18 en nadien heeft ook het Rijk een subsidie voor dit be stuurlijk onderzoek geweigerd. Hierdoor is heel be grijpelijk, gezien de hoge kosten, daaraan verbonden cut bestuurlijk onderzoek door de Gemeenteraad afge wezen. En ik stel dit, omdat het gehele pakket, zoals het nu getracteerd wordt onder het mom van: „nu kunnen de gemeenten er zelf over beslissen", een reeds opgezette zaak is, uitgaande van de ontwerp-wet ge westvorming in Den Haag, een gewestvorming, welke onvermijdelijk zal leiden tot een vierde bestuurslaag, waarvan ik me niet kan voorstellen, dat er nog iemand in deze zaal daar belang bij heeft, maar het blijkt dus, dat het anders is, gezien enkele reacties; een gewest- vorming, waardoor zonder meer de kiezers verder van de gekozenen komen af te staan en de taken van de gemeenten verder zullen worden beknot; een gewest vorming en B. en W. zeggen het in him preadvies wel heel voorzichtig waarbij de bevoegdheid van eigen inkomsten moet bestaan. U kunt met dezelfde woorden zeggen: het recht op eigen belastingheffin gen, waardoor het beeld voor de Leeuwarder bevolking dan zal worden: belasting aan de Regering, belasting aan de Provincie, belasting aan het Gewest en belas ting aan de Gemeente. En het zal U, mijnheer de Voor zitter, duidelijk zijn, dat ik niets voel voor zo'n gewest. En beter is, dacht ik, via samenwerkingsorganen, via gemeenschappelijke regelingen, op vrijwillige basis, op basis van gebleken behoefte, de betreffende bestuur lijke vraagstukken op te lossen. Dan punt 31, wat de gemeenschappelijke regeling brandweerhulpverleningsdienst betreft(De Voor zitter: Mag ik U even interrumperen? Gelet ook op de betogen van vorige sprekers, doen we er nu toch, dacht ik, verstandig aan, dat onderwerp even aan te houden; de zaak is al zo verschrikkelijk gecompliceerd. Het lijkt wat inconsequent, maar ik stel dit nu voor, gelet op de betogen der vorige sprekers. Akkoord?) Maar ik kan niet zeggen: Een andere fractiegenoot zal dit overnemen. (De Voorzitter: Nee, nee, maar U krijgt straks gelegenheid daarover te spreken.) De Foarsitter: De hear Singelsma hat ek wol in wurdtsje to sizzen, tocht ik sa. De hear Singelsma: Dat hawwe Jo goed foründer- steld, mynhear de Foarsitter. Der binne net folie saken, dêr't wy it yn Fryslan meielkoar oer iens binne. Dat jildt wol foar alle Frie zen. Dat jildt ek foar de plurifoarme partij fan de hear Vellenga; de iene gemeenteried is foar en de oare tsjin. Ornaris lüke wy elk oan in kant fan de wein, mar dat der gjin saneamde gewesten komme moatte, dêr binne de measte gemeenterieden it wol oer iens. En yn it Kolleezje fan Deputearre Steaten fine hja dêryn stipe en meistanners. De Provinsje sawol as de gemeenten freezje, dat in part fan har wurksumheden oerdroegen wurde sil oan de gewesten. De Provinsje hat it gefaer al oankommen sjoen en dy hat forline jier in moedich bisykjen ündernaem om troch in kommisje fan hwat men dan neamt deskundigen in rapport gear to stallen. Hjir is it. It is niiskrekt al in kear sitearre; 47 blêdsiden, hwerfan de helte wyt en de oare helte stiet ek neat op. (Laitsjen) En dat bisiket dan ta ge- meentlike heryndieling to kommen. It is haestwurk; it is mei in gleone nudle en in baernende tried yn elkoar ript. En it giet üt fan in iensidich kriterium, ntl. de bistjürskosten per ynwenner. Foar Ljouwert is dat f27,63 en foar Hylpen f96,62. Op groun dêrfan soe men dan iverje moatte foar greatere gemeenten. Ik wol op dizze forkearde ütgongsstelling net fierder yn- gean. It rapport moat dan ek sjoen wurde as in set tsjin de gewestfoarming. Meitsje sterkere gemeenten dat is dan de foründerstelling fan sa'n 30.000 yn- wenners; dan hawwe wy gjin gewesten nedich. It P.P.D.