Op dinsdag 30 mei heeft de Partij van de Arbeid volgens ons
gevoel samen met D66 misbruik gemaakt van het telefoontje
aan de heer Feddema. D66 omdat de heer De Jong daardoor
wethouder kon blijven en hij heeft er wat voor moeten doen,
moet ik u zeggen. De Partij van de Arbeid vanwege mijns
inziens politieke en/of wellicht persoonlijke belangen of
ambities. Zonder fatsoenlijk hoor en wederhoor is het CDA
aan de kant gezet, ondanks afspraken, ik refereerde daar
aan.
Toen de heer Timmermans mij op de hoogte bracht, nadat ik
overigens daarover zelf contact had moeten opnemen, was de
WD al gevraagd mee te doen. Ik veronderstel de andere
partijen ook. Er was in het fractiebestuur van de Partij
van de Arbeid het besluit al gevallen. Het moest alleen
's avonds in de fractie nog worden bevestigd.
Ik vraag de Partij van de Arbeid nogmaals naar de echte
reden. Ik heb denk ik voldoende aangetoond dat het bewuste
telefoontje een gelegenheidsargument is geweest om ons aan
de kant te zetten. Ook het van stal halen van het argument
dat de kiezer het zo heeft gewild, zoals de heer Timmermans
voor t.v. Mercurius suggereerde, is niet sterk, in tegen
deel. Kortom, wij denken dat nog steeds opgeld doet het
gezegde: gelijk heb je, maar het gaat er om of je dat ook
krijgt. Wij denken dat wij gelijk hebben, wij hebben geen
enkele afspraak geschonden, maar wij krijgen geen gelijk.
Waarom? Omdat wij beschikken over zeven raadszetels en de
Partij van de Arbeid over elf, zo simpel is dat. Machtspo
litiek, het kan, die term is geloof ik eerder gebruikt
tijdens de onderhandelingen door een vertegenwoordiger van
D66Dan kan je nog zoveel mooie woorden wijden aan be
stuurscultuur, als je daar daadwerkelijk niet naar handelt,
dan is dat loos en zonder enige inhoud.
Ook de handelwijze van PAL/GroenLinks verdient geen schoon
heidsprijs, eveneens als die van D66. D66 heeft pijlsnel
misbruik gemaakt van een vermoede geschonden afspraak,
daarmee maskerend hun onderlinge verdeeldheid aangaande
collegedeelname en de positie van eigen wethouder.
PAL/GroenLinks heeft zonder enig contact een mondelinge af
spraak om te komen tot samenwerking geschonden. Bestuurs
cultuur, hoe gaan wij met elkaar om, bedoelen wij echt wat
wij zeggen of is het in de politiek meer van hoe de wind
waait, waait mijn jasje?
Voorzitter, dit college is gebaseerd op overspel. Achter de
rug om van de één in zee gaan met de ander. De Leeuwarder
Courant noemde dat "in zonde geboren".
Het college.
Voorzitter, het is inmiddels een publiek geheim dat de
Partij van de Arbeid het niet ziet zitten met de voorge
6
stelde wethouderskandidaat van PAL/GroenLinks en dat er
tijdens een algemene ledenvergadering van PAL/GroenLinks is
gepoogd een andere kandidaat naar voren te schuiven. Het is
een publiek geheim dat de Partij van de Arbeid niet zo ge
charmeerd is van de beoogde WD-wethouder mevrouw Van
Ammers en dat er gepoogd is een andere kandidaat naar voren
te schuiven. Het is een publiek geheim dat de Partij van de
Arbeid-fractie niet zo onder de indruk is van de beoogde
D66-wethouder en dat dat gelegen is in wat hij wel gedaan
heeft omtrent een onderwerp als HWL en wat hij niet gedaan
heeft omtrent het onderwerp bestuurlijke vernieuwing.
Onervarenheid is wat aan te doen, maar starten met onvol
doende vertrouwen, hoewel in het openbaar wellicht met de
mond het vertrouwen beleidend, is niet in het belang van
deze raad en deze gemeente. Waarom gaat de Partij van de
Arbeid met dit college in zee? Of komt dat misschien door
het feit dat men qua portefeuilleverdeling niet zo slecht
uitkomt? Is het misschien dat hierdoor wethouder De Haan
het grote stedenbeleid en additionele werkgelegenheid in
haar portefeuille krijgt, wat haar mislukt is bij haar
aantreden? Al weer vraag ik: is dit de zo gewenste bestuur
lijke vernieuwing? Is dit de manier waarop wij met elkaar
moeten omgaan? Of is het toch machtspolitiek in relatie tot
wellicht persoonlijke ambities?
PAL/GroenLinks en WD waren mede-ondertekenaars van de net
niet aangenomen motie van wantrouwen tegen het vorige col
lege. D66 had eveneens grote problemen met het college en
dan met name richting wethouder Timmermans. Ik noem onder
werpen als MTC, Hempens-Teerns, kunstinstituut. Hoe geloof
waardig is een partij wanneer zij vervolgens instemt met de
kandidatuur Timmermans en dat geldt in mindere mate ook
voor de kandidatuur De Jong. Het is toch niet uit te leggen
dat je het ene moment nog vindt dat terugkeer onmogelijk
is, terwijl wanneer je wordt uitgenodigd door de Partij van
de Arbeid tot collegedeelname voorwaarden als terugkeer van
sommige wethouders zijn vervallen, over principes gespro
ken. Of geldt ook hier weer de macht van elf raadszetels?
Kennelijk had de motie van wantrouwen alleen tot doel om
zelf in het college te komen, politiek opportunisme.
De CDA-fractie heeft bij de allereerste collegeonderhande
lingen gemeld niet weer met dezelfde kandidaat-wethouder te
komen, hoe pijnlijk ook voor de persoon in kwestie en daar
mee de weerstand oproepend, zelfs bij de eigen leden. Wij
vinden dat besluit nog steeds politiek zuiver en het is
ongeloofwaardig, vinden wij, ten opzichte van de kiezer
wanneer een ieder zonder meer kan terugkomen en niet te
begrijpen voor wie dan ook. Ook dat is bestuurscultuur,
