er begrip voor dat zij kiest voor het afstand doen van het
raadslidmaatschap, omdat haar nieuwe werkkring zoveel van
haar vraagt, dat zij daar ook alle tijd in moet steken.
Rest ons haar te bedanken voor de bijzonder constructieve
manier waarop zij in deze raad heeft geopereerd.
(De Voorzitter overhandigt mevrouw Van der Kloet een bord van
Makkummer aardewerk.
Mevrouw Van der Kloet: Voorzitter, de beslissing om te stop
pen met het raadlidmaatschap was voor mij niet een makkelijke
beslissing. Ik heb mijn raadslid zijn altijd beschouwd als
een boeiende bezigheid, om verschillende redenen. Ik vond het
boeiend, ik vind het zelfs nog steeds boeiend, omdat je te
maken krijgt met een hele grote verscheidenheid van onderwer
pen van mensen en van situaties. Ik vond het ook boeiend
omdat je vanuit je eigen politieke visie probeert beleid te
beïnvloeden en dan vervolgens geconfronteerd wordt met ande
re, soms heel tegengestelde politieke visies. Als ik zeg dat
mijn politieke visie, een feministisch-socialistische visie
is, dan kunt u begrijpen dat die confrontaties soms best fors
waren. Ik vind het ook boeiend om geconfronteerd te worden
met Leeuwarders die af en toe geen enkele boodschap hebben
aan politici die vanuit een bepaalde politieke visie proberen
afwegingen te maken tussen verschillende belangen, omdat die
Leeuwarders op bepaalde momenten vaak alleen maar oog hebben
voor hun eigen belang, dat is ook heel begrijpelijk. Dat was
lastig, maar was tegelijkertijd boeiend.
Ik heb het altijd een uitdaging gevonden om met heel veel
verschillende aspecten op een goede manier om te gaan, maar
dat kostte wel heel veel energie en inzet. Op dit moment is
het voor mij niet meer mogelijk om die inzet ook te leveren
naast alle andere dingen die ik sinds september ook doe en
waarin ik, de voorzitter zei het ook al, gelukkig nog met
heel veel dezelfde mensen, situaties, onderwerpen, te maken
krijg waarmee ik ook hier in de raad te maken had.
Voorzitter, ik hoop dat de raad erin zal slagen om de gemeen
te op een goede manier te blijven besturen, ondanks alle
sombere financiële vooruitzichten die er zijn. Wat mij be
treft betekent dat dan bijvoorbeeld beleid voeren waarbij je
aan de ene kant aandacht besteed aan economische bedrijvig
heid zonder dat dat aan de andere kant ten koste gaat van het
milieu. Dat betekent voor mij bijvoorbeeld ook dat de raad
beleid voert waarin je oog hebt voor bijvoorbeeld de zo
noodzakelijke stedelijke vernieuwing, zonder dat daarmee het
sociale gezicht van de stad verloren gaat.
Dan noem ik maar twee van de heel veel schijnbare tegenstrij
26
digheden waarmee je in de gemeentepolitiek te maken krijgt.
Wat mij betreft is het heel belangrijk dat er een evenwicht
bereikt wordt tussen die schijnbare tegenstrijdigheden. Ik
denk dat je alleen maar bij zo'n evenwicht van Leeuwarden een
stad kunt maken en van Leeuwarden een stad kunt houden,
waarin mensen graag willen wonen, ongeacht hun afkomst of hun
achtergrond, ongeacht hun sekse of huidskleur, ongeacht de
maatschappelijke positie.
Ik denk ook dat het besturen van zo'n stad niet mogelijk is
zonder het werk van een heleboel ambtenaren. Ik wil toch even
van deze gelegenheid gebruik maken om de ambtenaren die ik in
de afgelopen jaren tegen ben gekomen in het politieke werk te
bedanken voor hun samenwerking en hun steun. Ze waren altijd
bereid om antwoord te geven, niet alleen op de meest ingewik
kelde, maar ook op de meest domme vragen van raadsleden en ik
heb van beide mogelijkheden graag gebruik gemaakt.
Verder wil ik tot slot Voorzitter, u en alle andere raadsle
den bedanken voor de plezierige samenwerking. Wij waren het
lang niet altijd eens, dat zei ik al, maar dat is ook logisch
in de politiek. Het heeft nooit geleid tot persoonlijke
ongenoegens, dat kan lang niet overal, maar dat kan gelukkig
wel in de Leeuwarder gemeenteraad. Dat vond ik ook altijd
heel plezierig. Ik blijf in Leeuwarden wonen. Dat betekent
ook dat ik als een geïnteresseerd en kritisch burger de
Leeuwarder politiek zal blijven volgen. Ik denk dan ook dat
ik mijn afscheid het best kan symboliseren met een paar
regels uit het gedicht "Weg gaan" van Rutger Kopland. Kopland
zegt in dat gedicht:
"Weg gaan kun je beschrijven
als een soort van blijven,
niemand wacht, want je bent er nog,
niemand neemt afscheid, want je gaat niet weg."
Dank u wel, Voorzitter.
De Voorzitter: Ik sluit de vergadering.
De Voorzitter sluit, om 20.35 uur, de vergadering.
27
