Wijkvereniging Camminghaburen-Noord. Ik heb begrepen dat het pleiten voor de hogere prioriteit
als structureel gegeven niet verder wordt doorgevoerd, maar dat wel de vraag is gerezen bij de heer
Boelens en ook anderen of de mogelijkheid voor extra geld er zou zijn, indien zou blijken dat men be
paalde goede, passende activiteiten zou willen ontwikkelen. Daarbij is gevraagd naar de mogelijkheid
van projectsubsidie. Mevrouw De Haan heeft er terecht op gewezen dat die mogelijkheid er voor 1985
niet is, omdat het geld besteed wordt aan het ten uitvoer brengen van de overgangsperiode. Voor 1986
is er wel een bepaald bedrag. In dat jaar zou dus eventueel projectsubsidie mogelijk zijn. Maar ja,
waar een wil is is een weg, wordt in deze raad wel eens gezegd. Als zou blijken dat er inderdaad een
zodanige activiteit moet worden opgezet die zeer waardevol is en die wij graag zouden willen, dan is
daar denk ik toch wel op een of andere manier een weg voor te vinden.
De ouderen in Aldlan. Ik hoef daar niet zo lang over te praten, want ik neem aan dat de raad zich
herinnert wat ik daar tijdens de commissievergadering over heb gezegd, namelijk dat 1985 overgangsjaar
zal zijn, dat wij daar overleg over zullen plegen en dan verder zullen zien.
De Roos. Het gaat daarbij om de kwestie: te laat of niet te laat. Het college stelt zich op het
standpunt dat er gesproken moet worden van te laat. Dat wordt ook niet weersproken, want 17 oktober
in plaats van 1 maart is onder alle tijdrekeningen te laat. De vraag is dan of het project uitstelbaar zou
zijn. De heer Duijvendak maakt daarnaar mijn gevoel de toch wel erg laconieke opmerking bij van: ja,
het hele programma is eigenlijk uitstelbaar. Maar dat is, met alle respect overigens, natuurlijk flauwe
kul, want wanneer gebruiken wij de uitdrukking "onuitstelbaar"Dat doen wij alleen in die gevallen
waarin aangetoond kan worden dat er redenen waren om de aanvraag te laat in te dienen» Dan pas komt
aan de orde de vraag of het project uitstelbaar is. Wij gaan niet bij elk tijdig ingediend project vragen
of dat eventueel ook uitstelbaar is. Dat is de vraag namelijk niet. De conclusie moet volgens het colle
ge zijn dat men de gelegenheid voorbij heeft laten gaan om tijdig een globaal of voorlopig plan in te
dienen. Wij kennen namelijk de methodiek: niet gedetailleerd, maar globaal en voorlopig. Als dat zo
is wordt het geld nog niet toegekend, maar gereserveerd in afwachting van nadere detaillering» Van de
ze veel toegepaste methodiek heeft men ook geen gebruik gemaakt. Ik vind dat ik dan niet kan zeggen:
nou laat maar zitten. Er moet nu eenmaal toepassing van regels zijn. In dit geval kan ik niet de sou
plesse opbrengen om daar over heen te stappen.
Het KreativiteitscentrumDe heer Boelens heeft gezegd dat hij van plan is de kunstzinnige vorming
wat hogerop te krikken. Hij noemt daarbij als tegenpool het opbouwwerk in het kader van het toekom
stig plan. Wel, ik zie dat met belangstelling tegemoet. Wij zouden best eens in de komende jaren kun
nen praten over die prioriteitsstelling. De heer Boelens noemt in dit kader met name de activiteiten voor
werklozen. Ik vind dat een heel zinnig argument. Op dat punt vraagt de heer Boelens naar een gesprek
met het bestuur. Dat gesprek heeft al plaatsgehad. Het bestuur heeft mij toegezegd dat het met name
aan dit punt in de programmering bijzondere aandacht zal geven. Daarbij is ook ter sprake geweest de
kwestie van artikel 36 van de Wet werkloosheidsvoorziening (WWV). Daarover zijn publikaties in de
krant geweest en de Werk lozen krant schrijft daar nu ook weer over. Ik heb de indruk gekregen dat het
Kreativiteitscentrum niet optimaal gelukkig was met uitlatingen van zijn eigen kant. Maar desondanks
zal men toch aan deze kwestie de nodige aandacht besteden.
