10
mei de dyk en dat is allegearre wol bést, mar wurdt dit
plan oannommen en réalisearre yn dizze foarm, dan
haldt dat yn, dat wy earst in brêge bouwe moatte,
dêrnei in dyk oanlizze kinne en dan it terrein op-
heechje kinne. En it risseitaet is, dat wy dizze simmer
noch net bouwe kinne op dit terrein. Nou tocht ik
ik haw myn ynformaesjes net üt it riedsbrief en dat
spyt mydat der iennige swierrichheden wiene oan-
geande it pastorijetün. Ik wie der dochs wol bilang-
stellend nei, hwat it Kolleezje hjirfan seit. As ik goed
ynformearre bin, dan hawwe wy okkerjiers in stik
fan dit tün oankocht (dér is in riedsbislüt fan) om
dizze dyk oanlizze to kinnen. De tsjerkfalden hawwe
harren jild bard, mar dy hawwe in oar stik groun
levere as wy kocht hiene. It gefolch is, dat wy dus de
dyk net oanlizze kinne. Ik freegje my nou efkes óf:
Is it riedsbislüt, dat wy doe nommen hawwe, jildich?
Is der fan it leverjen fan it stik groun wol in rieds
bislüt
It twadde punt is dit: It Kolleezje komt nou mei it
ütstel om in brêge oer de Wurdumerfeart to meitsjen,
dy't neffens it riedsbrief f 100.000,— kostje moat. Ik
kin dat niet bioardielje, mar dat liket my in hiele
protte jild. Ik haw de aide stikken opsocht; op 29
novimber 1966, doe't dit ütwreidingsplan yn de Ried
wie, haw ik ütsteld dér net in brêge to lizzen, mar
in daem. De hear Tjerkstra wie doe in licht houten
bregje foar fuotgongers en fytsers wol genöch. De
Wethalder antwurde: „Ik leau, dat it bregje fan de hear
Tjerkstra en de daem fan de hear Miedema twa bigri-
pen binne, dy't elkoar wol dekke kinne, as wy it plan
sjogg6. dat foar üs komt to lizzen. Wy hawwe just net
oer dy daem prate wollen, omdat sa'n ding nou ienris
frij djür is." Mar nou tocht ik, dat in daem altyd
f 50.000,guodkeaper wie as in brêge, dy't deselde
Wethalder nou ütstelt. Ik fyn dat wol in lyts bytsje
tsjinstridich. En dêrom is myn tredde fracch: Moatte
wy nou, sjoen dizze üntjowing, sjoen, dat wy net mei it
guodkeape bregje fan de hear Tjerkstra en ek net mei
de djüre daem fan de hear Miedema ta kinne, in hiele
brêge fan it Kolleezje hawwe?
Doe't wy yn novimber '66 dit plan oannamen, stel
de it Kolleezje yn it riedsbrief it tokoart, dat dit plan
opleverje soe, op f 282.000,en dat soe dutsen wurdc
üt de reserve Iepenbiere Wurken. Twa jier letter
novimber '68 is it tokoart op dit plan 6 ton. Is it ek
to forklearjen, hwer't dit greate forskil wei komt? Dat
is üs bislist net düdlik en wy fine 6 ton tokoart op
70 huzen dat is f9.000,subsydzje fan de Ge
meente per hüs, dochs eigentlik wol in hiel sure apel.
As dit yndied sa is en sa moat, dan sille wy dy opite
moatte, mar dan moat it de alderlêste apel wêze, dy't
wy üt dizze kiste krije. En dan sille wy dus by dy
bistimmingsplannen dochs wier wolris prate meije oer
de fraech, hoe't it fierder moat. Mar set dizze kiste
mei süre apels mar in goed ein fuort en krij ris in
oare kiste. Mar dy stiet oan 'e oare kant fan it doarp
en dêr kinne wy it in oare kear wol oer hawwe.