-knippatroan de „broddellape" neam ik it mar dat op dy manear üntstien is, hat ek al wer it ne- dige forset oproppen yn dizze provinsje. Mar de ge meenten, ünder oanfiering fan de Provinsje. forwach- tsje fan gewestfoarming perfoarst gjin heil. Mar sjoch, mei it iene to forsmiten is men der net. Men moat ek hwat oanbiede. En dêrom sizze Deputearre Steaten: Meitsje fan hiel Fryslan ien great bistjürslichem en jow foech, draech taken op oan dy Provinsje. Hja haw we dêrmei in aid F.N.P.-plan nij libben ynbliesd. Wy hawwe yndertiid nochal sutele mei it plan ien super- gemeente to meitsjen yn de greattens fan de greate stêdden hwermei wy cms sa'n 53 miljoen ekstra yn- komsten krije soene. Dat like nearne nei fansels, mar ik tocht doe by mysels: Och, hwat nou öfeart is, wurdt aenst wol wer foer. En sa is it ek gien. ït is sa üt- kommen. It is in plan, sa't de Provinsje dat nou foar- stelt, dêr't wy dus wol efter stean kinne. Mar sjoch, Ljouwert wol in oare kant op. Dat wol mei Snits en it Fean nei in soarte fan lichte gewestfoarming. En sa lang dy offisiéle gewesten der noch net binne, moat der al fêst hwat komme: „ynstitusionalisearje" hjit dat mei in moai wurd, hwat fêstichheit, hwat groun ünder de fuotten. De B. en W.'s hawwe al jierren lang mei elkoar konferearre ik hie hjir „konkelefoeze" stean, mar dat sil ik mar werom nimme; dat wol ik net sizze en al bipaelde öfspraken makke, dêr't de rieden nou har seine oan jaen moatte(De Foarsitter: Kin ne.) Jüst; dat kinne se dan ek dwaen. In frjemde si- tuaesje, tinkt my sa, en dwers yngeande tsjin de pro- vinsiale polityk. Ik tink wolris: It koe wol in soart fan machtsstriid wêze tusken de Provinsje en de greate gemeenten. Der sil fansels wol wakker skodholle wurde, mar och, it soe net iens sa'n frjemde for ünderstelling wêze, hwant, as it der op oan komt, is sa'n gemeente op it lést ek „stadskyn" fan it Provinsje- hüs. Der bliuwt wolris hwat hingjen, tinkt my sa. Sjoch, hwat is nou üs krityk? Ik haw it hwat formu- learre yn in pear punten. 1. Wy hawwe hjir joun al sa folie heard en ik tink wolris: Och, Vellenga stiet „een zaam, niet alleen", mar ik moat en ik kin him hjoed net byfalle. Us krityk is sa: Wy hawwe gjin forlet fan in fjirde bistjürslaech, mei in super-boargemaster of in soarte ünder-kommissaris, en gjin forlet fan in ge- westlike ried; dat makket it hiele apparaet mar djür- der en de amtnerij wurdt greater. 2. Net ien kin in sin- nich wurd sizze op dit stuit oer it jild, hwer't dat fan- dinne komme moat, oer de taken, oer de forkiezing fan dy gewestlike rieden. 3. It ündergraven fan de taken fan de Provinsje is neffens my dan mar ik sjoch de dingen o sa subjektyf; dat moat ik derby sizze in ynliedende faze om de Provinsje fordwine to litten. 