14
het gemeentebestuur, de woningvereniging en de huurders te doen plaats vinden. De woningvereniging
vond dat op dat moment niet gewenst, omdat zij zich eerst intern wilde beraden over de manier waarop
zij op de nieuwe richtlijnen van de minister zou inspelen en over de vraag wat er in de nabije toe
komst met het woningbezit van de woningvereniging gaat gebeuren, wat er m.n. in de Hollanderwijk
gaat gebeuren en wat er met het andere woningbezit, b.v. in de Oud Indische Buurt, gaat gebeuren.
Moet dat woningbezit verder worden gerenoveerd of kan dat op deze wijze - voorlopig althans -
blijven voortbestaan? Op het moment dat wij het gesprek met het bestuur hadden, had het bestuur
zich nog geen duidelijk beeld gevormd van wat er in de nabije toekomst moet gaan gebeuren. Men
heeft ons toen gevraagd om enig uitstel. Daarbij is afgesproken dat er in maart een volgend gesprek
zal zijn waarin deze punten weer aan de orde zullen komen en waarin het bestuur mogelijk met dui
delijke ideeën naar voren zal komen. De heer Janssen heeft gezegd: Ik meende dat de richtlijnen
een jaar lang niet hoeven te worden toegepast, zo is dat althans bij mij overgekomen uit een of an
der stuk, maar nu blijkt dat de nieuwe richtlijnen per 1 mei 1977 van kracht geworden zijn. Dat is
ook zo, de nieuwe richtlijnen zijn per 1 mei 1977 van kracht geworden. De richtlijnen laten echter
de mogelijkheid toe om eerst toegepast te worden in het eerste boekjaar volgend op 1 mei 1977 en
voor de woningvereniging zal dat met ingang van 1978 het geval zijn.
Het is mij bekend dat er, na de gesprekken die wij met de huurdersvereniging en met het bestuur
van de woningvereniging hebben gehad, toch weer enige onrust bij huurders is ontstaan over verdere
stappen die gezet zouden zijn door het bestuur van de woningvereniging. Wat die stappen zouden
zijn is mij niet exact bekend, genoemd wordt een samenwerking met een andere corporatie of iets
van dien aard. Het is ons niet bekend, maar wij hebben toch gemeend dat wij om de onrust weg te
nemen er goed aan zouden doen om het bestuur van de woningvereniging een brief te schrijven. Dat
is ook gebeurd, de brief is gedateerd 9 februari 1978 en een afschrift van die brief is toegestuurd aan
de huurdersvereniging. In de brief hebben wij aan de woningvereniging meegedeeld dat wij niet
graag voor een voldongen feit willen worden gesteld - dat is ook nauwelijks mogelijk - en dat wij er op
vertrouwen dat de toezeggingen in het eerdere gesprek in december door hen zullen worden nageko
men. Ik moet u zeggen dat ik op dit moment geen enkele reden heb om aan te nemen dat de woning
vereniging zich daar niet aan zal houden, zodat wij het gesprek dat in maart zal plaats vinden met
vertrouwen tegemoet zien. Wij zullen daar dan nader in de raad op terug komen.
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel van b. en w.
De Voorzitter: Ik stel voor om niet meer voor de pauze met punt 19 te beginnen. Dat lijkt mij
n.l. niet erg zinvol omdat wij dan de dicussie over dit punt moeten onderbreken. Laten wij eerst even
een paar andere punten afhandelen en straks na de pauze met het belangrijke punt 19 beginnen.
De Raad stemt hiermee in.
Punten 20 t.e.m. 25 (bijlagen nos. 59 78 50 53 49 48 en 46).
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig de voorstellen van b. en w.
Punt 26 (bijlage no. 67).
Mevrouw Willemsma—de Jong: De heer Jansma, die vanavond later ter vergadering zal komen,
had een paar vragen m.b.t. dit punt. Zijn vragen zijn: Is er niet voldoende controle bij de bouw ge
weest? Hoe voorkomen wij een herhaling van een dergelijke toestand? Hoe komt het dat men nog
steeds studeert op de mogelijkheden tot verhaal? Welke problemen zijn er nog? Stel dat de kapitaal-
lasten niet in de tarieven kunnen worden opgenomen, hoe stelt het college zich dan voor die lasten
te financieren? Komt dit nog terug in de raad?
Mevrouw Brandenburg—Sjoerdsma: Ik wilde ingaan op twee punten van de raadsbrief die mij een
beetje strijdig met elkaar lijken. Er staat: "Deze tijdelijke voorzieningen zijn op grond van zowel
technische als veiligheidsoverwegingen als onvoldoende te beschouwen en dienen zo snel mogelijk
door een definitieve voorziening vervangen te worden." Dat staat er niet zo maar, het is ook werke
lijk gevaarlijk. Een eindje verder staat echter - misschien is dat een soort "stadhuis-zekerheid" die
men altijd wil bouwen, maar ik vind het wel wat tegenstrijdig -: "Tot de uitvoering van de werk
zaamheden zal niet eerder worden overgegaan dan nadat zekerheid is verkregen dat de kapitaal lasten
kunnen worden opgenomen in de tarieven." Nu weet ik dat men vanuit Triotel bezig is om dat zo snel
15
mogelijk in Den Haag voor elkaar te boksen, maar het lijkt mij dat wij, als er wat betreft het over
leg van de tarieven een kink in de kabel mocht komen, daar niet op moeten wachten.
