kijken hoe met geringe middelen er zoveel mogelijk voor de be
woners uit te halen valt.
Met betrekking tot het vaststellen van de actiegebieden heb ik
toch een iets andere invalshoek. Wij zijn in het verleden ak
koord gegaan met de aanwijzing van actie- en stimulerings
gebieden. Waar wij nu mee geconfronteerd worden is het ont
breken van een discussienota met betrekking tot het aanschrijf-
beleid. Het doen van het aanschrijfbeleid is om de bestaande
woningvoorraad in een zo goed mogelijke conditie te houden en
soms te krijgen. In 1990 heeft het Rotterdams Bouwcentrum een
rapport over de kwaliteit van de woonvoorraad in Leeuwarden
gepubliceerd. De meeste knelpunten trof men aan in de parti
culiere huursector die verreweg het slechtste was, niet in de
sector van de particuliere huiseigenaren. Van de totale voor
raad van de particuliere huiseigenaren was slechts 0,4% slecht
en 9,8% matig. Dat is dus de basis waar wij het over hebben. Ik
noem die getallen, omdat tijdens de commissievergadering de
PvdA-fractie het had over vooroorlogse toestanden en onbewoon
bare woningen. Ik vind het jammer dat de heer Sluiter er niet
is, want ik had hem er aan willen herinneren dat de eerste
Woningwet uit 1901 gemaakt is door de heer Goeman Borgesius,
een liberaal.
Als eenmaal het actiegebied is vastgesteld, dan is het wapen
van afschrijven en aanschrijven natuurlijk gauw bij de hand. De
gemeente heeft als politiek bestuur nu eenmaal de beschikking
over deze dwangmiddelen. Onzes inziens is dat de laatste
maanden overigens wel te vaak als argument van stal gehaald.
Wij hebben dat mandaat, maar wij moeten daar heel zorgvuldig
mee omgaan. Een belangrijke rol speelt of je gebruik maakt van
dat mandaat, wanneer en ten aanzien van wie. Kortom, welke
normstelling hanteer je en op welke wijze. Om nog maar te
zwijgen over de tot nu toe beperkte ambtelijke capaciteit voor
de handhaafbaarheid. Wij vragen de wethouder de toezegging dat
wij op korte termijn - en dat hoeft niet zo uitgebreid - een
notitie over het aanschrijfbeleid krijgen waarin duidelijk ge
maakt wordt - ik denk dat ik daarmee in de richting zit van de
D66-fractie - in welke situatie de gemeente gebruik maakt van
aanschrijven, met als inhoud wie, wat, waar en waarom. Wij
willen ook dat de communicatie met de actiegebieden op een
andere wijze dan tot nu toe gevoerd wordt. Vertel de mensen dat
wij ze iets te bieden hebben, dat werkt motiverend.
Wij vinden dus, nogmaals, dat de communicatie met de bewoners
overtuigend en wervend moet zijn in plaats van te wijzen op de
juridische mogelijkheden van de gemeente. Mogelijkheden
overigens die zeer twijfelachtig zijn zodra de bestuursrechter
er over moet oordelen.
Wat betreft punt c. willen wij gezien de commotie niets man
dateren en niets machtigen aan b. en w.wij willen graag eerst
inventariseren en dan terug in de commissie.
Ten slotte, ik had het voor de tweede instantie willen berei
ken, maar mevrouw De Jong maakt het mij gemakkelijk, ik zeg het
nu toch.
Tijdens de commissievergadering heeft de wethouder gemeend te
moeten zeggen - dat vond ik een uiterst onfatsoenlijke opmer
king - dat ik mij met mijn houding vervreemdde van mijn taak
als raadslid. Toch denk ik dat dat wel wat minder het geval is
dan bij sommige wethouders die onder toezicht van een spiri
tueel feministisch therapeut, helderziende en genezeres zingend
rondjes om een boom wandelen. Irene Timmermans, het klinkt niet
onaardig. (De heer Timmermans (weth.): Mevrouw Van Ulzen was
niet uitgenodigd, begrijp ik.)
De heer Timmermans (weth.)Ik begin bij mevrouw De Jong en ik
laat even de interpretaties en de uitspraken over en weer in de
richting van de WD-fractie tot de competentie van de desbe
treffende partijen.
De PvdA-fractie heeft aangegeven dat zij instemt met de bena
dering zoals die in deze raadsbrief is aangegeven en eigenlijk
het hele achterliggende beleid ten aanzien van collectieve
woningverbetering, omdat dat ook in de lijn van de eerdere uit
spraken in deze raad is gebeurd.
Op de communicatie, ook andere partijen hebben daar vrij uit
voerig op gereageerd, ben ik ook in de commissie ingegaan. Met
name in twee gebieden is dit fout gegaan. Wij moeten nu niet
doen dat het altijd zo is dat er problemen zijn bij de bewo
ners, de meeste gebieden lopen prima en blijkbaar is de commu
nicatie daar wel goed. Wellicht dat hierbij een rol heeft ge
speeld dat het proces van verbetering in de desbetreffende ge
bieden een poos heeft stil gelegen, omdat wij tussentijds een
soort evaluerende discussie met betrekking tot het subsidie
niveau en dergelijke hebben gevoerd. Dat heeft geleid tot extra
lange procedures en wellicht is ondertussen een stuk van de in
formatie daarbij teloor gegaan.
Het beeld dat hier wordt neergezet, wat ik dacht de afgelopen
commissievergaderingen te hebben weerlegd, namelijk dat wij het
accent zouden hebben gelegd op het verplicht aanschrijven, be
strijd ik. Ik ben zelf bij de situaties geweest, bij de infor
matie-avonden. Als men het boekje "1000 maal collectief" leest,
dat krijgt ook iedereen, dan staat er wel degelijk, eerst een
heel uitgebreid verhaal over wat de doelstelling is, de posi
tieve kanten. Dat is ook de toonzetting die op de verschillende
informatie-avonden, waar ik zelf een rol in mag vervullen,
wordt gehanteerd. Alleen aan het eind van de hele bespreking,
waar eerst uitgebreid de goede zaken, de belangen voor de
bewoners, de wijze waarop wij dat willen doen, in goed overleg,
in goede samenspraak, nadat wij echt inzicht hebben gegeven
naar de desbetreffende bewoners, moet je wel toch aan aangeven
- dat hoort ook bij objectieve informatie - dat er in sommige
situaties een beeld kan gaan ontstaan dat er een aantal mensen
zal worden aangeschreven. Als je dat niet doet, dan belazer je
de kluit ook. Dat kan niet de bedoeling zijn. Met name in de
twee bedoelde gebieden, de Van Asbeckstraat en de Auke Stel-
24