Dan nu de normering 1:2:4:8. !k heb begrepen dat dat systeem, als idee om te komen tot een nor
mering, wordt aanvaard, behalve door de heer Duijvendak. Die zegt dat hij niet blij is met dit systeem,
maar dat het voor 1985 niet anders kan en dat hij het daarna weer aan de orde wil stellen. Ik wil dat
ook, maar pas nadat er een aantal jaren praktijkervaring mee is opgedaan. Volgens mij kun je dan pas
tot goede conclusies komen. Wij hebben gezegd dat wij deze zaak voor 1987 gaan evalueren en dan be
kijken wat er dienaangaande bijgestuurd moet worden.
Mevrouw De Haan heeft nog een keer gewezen op het werk dat mevrouw Otsen indertijd in deze
raad heeft gedaan met betrekking tot het peuterspeelzaalwerk. Zij zegt dat wij er nu nog niet zijn,
maar dat dat over enige tijd, half 1985, wellicht wel het geval zal zijn. Zij noemt dat verheugend; ik
vind dat ook. Ik heb al toegezegd dat wij in de eerste helft van 1985 met een voorstel zullen komen dat
dan kan worden besproken
Het Lesbisch Archief. Daarover kan ik, na hetgeen al gezegd is, nog het volgende zeggen. Wij
hebben vorig jaar, want dat is het punt waar het eigenlijk om gaat, twee dingen gezegd. In de eerste
plaats is er sprake van een afkoopsom. Met andere woorden, wij beoordelen niet en detail elk onderdeel
van de activiteiten. Wij kennen daar ook geen afzonderlijke subsidie voor toe, maar geven een rond
bedrag waaruit het Lesbisch Archief de uitgaven mag bekostigen op de wijze zoals het dat zelf wil. In
de tweede plaats hebben wij gezegd dat wij het bedrag van 3.000, dat vinden wij ook nu nog - de
heer Duijvendak heeft gezegd dat dat een mooi bedrag is, maar dat zou ik niet zeggen -, alles afwe-'
gende redelijk vinden. Over het woord "redelijk" kun je natuurlijk vrij lang twisten, maar dat wil ik
168
niet meer doen. Ik zou de raad willen vragen goed te vinden dat ik volsta met deze opmerkingen. In
eerste instantie is een motie ingediend en ik neem aan dat die ook in stemming zal worden gebracht.
Wij weten dan waar wij aan toe zijn.
De kwestie van de sportieve recreatie in Molenpad, Valeriuskwartier, enz. Ik heb net geprobeerd
duidelijk te maken dat met betrekking tot te laat of niet te laat door ons een vrij strakke lijn wordt ge
trokken. Het gaat hier niet om het bepalen van een datum en het trekken van een streep - daar kun je
niet zoveel misverstanden over hebben -, maar om een kwestie van interpretatie of men nu per ongeluk
of expres het woord "training" heeft gebruikt. Wij hebben aangenomen dat iedereen expres de dingen
zegt die men zegt, want als je aanneemt dat iedereen per ongeluk dingen zegt dan ben je natuurlijk he
lemaal nergens. Maar nu blijkt dat in zo'n ruime mate twijfel bestaat over deze kwestie, wil ik de raad
het volgende voorstellen. Laten wij nu het besluit zoals dat er ligt aanvaarden onder de toezegging dat
wij, de afdeling en ik, nog eens een keer met die clubs gaan praten. Als zij ons echt duidelijk kunnen
aantonen dat zij met hun activiteiten niet bedoelen training in de zin van sport maar echt puur sportieve
recreatie zoals die in de regeling bedoeld is - zij moeten dat dan veel gedetailleerder aangeven dan zij
tot nu toe gedaan hebben -, dan zullen wij alsnog, daarbij de Commissie voor Welzijnsaangelegenheden
inschakelend, met een nader voorstel komen dat op die situatie passend is. Ik wil het wat dit punt be
treft hierbij laten
De heer IJestra heeft tot mijn vreugde zijn waardering uitgesproken voor het vele werk dat hier
achter zit. Wij zijn hem dankbaar voor die waardering. Hij heeft geen andere punten aangedragen dan
ik al heb behandeld. Hij zegt alleen dat hij verbaasd is dat het college nu door de wind gaat. De heer
IJestra zal begrijpen dat ik, vanuit mijn nautische achtergrond, precies weet wanneer je dat moet doen
om nog een stukje verder te komen tegen de wind op. Welnu, dat is in dit geval gebeurd.