4. De gewestfoarming is gjin wêzentlike désintralisaesje en dêr hechtsje de federalisten in greate wearde oan It Regear hat ljeaver 50 gewesten ünder him as 11 provinsjes. It „fordiel en hearskje" is fan alle tiden en net allinnich üt de Romeinske tiid. Elke demokraet moat dêr in hekel oan hawwe. 5. It is in biwust syk- jen fan ik wit net hokfoar machten om de boarger los to meitsjen fan syn provinsiale ynstelling. Hy moat syn idintiteit forlieze, hy moat syn tael forlieze. Hoe wol dêr natuerlik oars oer tocht wurde kin, mar ik fiel dat sa oan; hy kin manipulearre wurde. En dizze mei in moai wurd lichte gewestfoarming is foar my in stap yn it tsjuster. 6. It forpakken fan dy bran- bistridingsorganisaesje is foar my hwat in minder ün- suvere probleemstelling en suver hwat om de twivel- ders oer to heljen om ta dy gewestfoarming to kom men. 7. De fiif brükte kriteria dêr bin ikbinne wy it net mei iens. Ik sprek net allinnich foar my seis. Wy wolle in oare wei en dy wei is: It wurklik öf- stean fan taken(De Foarsitter: Ut hwaens namme sprekke Jo dan, mynhear Singelsma? Ik mien- de, dat Jo mar allinnich wiene.) Ik sprek net altyd üt namme fan mysels allinnich; dat moatte Jo goed bigripe; ik sprek üt namme fan in organisaesje en yn dizze organisaesje libje idéen, dêr't ik de fortsjint- wurdiger en de tolk fan bin. (De Foarsitter: Ik tocht, dat Jo hjir nou net allinnich foar Jo seis sprieken en dêrom bin ik sa binijd üt namme fan hwa Jo hjir sprekke.) Ik sprek altyd üt namme fan myn organi saesje; dat skied ik goed fan(De Foarsitter: Jo sprekke hjir allinnich üt namme fan Jo seis.) Né, ik sprek üt namme fan dy organisaesje. Hwat sille wy nou hawwe? Jo jowe my it wurd en Jo wolle my manipulearje Dêr bin ik in püre tsjinstanner fan. (Laitsjen) Mar ik wol wol oan'e ein sizze: Dizze dingen komme üt Hollan wei. Fan 'e moarn sei in man tsjin my: ,,As se dêrre yn Hollan siik binne, dêrom hoege wy noch net op bed to gean." (Laitsjen) De heer Hiemstra: Toen vorig jaar het rapport „Stad en regio" uitkwam, sprak mij dat ik wil het wel eerlijk bekennen uitermate aan. Het leek mij een 19 volkomen nieuwe aanpak en het sprak mij met name meer aan dan het rapport in zake een nieuwe bestuur lijke indeling, dat de provincie Friesland een jaar eerder het licht had doen zien. En in eerste instantie zei ik: Ja, dit lijkt mij eigenlijk wel de juiste aanpak. Toen ik naderhand het rapport „Samen op weg" nog eens helemaal had doorgeworsteld en me had gereali seerd wat eigenlijk die institutionalisering wel zou gaan betekenen, ben ik begonnen met vraagtekens te plaat sen achter een hele serie opmerkingen en toen ik die vraagtekens optelde, had ik er zoveel, dat ik eigenlijk door de vraagtekens het gehele rapport niet meer zag. Met name weegt bij mij, evenals bij de heer Vellenga, de betrokkenheid van de inwoners van het gewest bij het bestuur erg zwaar en ik zie helemaal niet, hoe die in feite in het gewest zal moeten worden gerealiseerd. Ook had ik duidelijke bezwaren tegen de manier, waar op een eventuele gewestraad zou moeten worden in gesteld. Om daar tegenover iets te stellen, moest ik een serie motiveringen op papier zetten en ik moet eerlijk bekennen, dat de heer Heidinga die vrij behoor lijk heeft verwoord. Mèt hem ben ik van mening, dat de afstand bestuurder-bestuurde te groot gaat worden en ik geloof niet, dat wij, na het geheel bezien te heb ben, in deze richting