zijds het inzetten van meer westerse middelen om te voorkomen
dat mensen gaan vluchten. In deze ontwikkeling is het dan ook
niet verwonderlijk dat Nederland de laatste jaren, net als
andere EEG-landen, geconfronteerd wordt met een steeds groter
wordende groep vluchtelingen waardoor het vreemdelingenbeleid
onder grote druk is komen te staan. De geluiden die steeds
meer in de media verschijnen, dat Nederland vol zou zitten,
terwijl een economisch zwakker land als Tanzania vijf keer
zoveel vluchtelingen opneemt, zijn geluiden die buiten de
realiteit staan. Leeuwarden is in ieder geval nog niet vol.
Wij doen veel pogingen om als gemeente te groeien en dit
lijkt de laatste jaren ook te lukken mede dankzij de buiten
landers
Het vreemdelingenbeleid is natuurlijk een verantwoordelijk
heid voor de rijksoverheid en dient ook op dat niveau gestal
te te krijgen. In het kader van artikel 7.a van de Vreemde
lingenwet is in 1992 het grenshospitium geopend. In dit
grenshospitium worden mensen die door omstandigheden afhanke
lijk waren van boot of vliegtuig geplaatst, zonder vorm van
proces, en behandeld als gevangenen. Zij worden geboeid en
hebben een beperkte vrijheid. Het Autonoom Centrum heeft als
onafhankelijke instantie een onderzoek gedaan binnen het
grenshospitium te Amsterdam en is tot de eindconclusie geko
men dat de uitvoering van artikel 7.a van de Vreeemdelingen-
wet binnen het grenshospitium in strijd is met diverse arti
kelen van het Europese verdrag van de rechten van de mens.
Dat in ditzelfde grenshospitium vervolgens problemen ontstaan
is niet zo vreemd, immers je vlucht uit een land omdat je
leven niet meer zeker is en je moet steeds achterom kijken of
je niet gevolgd wordt en in het meest positieve geval opge
pakt wordt om zonder vorm van proces achter de tralies te
komen. Vluchten doe je niet zomaar. Als je dan eindelijk de
mogelijkheid hebt aangegrepen en hebt gekregen om te vluchten
naar een ander land, huis, haard en familie verlatend, wordt
je bij aankomst geboeid weggevoerd en zonder vorm van proces
weggestopt in een grenshospitium. Is het dan niet logisch dat
de oude angstbeelden opnieuw gaan spelen en wie komt er dan
niet in opstand? Nu wordt voorgesteld om deze zogenaamde
opstandelingen als groep, zonder vorm van proces, te isoleren
in het Huis van Bewaring in Leeuwarden. Wij maken hier be
zwaar tegen. Ik heb mij verbaasd over de wijze waarop er in
de raadsadviescommissie is gereageerd op deze problematiek.
Er is door iedereen naarstig gezocht naar argumenten om dit
besluit van de rijksoverheid goed te keuren door te zeggen
dat deze oplossing niet de meest elegante is, maar dat je
daar nu eenmaal niets aan kunt doen, dat het de verantwoorde
lijkheid van het rijk is, dat het een ingewikkelde problema
tiek is, dat het gaat om een noodoplossing van nota bene f 4
ton, dat zij niet echt gevangen zitten (terwijl vanaf 9 uur
30
de cellen op slot worden gedraaid), dat zij een eigen afzon
derlijke afdeling hebben (twee personen op ongeveer 6 a
7 m2), dat zij een eigen ingang hebben, dat zij er vrij
kunnen rondlopen (maar wel binnen hoge muren wat door geen
enkele Leeuwardenaar gekenmerkt zal worden als vrij rondlo
pen). Denken wij als gemeenteraad op deze manier, die een
struisvogel niet zou misstaan, onze handen schoon te wassen,
door niet de eigen verantwoording te nemen in deze problema
tiek die ook de gemeente Leeuwarden aandoet? Ook wij hebben
als gemeente een verantwoordelijkheid te nemen in dit mondia
le probleem en mogen ons zelf niet buiten spel zetten en
verschuilen achter non-argumenten. Dit deel van het vreemde
lingenbeleid is wel geen gemeentelijke aangelegenheid, maar
op het moment dat wij als gemeente op deze wijze vluchtelin
gen moeten ontvangen binnen onze gemeentegrenzen, moeten wij
als gemeenteraad onze verantwoordelijkheid nemen en de rijks
overheid meedelen dat wij deze wijze van opbergen van vluch
telingen ontoelaatbaar en mensonwaardig vinden en dat wij als
gemeente niet op deze manier vluchtelingen willen herbergen
binnen onze gemeentegrenzen en daar ook zeker geen medewer
king aan willen verlenen. Wij zijn dan ook van mening dat wij
als gemeenteraad onze verantwoordelijkheid nu moeten nemen en
dit kenbaar moeten maken aan de verantwoordelijke staatsse
cretaris. Daarom wil onze fractie een motie indienen, die
luidt als volgt:
"De raad van de gemeente Leeuwarden,
bijeen op 8 november 1993;
behandelt
de beantwoording op de brief van Antifa Leeuwarden over
het gebruik van het Leeuwarder Huis van Bewaring als
dependance van het grenshospitium te Amsterdam;
overweegt
dat op Nederlands grondgebied geen mensen zonder vorm
van proces behoren te worden opgesloten;
besluit:
1. in haar reactie op de brief van de organisatie
Antifa Leeuwarden aan te geven dat zij op grond
van deze overweging niet zal meewerken aan de
huisvesting van vluchtelingen in het Huis van
Bewaring;
2. de verantwoorde bewindslieden schriftelijk op de
hoogte te stellen van haar standpunt."
De motie is door mijzelf ondertekend.
De heer Hoogeveen: Voorzitter, de heer Kroes begint zijn
betoog met een algemene analyse van de aard en omvang van het
31
