook na de door
U, mijnheer de Voorzitter, gegeven toelichting, wel
akkoord kunnen gaan.
Ik zal proberen niet al te veel uit te weiden, want
dit is een wat vermoeiende materie, het is wat juris
terij en daar is maar zelden een uitgebreide belang
stelling voor gaande te houden.
Is het niet juist een bepaling op te nemen omtrent
de aanvang van de bouw? Nu moet op een uitgegeven
terrein de bouw binnen drie jaar voltooid zijn en iemand
die begint met het betalen van de erfpachtscanon, heeft
er dus belang bij zo spoedig mogelijk met de bouw te
beginnen. Aan de andere kant is het niet altijd doen
lijk onder het huidige regiem van de bouwwereld
direct, op het gewenste ogenblik, de rijksgoedkeuring
te hebben. Daarom hebben wij gemeend slechts een
termijn voor de voltooiing van de bouw te moeten aan
geven.
Wat het bekend maken der voorwaarden betreft, wij
hebben het voornemen om bij de uitgifte in erfpacht
een gedrukt exemplaar van de voorwaarden, waarnaar
wordt verwezen, te doen hechten aan het afschrift van
de akte en dus mee uit te reiken.
Het geval van overdracht is het moeilijkste, want
de overdracht kan in een aantal gevallen buiten toe
stemming van de Gemeente plaats hebben. Bij over
dracht van onroerend goed is het gebruikelijk, dat de
nieuwe eigenaar/erfpachter de originele akte van ves
tiging meekrijgt. Daar staan de voorwaarden dus wel
in. En dan wilden we de notarissen en anderen
die belast zijn met het opmaken van de erf
pachtsoverdracht, ook nog de instructie geven: „Zorgt
U ervoor, dat die akten in elk geval aanwezig zijn,
zodat bekendheid met de voorwaarden wordt verkre
gen." Maar waterdicht maken kan men het waar
schijnlijk niet.
De heer Boomgaardt heeft de gedachte gelanceerd
de voorwaarden ook bijv. in groene letters? op
de jaarlijkse kwitanties te drukken. Dat zou kunnen,
maar ik wil U wel verzekeren, dat ondanks alle voor
zorgen toch een aantal mensen niet bekend zal zijn
met de voorwaarden. En als dat zou leiden tot verla
ging van de canon, maak ik mij er niet zoveel zorg
over, en in het tegenovergestelde geval moeten we het
risico maar nemen.
En nou it forfolch fan de wasklist fan de hear Boom.
gaardt.
De tsjintwurdige formulearring fan de bitingsten
komt him foar in bytsje üt de tiid to wêzen en iensi
dich neamt hy se ek. Men wurdt neffens him yn de
boeijen slein, mar dat is net sa: men giet in kontrakt
oan, dêr't men fan to foaren kennis fan drage kin.
De hear Boomgaardt woe it allegearre hwat freonliker
redigearre hawwe. Nou hat lykwols gjin ien fan beide
partijen der baet by, as in kontrakt mei in sterk juri-
dyske ynslach healfêst redigearre wurdt. Juridyske for-
mulearringen moatte strak en skerp wêze, oars doge
se net en op de lange baen sjoen, docht men elk fan de
partijen der in deugd mei se sa düdlik mooglik to stel
len. Men moat it dêrom ek net ynterpretearje, as
soene der kweade of drakonyske bidoelingen efter sitte.
Dat is hielendal it gefal net. De aerd fan de matery
freget strakheit.
De hear Boomgaardt fynt de sekerheitsstelling yn
art. 3 net nedich, mar it Kolleezje bipaeld al. Wy
hawwe yn de praktyk - dat wol ik mei klam stelle
gefallen hawn, hweryn men to flot mar in erfpacht
freget en as der net in waerborchsom of een seker
heitsstelling by wêze soe, dan soe men sizze kinne: Wy
jowe it perseel mar wer werom. Dat soe dan in foarm
fan kosteleaze opsje wêze, dêr't it publyk to grif en to
maklik wurk fan makket. De serieuze erfpachter, dy't
echt fan doel is to bouwen, sil der gjin lést fan hawwe.
(De heer Van der Veen: Hebben zich zulke gevallen
dit jaar nog voorgedaan?) Ja, en jou linker.buorman
hat der ris hwat fan sein ek noch. Dus nou wolle Jo
it hielendal wol leauwe? (De heer Van der Veen: Oars
ek noch wol.)
It fêststellen fan de nije kanon troch de Gemeente
rie soe iensidich wêze. Neffens de hear Boomgaardt
moast men der in neutrael lichem foar nimme, mar ik
achtsje dat net nedich. Fan de Gemeenterie moat men
hast foründerstelle, dat dy it net op in healwize ma-
near dwaen sil. Dizze stiet sadanich iepen foar biyn.
floeding fan de publike opiny, dat soks gewoan net to
forkeapjen wêze soe. En boppedat, as in Gemeenterie
de nije grounwearde of it kanonpersintaezje fêststelle
soe op it dübelde fan de reéle wearde, dan soe de
erfpachter him rjochtsje kinne ta de boargerlike rjoch-
ter op groun fan art. 1375 fan it B.W. mei de stelling,
dat it bislüt net „te goeder trouw" is. En dêrom is de
oantsjutting „iensidich" to forsmiten. Deskundigen
hiene op groun fan alle faktoaren yn it gefal dat wy
nou ünder it foarige agindapunt öfhannele hawwe, de
wearde wol ris heger fêststelle kinnen.