It Kolleezje stelt üt de diken 15 sm heger oan to
lizzen as men oarspronklik fan doel wie, omdat men
yn it diel oan de oare kant far de Wurdumerfeart, dat
réalisearre is, wetteroerlêst hat. Ik bitwivelje hiel
sterk, oft dat wetteroerlêst foroarsake wurdt troch it
nivo fan de strjitten. Neffens myn biskieden miening
komt dat trochdat it biboude diel yn trije, fjouwer
fasen boud is en dat eltse folgjende fase op in hwat
heger nivo boud waerd. It gefolch is it wetter rint
altyd nei it leechste punt ta en dat is normael foar
wetter (Laitsjen) dat fan de huzen, dy't it earst
boud binne, regelmjittich de tunen en de kelders fol
wetter steane. Mar it helpt hielendal neat, as wy nou
de diken omheech bringe. En ik leau tige bislist, dat,
as wy yn it nije projekt de diken op it earstneamde
nivo oanlizze en de huzen op itselde nivo (en goed
oanfolje), it dan wier net nedich is, safolle tüzenen
goune foar forheging fan it nivo üt to jaen.
Dit wiene yn earste ynstansje myn f ragen. Ik sit
allinnich noch mei it folgjende: Ik haw dus pleite foar
in daem yn pleats fan in brêge en ik woe dus wol
graech fan it Kolleezje it iene of it oare antwurd
hearre. Sizze B. en W.: Dit hiele plan moat op art. 20
boud wurae, omdat wy hjir gjin goedkarring hawwe?
Dat wy dizze diken en dizze brêge oanlizze, hawwe
G.S. goedsein. Wolle wy it foroarjc, dan moatte wy
wer in nije oanfraech op art. 20 dwaen, mar dat kos-
tet Jimme safolle, dan leau ik, dat it net wêze moat;
it iennige, dêr't wy by einbislüt bilang by hawwe, is,
dat wy dizze maeitiid dit diel bouryp hawwe. Mar as
it mooglik is sünder tiidsbiswier fan G.S., dan leau
ik, dat der al f 50.000,to fortsjinjen wie, as wy dy
djüre daem fan de hear Miedema der nou dochs mar
yn diene.
De heer Tjerkstra: Ik wil een poging doen f 50.000,
meer te verdienen dan de heer Miedema. Alvorens op
de zaak zelf in te gaan, een paar opmerkingen.
Ie. In de raadsbrief staat, dat „de Commissie voor
de Openbare Werken zich met het vorenstaande kan
verenigen." Dat is niet helemaal correct. In het ver
slag van die Commissie staat: en ook dat is niet
helemaal correct; men zou dit geval het spel van de
vergissingen kunnen noemen, maar misschien ook het
spel van de drie bruggen dat de Commissie zich
akkoord verklaart met dit plan, „mits dit in overeen
stemming is met de opzet van het bestemmingsplan,
zoals dat door de Raad is vastgesteld." Dat kan ik in
ieder geval zo nooit gezegd hebben, want het vastge
stelde plan is ter ziele. Wat ik wel gezegd heb, is, dat
ik mijn mening zou willen laten afhangen van de ver
gelijking van het ons voorgelegde stuk, dus het aan
leggen van deze straten, met de beslissing, die G.S. op
de vaststelling van het vorige plan hebben genomen.
Ik moest dit wel even zeggen om een beetje meer vrij
heid van praten te hebben.
Op 29 november 1966 hebben we het plan Wirdum-
zuid vastgesteld. Dat plan is niet door G.S. geaccep
teerd. G.S. hadden een drietal bezwaren, waarvan op
dit moment, dacht ik, maar één bezwaar van belang is
en wel de kwestie van de pastorietuin, „dümny's tün".
G.S. zeggen daar letterlijk dit van: „Overwegende voorts
t.a.v. het eigenlijke plan, dat de realisering daarvan zou
betekenen, dat het grootste deel van de pastorietuin
moet verdwijnen, dat zij, G.S., zulks betreuren, omdat
hiermede de belangrijkste houtopstand, die Wirdum rijk
is en die in sterke mate het dorpskarakter mede be
paalt, verloren zal gaan; dat zij het van veel belang
achten deze beplanting, die uit een aantal opgaande
bomen, alsmede uit een zware houtsingel om de grote
tuin is samengesteld en waarop de nieuwe, nog jonge,
aanplanting om het aangrenzende sportveld weer aan
sluit, te sparen; dat h.i. het Gemeentebestuur de mo
gelijkheid dient te onderzoeken het onderhavige plan
dusdanig te wijzigen, dat dit belangrijke groen-element
in het dorpsbeeld blijft behouden.
