ook de persoonlijke contacten werden aangehaald. Sietse heeft
zelfs getracht tijdens een wedstrijd alle mogelijkheden en
onmogelijkheden van de toen nieuwe boot mij duidelijk te maken.
Hij gebruikte daarin allerlei termen, maar zelfs die termen
begreep ik niet, maar ik heb de indruk dat de boot aan jullie
verwachtingen voldeed.
Jannie,
Een van jouw sterkste punten is dat je ondanks politieke
verschillen in staat was dit nooit ten koste te laten gaan van
je persoonlijke relaties.
In de 9 jaar dat je wethouder bent geweest, kan ik me maar twee
situaties herinneren dat je onderuit bent gegaan.
In 1986 bij je eerste optreden als wethouder in de raad en in
1994 bij het uitstappen van de stadsbus. In beide gevallen ging
je "letterlijk" onderuit.
Jannie, namens de raad heel hartelijk dank voor jouw inzet voor
onze gemeente.
Wij wensen je met Sietse, Mats en Marit een goede tijd toe in
Winschoten, al zal dat zonder Leeuwarden bijzonder moeilijk wor
den.
Mevrouw Vlietstra (weth.Voorzitter, ik sta, de heer De Beer
verwees al even naar 1986, toen stonden wij nog als wethouders.
Ik herinner me dat nog heel goed, de eerste vergadering dat ik
optrad als wethouder ging ik inderdaad letterlijk onderuit. Ap
Timmermans verschoot van kleur en een aantal raadsleden dachten
dat ik een hartaanval kreeg, maar ik viel gewoon flauw. Daarna
is het Reglement van orde aangepast en hoefden we niet meer te
staan, vooruitlopend daarop mocht ik zelfs gaan zitten.
Vanavond sta ik, vanavond is ook een bijzondere avond.
Ik zou willen beginnen met zowel de voorzitter als Jan de Beer
heel hartelijk te bedanken voor hun lovende woorden en voor de
cadeaus die daarbij gegeven zijn.
Ik heb gisteren al mijn verhaal op papier gezet en het woord
"lovend" staat dus ook al op papier. Ik heb daar even over
nagedacht, maar ik heb het toch laten staan omdat mijn ver
wachting was dat ik naast een aantal kritische vooral ook goede
woorden te horen zou krijgen. Ik moet u zeggen u hebt mijn
verwachtingen verre overtroffen. Overigens zou ik iedere
wethouder willen aanraden eens te vertrekken, want je weet niet
wat je dan aan positieve uitingen over je heen krijgt.
Ontroerend, maar ook benauwend. Hoewel ik met behulp van mijn
vrouwenbewegingservaring aardig getraind was in het ontvangen
van positieve feet backs (zo heet dat), heb ik de afgelopen
36
weken ervaren dat negen jaar wethouderschap zijn sporen heeft
nagelaten. In dit werk leer je vooral eelt op je ziel te krijgen
en brede schouders te ontwikkelen en adequaat om te gaan met
kritiek op alles wat je niet goed doet. Het was goed om me dat
weer eens bewust te worden.
Voorzitter, 12,5 jaar raadslid waarvan 9 jaar wethouder. In
september 1982 kwam ik in de raad, voor mezelf een bewuste
keuze, net zoals daaraan voorafgaand de keuze om lid te worden
van een politieke partij een bewuste keuze was. Die bewuste
keuze wil ik even iets meer over zeggen, omdat daarmee mijn op
stellen en mijn handelen in de afgelopen jaren in belangrijke
mate worden verklaard.
Komend uit een rood nest en een arbeidersgezin was de keus voor
de Partij van de Arbeid gauw gemaakt. Het je inzetten voor
mensen die het door hun maatschappelijke positie minder goed
hebben getroffen, was mij bij wijze van spreken met de paplepel
ingegoten en heeft dan ook vaak mijn opstelling bepaald.
Sommigen hebben de afgelopen weken gezegd dat ik links zou staan
in de Partij van de Arbeid en hoewel ik een hekel heb aan
etiketteren en links - rechts mij op zich niet zoveel zegt,
beschouw ik dat in dit geval toch als een compliment.
De tweede belangrijke drijfveer was voor mij het feminisme, niet
als geloofsartikel zoals collega raadslid mevrouw Van Ulzen
meldde, maar omdat ik nooit heb begrepen waarom vrouwen minder
rechten, minder kansen hebben dan mannen, alleen als gevolg van
de omstandigheid dat ze als meisje geboren zijn. In mijn werk
met vrouwen, en dat heb ik lang gedaan, ontdekte ik hoe groot
de invloed van de politiek, ook de lokale, is op ons dagelijks
leven en hoe nodig het is dat enerzijds vrouwenzaken op de
politieke agenda komen, anderzijds vrouwen deel gaan nemen aan
de politieke besluitvorming. Bovendien wordt volgens mij het
politieke bedrijf gewoon veel aardiger en menselijker wanneer
daar mannen en vrouwen aan deelnemen.
Voorzitter, er is op dit punt de afgelopen jaren ook in Leeu
warden veel ten goede veranderd. Ik wil er echter voor waar
schuwen, en dit soort gelegenheden zijn daar bij uitstek
geschikt voor, dat het allemaal voor mekaar is. Emancipatie
lijkt wat van de politieke agenda te zijn verdwenen en dac is
onterecht. Uitkeringsgerechtigden zijn nog steeds voor een groot
deel vrouwen. In leidinggevende functies, inclusief het politiek
bestuur, zijn vrouwen nog steeds zwaar ondervertegenwoordigd en
ook al is de onderwijsdeelname voor meisjes enorm toegekomen,
de keuzes die ze maken geven vaak onvoldoende mogelijkheden voor
zelfstandigheid op langere termijn. Wat dat betreft was het
commentaar van Rimmer Mulder zaterdag in de Leeuwarder krant
"rooie vrouwen moeten blijven", niet de rooie vrouwen als
37