De heer Schaafsma (weth.): Om met het laatste te beginnen, als dit herstel plaats moet vinden
is het een zaak die in het voorjaar moet gebeuren. Dat is n.l. de tijd waarin wij het langst zonder
koeling en zonder verwarming kunnen, niet in absolute zin maar met behulp van een kleine regel-
apparatuur kan dan de temperatuur voldoende geregeld worden. De periode van de herfst is hiervoor
veel te wisselvallig, dan kunnen wij in ieder geval niet 3 of 4 maanden lang reparaties laten verrichten.
Het moet dus dit voorjaar plaats vinden. Dat betekent dat er binnen 2 weken een beslissing van het
ministerie moet komen via de z.g. verkorte procedure; dit is mogelijk. Wat in de raadsbrief staat is
alleen maar dat wij, als wij die 99,99% zekerheid van het ministerie niet hebben, in feite die een
honderdste procent nog moeten dekken en dat betekent in een theoretisch geval een belasting op de
algemene dienst. U kunt het dan beschouwen als een calamiteit waardoor het bedrag eventueel ten
laste van de risico-reserve moet komen. Dit voorjaar moet de zaak echter worden hersteld, wij kunnen
het niet nog een jaar uitstellen. U hebt zelf al gezegd dat de tijdelijke voorzieningen de zaak draaiende
hebben gehouden. Als dat niet mogelijk was geweest, was de schadepost een veelvoud geworden van de
schadepost waar wij vanavond over praten, al is het bedrag voldoende om tegen aan te kunnen hikken.
De eerste vraag van mevrouw Willemsma was of er niet voldoende controle is geweest. De con
trole is volgens de normen die toentertijd zijn gesteld afgewerkt. Wij hadden een adviesbureau dat
ons in deze specifieke zaak van een heefwaterinstallatie geadviseerd heeft, de D.S.O. heeft die
zaak dus uitbesteed. Er zijn normen voor controle, de installatie is normaal afgeperst en er zijn nor
male drukproeven mee gedaan. De installatie heeft normaal proef gedraaid en er was maar één repara
tie nodig om die bedrijfsklaar te hebben; de zaak heeft zich dus normaal toegedragen. Ik wil het u
nog anders zeggen, voordat deze installatie gemaakt is hebben de lassers proef moeten lassen, juist
in verband met heetwaterleidingen die onder druk staan, om te kijken of zij inderdaad aan de nor
men zoals die gesteld worden voldeden. Er is dus gedaan wat normaal te doen gebruikelijk is en ver
wacht mocht worden. De eerste jaren zijn er ook niet veel problemen geweest, de zaak is nu aan de
orde gekomen. Wat betreft de opmerking: Om herhaling te voorkomen, ik dacht eerlijk gezegd niet
dat je nu elke las stuk voor stuk zou moeten gaan röntgen - er zijn andere koppeltechnieken ont
staan - om de zekerheid te verkrijgen dat de heetwaterinstallatie die nu aangelegd wordt volkomen
bedrijfszeker is. Dit zou ook steekproefsgewijs kunnen worden gedaan. Het röntgen van lassen is een
situatie die is ontstaan tussen het tijdstip, 10 jaar geleden, waarop deze installatie is aangelegd en
de contracten op die basis zijn aangegaan en nu, nu het normaler is om lassen te röntgen. Ook nu
zullen niet alle lassen worden geröntgend, maar zal de installatie steekproefsgewijs worden doorge
licht. Ik kan u niet de verzekering geven dat het uitgesloten is dat deze kwestie zich nog eens zal
herhalen. Naast het weer volkomen afpersen van de leidingen, het onder druk zetten en proef draaien
zul je hier en daar steekproefsgewijs kunnen röntgen, maar je zult toch niet alle lassen mee kunnen
nemen. Het kan hem juist in de las die je niet mee neemt zitten, het is een kwestie van statistiek.
Wat betreft de bestudering van de mogelijkheid tot verhaal hebben wij nadat deze zaak was gecon
stateerd een bespreking gehad op 10 mei waarbij ogenblikkelijk dat verhaal ter sprake is gesteld.
Onzerzijds is die claim in globale zin ter tafel gebracht. Ik dacht dat het met een bedrag van een
dergelijke omvang duidelijk is dat wij dat hebben gedaan. De claim die wij hebben gelegd is ook
door het installatiebedrijf niet ter zijde geschoven. Men heeft m.n. het T.N.O.-rapport geaccepteerd
als een gegeven, alleen, de installateurs hebben, naar ik dacht terecht, gezegd: Het kan zijn dat
die lassen verkeerd zijn - het T.N.O.-rapport was toen nog niet uit -, maar hoe zijn die lassen
verkeerd geraakt. Kan het ook zijn - dat gebeurt wel meer met heetwaterinstallaties die onder druk func
tioneren - dat deze lassen van binnenuit aangevreten zijn? Dit is mogelijk, omdat je door lassen een ver
andering van het metaal krijgt door de agressiviteit van het water. U moet er rekening mee houden dat u
een temperatuur van 130 graden voor het water krijgt indien u er een druk van 5 atmosfeer op zet. Het
water is dan vrij agressief vooral als het een zekere zuurgraad heeft en misschien kunnen daardoor de
lassen van binnenuit aangevreten zijn. Die restrictie heeft de installateur gesteld. Op 10 juli is die schuld
vraag nog een keer besproken en toen hebben wij ook voorzichtig over bedragen gesproken. Wij hebben
toen echter nadrukkelijk gezegd: Eerst de zaak repareren - de claim ligt er - en daarna pas de schuldvraag
volgens de letter van het contract onderzoeken. Vandaar dat wij die zaak niet door elkaar hebben willen
gooien, eerst moest de installatie weer bedrijfsklaar en dan moest de schuldvraag worden behandeld.
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel van b. en w.