Afgezien van het feit, dat wij er in beginsel eigenlijk
bezwaar tegen hebben, dat wij besluiten nemen voor
het aanleggen van straten en in andere gevallen voor
het aanleggen en maken van andere openbare werken
zonder dat wij het bestemmingsplan of een wijziging
van het bestemmingsplan kennen en dat is hier het
geval vraag ik mij af, of aan de wens van G.S. om
de pastorietuin te sparen wel wordt voldaan. Ik zou
dan ook graag willen weten, wat het resultaat is ge
weest van het onderzoek, waar G.S. om vragen. Wij
hadden dat künnen weten, als momenteel op zijn minst
dan maar een schets-ontwerp van die herziening voor
had gelegen, maar dat is niet het geval; wij tasten dus,
wat dit betreft, volkomen in het duister. En ik ben
bang, dat, als wij op deze weg doorgaan, we de kans
lopen, dat we hiermee weer vast komen te zitten. Mis
schien bij het indienen van een opnieuw vastgesteld
bestemmingsplan, misschien al eerder, als de zaak van
de begrotingswijziging, die hier toch automatisch aan
vast zit, bij G.S. aan de orde komt. Ik zou dus graag
willen weten, tot welk resultaat het onderzoek heeft
geleid en of er aangaande een herziening, die rekening
houdt met het sparen van het groen - - en dat is een
zeer belangrijk element uit de beslissing van G.S.
op de een of andere wijze met G.S. ook contact ge
weest is.
Dan nog een bijzondere zaak, waarop de heer Mie
dema ook al geduid heeft, n.l. deze, dat wij dachten een
stuk grond te kopen, dat we uiteindelijk niet gekocht
bleken te hebben. Dat is een vervelende zaak en dat
betreft de noord-oostelijke ontsluitingsweg, die van het
„Hof" verbinding geeft in zuid-oostelijke richting en
die tussen de kleuterschool en de pastorietuin door is
geprojecteerd. Als ik het goed begrepen heb, kunnen
ïi
wij die weg momenteel niet aanleggen, omdat we de
grond niet hebben verworven. Hoe dat gegaan is, weet
ik niet. Laat ik zeggen, dat er een misverstand bij de
voorbereiding van de overdracht van die grond heeft
plaats gehad. Dat zou nóg niet zo erg zijn, als na dit
misverstand de tegenwoordige grondeigenaar bereid
was geweest alsnog dat zijstuk van de tuin aan de Ge
meente te verkopen. Blijkbaar is deze daartoe niet be
reid. Dat is spijtig, want in feite doet men daarmee de
dorpsgemeenschap van Wirdum scha. Nu kan het zijn,
dat de eigenaren er bezwaar tegen hebben de gehele
strook te verkopen, maar dat zij misschien wel akkoord
zouden gaan met verkoop van een gedeelte ervan. Ik
zeg dit zo, omdat ik mij kan voorstellen, dat zij tot die
redenering zijn gekomen, misschien in het licht van de
beslissing van G.S., die ik zopas voorlas. Als ze bereid
zouden zijn een gedeelte te verkopen, dan was daar,
dunkt mij, nog over te praten. Maar op het ogenblik
lijkt het dus, dat wij die strook helemaal niet kunnen
krijgen. En dat brengt mij op deze vraag: Is het feit,
dat wij die grond niet hebben en ntuir het lijkt die
ontsluitingsweg niet kunnen aanleggen, er de oorzaak
van, dat we nu een, zoals de raadsbrief het uitdrukt,
„zwaardere brug over de Wirdumervaart moeten
leggen"? En die ons dan ruim een ton kost? Die ton
f103.000,is het eigenlijk ligt mij, evenals de
heer Miedema, zwaar op de maag. Temeer, omdat ik
en ik heb dat eerder, bij de vaststelling van het
plan-Wirdum-zuid, ook al gezegd die brug niet nood
zakelijk en ook niet wenselijk acht. Met een eenvoudige
voetbrug zou daar best kunnen worden volstaan. De
argumenten zal ik nu niet herhalen. Maar me dunkt,
als we het erover eens zouden kunnen worden, dat we
die brug niet nodig hebben; dan besparen we een be
drag van ruim een ton minus wat dan een eenvoudige
voetbrug zou moeten kosten en dat is op het deficit
van 6 ton, dat ons in de raadsbrief wordt voorgezet,
nogal belangrijk.