zouden moeten doorgaan. Ook ik vind, dat wij op vraag 1: of er in onze omgeving be hoefte aan een gewest is, „neen" zouden moeten ant woorden. De Voorzitter: De praktijk heeft dus uitgewezen, dat we nog niet over punt 31 hebben gesproken. Ik stel nu voor, dat we ons daar even van distantiëren. Zijn er nog leden van de Raad die over punt 30 het woord verlangen? De hear Klomp: Yn tsjinstelling mei de measte oare leden fan üs fraksje, stean ik net öfwizend tsjin it foarmjen fan gewesten oer. Dêrby haw ik wol inkele bitingsten. In pear dêrfan hawwe B. en W. ek al neamd yn har foarstel. It earste is: Alles hwat op ge- meentlik niveau dien wurde kin, moat ek yn de takomst troch de gemeenten forsoarge wurde. En twad: De gewesten moatte eigen finansiéle middels hawwe. Myn tredde bitingst is, dat troch it foarmjen fan gewesten üt noch yn net de posysje fan de provinsje Fryslan oantaest wurde mei. Krekt oarsom: By it foarmjen fan de gewesten moat neigien wurde, oft bipaelde ta ken net better nei de Provinsje oerhevele wurde kinne as nei de gewesten. As dat bart, kin de yntergewest- like gearwurking, dêr't B. en W. it oer hawwe yn har antwurd op fraech 5, ta it uterste biheind wurde. Ik wol de foarstanners fan plannen om fan Fryslan ien gewest to meitsjen, earnstich warskögje. As dat trochgiet: Fryslan ien gewest, en dan faeks Grinslan en Drinte ek, dan is de wei sljochte foar it opdoeken fan 'e provinsje en foar it foarmjen fan in nije greate provinsje Noard-Nederlan. Ta bislüt noch in opmerking oer it stanpunt fan Deputearre Steaten, dat der eigentlik yn Fryslan gjin gewesten komme moatte, mar dat de gemeenten op 'e nij yndield wurde moatte. Ik bin fan bitinken, dat nei de gemeentlike heryndieling de measte gemeenten noch to lyts wêze sille om goede bistjürsienheden to wêzen en dat der dan likegoed noch forlet is fan gewesten. De Voorzitter: Zijn er nog meer leden die over deze problematiek: Gewestvorming, en dus ook over „Samen op weg" het woord verlangen? Zo niet, dan stel ik voor, dat we nu eerst een kop koffie gaan drin ken en dat dan de eerste reactie van onze zijde ge geven zal worden. Ik zou voorts willen voorstellen ons eerst toch maar even te distanciëren van de kwestie van de Brandweerhulpverleningsdienst Friesland. Ak koord De Raad gaat hiermee akkoord. De Voorzitter schorst, om 22.55 uur, de vergadering voor de tweede koffiepauze. De Voorzitter heropent, om 23.15 uur, de vergade ring. De heer Hemstra heeft inmiddels de vergadering ver laten. De heer B. P. van der Veen: Mijnheer de Voorzit ter, mag ik een voorstel doen over de orde? (De Voor zitter: Ja, natuurlijk.) Ik vraag mij af, of het veel zin heeft wanneer wij deze kwestie nu nog in een nieuwe ronde bespreken. Ik dacht, dat de toelichting die wij van het College hebben gekregen, bijzonder dui delijk was, en dat de gezichtspunten van de diverse fracties ook nogal duidelijk waren overgekomen. Ik dacht, dat wij ons een hoop tijd zouden kunnen bespa ren wanneer wij niet tot een verdere bespreking hier van overgingen, ervan uitgaande, dat de zaak wel dui delijk genoeg is. De heer Heidinga: Ik kan U zeggen, dat ik de zelfde gedachte heb. De heer Ten Brug (weth.)Er moet toch zeker eerst een antwoord komen van de zijde van het Col lege? (De heer Heidinga: Er is niets