De heer Duijvendak heeft een oordeel gegeven over de wijze waarop de Commissie voor Welzijns
aangelegenheden functioneert. Ik onthoud mij wat dat betreft van een oordeel. Ik constateer dat het
hier gaat om het functioneren van een raadscommissie, die uitsluitend bestaat uit raadsleden. Ik vind
dat mij dat oordeel niet toekomt. Wel constateer ik dat in de vergadering door iedereen met alle macht
geprobeerd is er wat van te maken en dat vind ik al heel wat. Dat dat niet altijd tot optimale resultaten
leidt, gelet op tijd en omstandigheden, is een zaak waarvan ik vind dat die niet tot afkeurende beoor
delingen zou behoren te leiden.
Op de procedure ben ik al ingegaan.
Nog even de kwestie van het Vrouwenhuis. Ik reageerde in de commissievergadering zo verbaasd,
omdat het programma inclusief de Nadere Standpuntbepaling aan de orde was. De Nadere Standpuntbe
paling gaat in op de bezwaarschriften zoals die in de formele procedure worden behandeld. Er was geen
bezwaarschrift van het Vrouwenhuis. En wie schetst mijn verbazing, terwijl de procedure al lang is af
gerond, dat plotseling ter zitting toch bezwaar wordt gemaakt. Dan denk ik: dat had men eerder moeten
doen of men moet de volgende keer maar op tijd zijn, want op deze manier kan het niet. De heer Duij
vendak denkt daar kennelijk anders over, maar ik houd vast aan mijn standpunt op dit punt.
Over de peuterspeelzalen heb ik het al gehad.
Dan de kinderopvang bij Blijf van mijn Lijf. Daarover hebben wij vorig jaar eenzelfde standpunt
ingenomen. De heer Duijvendak heeft het over "volstrekt onmogelijk", terwijl ik, toen hij de brief ci
teerde, hoorde dat beweerd wordt dat de kinderen niet worden toegelaten. Dat is toch een wat andere
benadering. Iets is of volstrekt onmogelijk of mogelijk. Maar niet toegelaten worden is toch iets anders.
Wij zijn overigens van mening dat toelating best zou kunnen en dat het daarom niet tot subsidiëring op
dit punt zou moeten leiden.
Voor wat betreft het Vrouwenhuis zegt de heer Duijvendak nog dat er gekozen zal moeten worden
tussen strengheid en rechtvaardigheid. Hij laat overigens in het midden welke keus hij maakt. Ik heb
alleen de subsidieverordening toegepast.
De wijkkem Willem Sprenger. De heer Duijvendak is daar ook op ingegaan. De wijkkem is twee
keer gekort, zegt hij. Nou dat is een wel erg cryptische formule. De heer Duijvendak weet volgens mij
ook wel hoe een en ander precies zit. Hij noemt de kwestie dan ook gevoelig - ik vind dat ook - en
vraagt om een nieuw voorstel. Zover wil ik niet gaan. Maar ik ken de buurt en ik weet hoe hard daar
gewerkt wordt. Ik weet ook dat deze mensen, als zij met activiteiten komen waarvoor dan misschien
geen geld meer zou zijn, binnen de kortste keren bij mij voor de deur staan. Ik ben dan altijd bereid om
naar ze te luisteren en ze te heipen. Dat wacht ik dan maar af.
Dan de kwestie van het Leger des Heils. De heer Duijvendak is daar zeer uitvoerig op ingegaan. Ik
wil in dit verband namens het college de volgende opmerkingen maken. In de Algemene Subsidieveror
dening is een bepaling opgenomen die zegt dat geen subsidie wordt verleend aan instellingen, wier
doelstellingen in strijd zijn met de wet. Er stond aanvankelijk ook nog in "in strijd met het algemeen