Los daarvan, dacht ik, dat er een mogelijkheid zou
kunnen bestaan om, al hebben wij de grond aan de zij
kant de oostelijke kant van de tuin niet in ons
bezit, wij toch, zij het misschien wat krap en wat pro
visorisch, tussen die tuin en de school door zouden kun
nen gaan om een voorlopige ontsluiting te maken. Op
zijn smalst is de beschikbare ruimte daar bijna 6 m. Dat
is één punt. Dan zouden we dus tenminste vooruit kun
nen, want ik ben het met de heer Miedema eens, dat
die brug er voorlopig óók nog niet ligt en in de tweede
plaats zou ik deze suggestie willen doen: Is het niet
mogelijk aan de westkant van de pastorietuin, nu we
er beroerd voor staan, althans voorlopig, een ontslui
ting te bewerkstelligen? Ik noem dit, aangezien op
het oude plan (niet op het plan, dat wij twee jaar ge
leden hebben vastgesteld), dat in feite momenteel nog
vigerend is, op die plaats ook een ontsluitingsweg was
geprojecteerd. Ik heb een en ander op papier gezet;
ik wil eerst eens afwachten, wat het College op deze
vragen zegt en mogelijkerwijze in tweede instantie met
een voorstel tot ontsluiting komen, zoals ik mij die
voorstel.
De heer Schönfeld: Ik had een opmerking willen
maken, die zoéven al door de heer Miedema is ge
maakt. In de raadsbrief wordt de bouw van een brug
over de Wirdumervaart voorgesteld. Ook ik ben van
mening, dat een dam met een duiker in plaats van een
brug hier praktischer zal zijn, omdat het niet alleen
kostenbesparend werkt naar ik meen, ongeveer
f60.000,doch omdat het bovendien een aanzien
lijke tijdwinst met zich mee zal brengen, wat een re
alisering van de zo noodzakelijke uitbreiding van Wir
dum zeker ten goede zal komen. Ook ik zou graag de
gedachten van het College hierover willen vernemen.
De heer Tiekstra (weth.): Zo voor en na hebben
met uitzondering overigens van het meningsverschil
over dam en brug de verschillende raadsleden de
zelfde punten behandeld en het lijkt me verstandig zo
goed mogelijk de stof in een zodanige volgorde te be
handelen, dat een logisch geheel ontstaat.
Het is planologisch zo zoetjesaan met Wirdum een
wat wonderlijk geval geworden. De heer Tjerkstra heeft
er terecht op gewezen, dat er een geldig uitbreidings
plan is, ook ontstaan na een vrij lange procedure met
beroep op de Kroon, waarbij dus de Gemeente in het
gelijk is gesteld tegenover G.S. Dat heeft verbazend
lang geduurd. Over de inhoud van het geldige uitbrei
dingsplan zal ik op dit moment niet verder spreken;
de heer Tjerkstra heeft dit m.b.t. de westelijke ontslui
ting al aangehaald. Ten tweede is er een door de Raad
vastgesteld plan, waaraan door G.S. op grond van een
gehele reeks formele bezwaren en ook enkele m.b.t.
de plankaart, goedkeuring is onthouden. B. en W. heb
ben zich bij hun opstelling tegenover datgene wat zij
hebben te doen geplaatst op basis van dat raadsbesluit
van toenmaals en ten tweede daarbij zo veel mogelijk
in aanmerking genomen de opmerkingen die G.S. over
het plan hebben gemaakt. Deze opmerkingen maken
op het ogenblik deel uit van de voorbereiding van een
nieuw plan, dat voornamelijk nog vast zit op de her
schrijving van de bij het plan behorende voorschriften.