gevraagd.) De heer Vellenga: Ik neem aan, dat dit een voor stel van orde is. Nu zou men inderdaad heel concreet kunnen zeggen op dit moment: bij deze stand van za ken liggen de standpunten vrij duidelijk. Ik weet alleen niet, of het correct is tegenover een College, dat voor stellen doet en daarop graag bepaalde reacties uit de Raad wil hebben, om nu zonder meer te zeggen: Stop maar. Ik vind wel, dat het College in dit geval recht heeft van zijn kant in te gaan op een aantal dingen die hier hetzij positief, hetzij negatief naar voren zijn gebracht. En ik zou mij dus het voorstel van orde kunnen voorstellen na het antwoord van de Voorzitter van het College. Het is te doen gebruikelijk, dat wij dat hier over en weer doen, in één ronde of in twee ronden, en ik dacht niet, dat wij daarvan nu vanavond zouden moeten afwijken. Het College heeft toch min stens het recht om waarschijnlijk bij monde van de Voorzitter in te gaan op de discussie uit de Raad. (De heer B. P. van der Veen: Deze materie is wel vaker aan de orde geweest in de Raad. Er is vaker over gesproken.) Niet in deze concrete vorm, dacht ik. (De heer B. P. van der Veen: Nee, niet in deze vorm. Maar er is wel eerder gesproken over het principiële vraagstuk.) De Voorzitter: U brengt mij wel een klein beetje in moeilijkheden. Ik vind het wel prettig, dat de heer Van der Veen zegt, dat wij zo duidelijk zijn geweest met onze informatie. We hebben wel eens andere ge luiden gehoord. Ik zou nu inderdaad simpel kunnen volstaan met te zeggen: Wij hebben de stortvloed van woorden over ons heen laten gaan, kijkt U naar de College-voorstellen en gaat U vandaag of morgen tot stemming over. Want U zult U moeten uitspreken. De Raad moet in ieder geval een uitspraak doen over een aantal vragen die hem zijn voorgelegd. Ik heb ook de indruk, dat het juist zou zijn om een zekere reactie van onze zijde te geven op datgene wat nogal uitvoerig vanuit de fracties naar voren is ge bracht naar aanleiding van voorstellen die wij hebben gedaan. Dat is ook de normale procedure. Ik dacht, dat het goed zou zijn, dat wij, wellicht zonder op alle details in te gaan dat zou een heel lang antwoord moeten worden toch wel enkele kanttekeningen ma ken en een aantal reacties geven op datgene wat naar voren is gebracht. Het is aan de Raad om uit te ma ken of er behoefte is aan een tweede instantie; U zou ook kunnen besluiten de tweede instantie morgen of op een ander tijdstip te houden. Persoonlijk meen ik, dat er een tweede instantie nodig is om tot een uit eindelijke standpuntbepaling te komen. De heer B.. P. van der Veen: Het is aan de Raad daarover te beslissen. (De heer Vellenga: U kunt be ter een voorstel van orde doen. Daar kunnen we dan ja of nee op zeggen.) Ja. Dan zou ik willen voorstel len, dat wij de discussie hierover sluiten. Nu. De Voorzitter: Wij hebben U een tweetal vragen voorgelegd. Wij zullen daarover een uitspraak van de Raad vragen. Als ik het voorstel van orde goed be grepen heb, wordt voorgesteld nu de discussie te slui ten; het standpunt van het College is duidelijk in de stukken weergegeven. De fracties hebben elkaar ge ïnformeerd. Ik zou de ontwerp-besluiten dus vanavond

Historisch Centrum Leeuwarden

Raadsverslagen van de gemeente Leeuwarden, 1865-2007 (Notulen) | 1972 | | pagina 10