Zodra dat werk klaar is, kunnen wij in vooroverleg tre
den met de Provinciale Planologische Dienst om na te
gaan in hoeverre er overeenstemming over het plan is
bereikt, resp. te vernemen, welke bezwaren deze dienst
nog heeft, resp. na te gaan, in welke mate wij met
deze bezwaren zullen rekening houden, uiteraard voor
opstellende de noodzaak zo snel mogelijk tot een plan
te komen. Op deze gehele procedure kan natuurlijk de
ontsluiting van dit gebied niet wachten. Want zou dat
het geval zijn, dan zou men met de totale ontsluiting
mogelijk nog wel een jaar lang moeten wachten en het
verlangen van Wirdum om nieuwbouw mogelijk te ma
ken, is te groot om daar geen gevolg aan te geven.
Ik kom dan meteen in de problematiek rondom de
pastorietuin; het is inderdaad wel echt „rondom". Ik
wil allereerst even verklaren, hoe de gang van zaken
is geweest bij de verwerving van grond van de pasto
rietuin door de Gemeente. Daar is een raadsbesluit,
waarbij een tekening was overgelegd, waaruit bleek,
welke grond wij meenden te kopen. Er is een taxatie
geweest door taxateurs een taxateur van de kerk
voogdij en een taxateur onzerzijds van de door de
Gemeente te kopen grond. Bij die taxatie is in aanmer
king genomen de grond, zoals nu bij acte aan de Ge
meente is toegewezen en waar ligt nu precies de ver
gissing of de fout? Onzerzijds waren wij van oordeel,
dat de kerkvoogdij wist wat wij kochten; achteraf zegt
de kerkvoogdij: Nee, wij waren het eens over de taxa
tie. Op basis daarvan is toenmaals door de behandelen
de notaris de voorlopige koopovereenkomst gesloten.
Nadat het raadsbesluit is goedgekeurd door G.S., is een
acte gepasseerd en deze is door de notaris naar zijn
zeggen en deze notariële verklaring moeten wij ac
cepteren, tenzij wij het tegendeel kunnen bewijzen
gebaseerd op het kaartje dat aan de taxatie ten grond
slag lag. Diensvolgens hebben wij van het bepaalde
kadastrale perceel andere stukken gekocht; bij uitme
ting is gebleken, dat wij niet de oostelijke strook had
den gekocht, maar het zuidelijke stuk. Men kan deze
gang van zaken spijtig vinden, maar ik herhaal, zolang
wij niet een deugdelijk tegenbewijs kunnen leveren, zul
len wij nu eenmaal aan de inhoud van de notariële
acte vast blijven zitten. Een en ander heeft wel geleid
tot een herhaald en diepgaand overleg met de kerk
voogdij en daaruit is gebleken, dat van die zijde over
wegende bezwaren bestaan tegen het afstaan van een
strook grond aan de oostzijde van de pastorietuin.
Thans kom ik tot de bespreking van de verschillende
bezwaren, die nu hier genoemd zijn.
De heer Tjerkstra, die vroeg, of de oorzaak van de
zware brug is gelegen in het feit, dat wij die andere
ontsluitingsweg niet kunnen maken, moet ik zeggen,
dat die conclusie juist is. Toen wij bij gelegenheid van
het uitbreidingsplan spraken over dat brugje, dachten
wij echt over een klein karakteristiek brugje als een
verbinding voor voetgangers en misschien wielrijders
tussen het oostelijk en het midden-, resp. westelijk ge
bied. Maar het is vanzelfsprekend, dat men, als men
een ontsluiting moet maken van dat zuidelijk en wes
telijk gebied en daar moet allerhande verkeer in de
vorm van verhuiswagens en auto's met bouwmaterialen
over, dan met een heel andere constructie heeft te
rekenen. En dat heeft dus geleid tot deze brug. Dat is
inderdaad een kostbare zaak, maar, geplaatst voor de
vraag: brug of dam, geloof ik, dat wij toch, afgezien
dus van de vraag, of het dus deze brug of een andere
zou moeten zijn, wel aan de brug moeten vasthouden.
