politie-organisatie een goede zaak is. Maar wat te doen met de
roulatie van de Hoofdofficieren van Justitie? Zonder aan te
willen geven dat het in onze regio van toepassing is, is het
toch vooral het openbaar ministerie dat de rol nog maar moei
lijk weet te vinden.
Inderdaad de politie blijft in beweging en voorzitter, steeds
opnieuw blijkt korpschef Nordholt de weg naar camera en krant
te kunnen vinden en denkt zich in het politieke debat te kunnen
mengen. Als hij het kan, mag ik het hier van deze plaats af
ook. Hij zegt zelfs in het programma "Het Buitenhof", een
aantal weken geleden, dat minister Dijkstal bepaalde zaksn
anders politiek had moeten verkopen doen. De houding van
Nordholt past in het verlengde van die van generaal Couzy van
de Nederlandse strijdkrachten.
Voorzitter, of de heren hangen het uniform in de kast en gaan
de politiek in, of ze weten hun plaats. We spreken over
Nederland, niet over een bananenrepubliek in de Stille Zuidzee!
Een zo goed mogelijke democratische verankering van de politie
organisatie dient ook daadwerkelijk doorgevoerd te worden. De
WD-fractie is van mening dat wij in Friesland op de goede weg
zijn met het project Bestuurlijke Vernieuwing. Wij hopen dat
ook in de rest van het land "ons" model gevolgd zal worden.
Ik wil afsluiten met de ambtenaren onze welgemeende dank over
te brengen voor al het werk wat de afgelopen jaren verricht is.
Het klinkt ongelooflijk cliché, maar ik kan daar toch niet vaak
genoeg de nadruk op leggen.
De Voorzitter; Ik stel u voor een korte koffiepauze in te
gelasten.
De Voorzitter schorst om 11.20 uur de vergadering.
De Voorzitter heropent om 11.40 uur de vergadering.
De heer Beers:
Beschouwingen over de samenleving
De huidige samenleving is verdeeld - het is een bekend verhaal
- in de uitermate succesvolle burgers, de volledig mislukte
burgers en een zeer grote groep die zich daartussenin bevindt.
De ene groep heeft een inkomen en een daarbij passende leef
stijl die hen zeer tevreden stemt. De middengroepen en de zeer
succesvolle burgers zullen dan ook alles in het werk stellen
succesvol en tevreden te blijven.
Daarvoor is het belangrijk dat de postmoderne burger door de
overheid met rust gelaten wordt. Geen lastenverzwaring en de
mogelijkheid om in een prettige wijk te wonen, met een auto
voor de deur, een winkelcentrum in de buurt voor het broodnodi
ge consumeren en een TV met inzamelingsacties om het moede
gemoed te sussen.
Gelukkig werkt de overheid mee. We bouwen precies die wijken
die de tevredenen graag zullen bewonen, lastenverlichting is
een nieuw politiek dogma en de kerntaak van de overheid is het
24
stimuleren van economische groei: want meer werk is meer
inkomen, is meer consumeren, is meer economische groei en dat
betekent meer werk en ga zo maar door.
Ondertussen bestaat er ook een groep mensen die door de bodem
van de markt gezakt is. Zij hebben geen werk, wonen in de
slecht onderhouden wijken, zitten zwaar in de schulden vanwege
hun kleine inkomen en er zijn er die vanwege hun huidskleur
slechter behandeld worden.
Om te verklaren hoe dit ontstaan is, is de volgende theorie
uitgedacht: de verzorgingsstaat heeft het eigen initiatief van
die verliezers doodgeknuffeld. De armen spannen zich niet meer
in om hun lot te verbeteren.
Deze scheiding in de samenleving is een constatering waarmee
het Collegeprogramma opent. De duale stad wordt het genoemd,
vooral ook omdat de succesvollen en de mislukten steeds meer in
hun eigen wijken geconcentreerd worden.
Zo hebben we drie voorwaarden om deze situatie te laten voort
bestaan
een verklarende economische theorie voor het bestaan van een
onderklasse;
een verminderd gevoel van verantwoordelijkheid voor die
onderklasse;
een terugtredende overheid.
Deze theorie heb ik niet zelf bedacht, hij is van de Ameri
kaanse econoom Galbraith. Ik heb wel de hoogmoed zijn theorie
aan te vullen met het signaleren van een positieve trend. De
tevredenen en succesvollen lijken zich steeds meer te gaan
bekommeren om de kwaliteit van hun bestaan. Dat klinkt melo
dramatisch, maar zeker voor mensen van mijn eigen leeftijd is
het hebben van werk belangrijk, maar het hebben van een baan
van 40 uur of meer is zeker geen ideaal meer. Er komt een
generatie mannen die zich wel degelijk met de opvoeding van hun
kind wil bezighouden, stellen met een dubbel inkomen die ervoor
kiezen géén kinderen te nemen en belang hechten aan bijvoor
beeld de mogelijkheid culturele evenementen te bezoeken. In
Groot-Brittanniê worden ze de Dinkey's en de Twinkey's genoemd.
In dit streven naar een kwalitatief hoogwaardig leven is de
zorg om het milieu een waarde geworden naast waarden als
gezondheid, zelfrespect, vrijheid en geluk.
Beschouwingen over de duurzaamheid
Wij onderscheiden twee soorten van duurzaamheid. In de eerste
plaats de economische duurzaamheid, waarbij het vooral gaat om
het besef dat de inzet van met name vrouwen en allochtonen in
het arbeidsproces een economische noodzaak is. Iedere groep die
we op die wijze kunnen onderscheiden in de samenleving, heeft
specifieke kwaliteiten. Als we die bronnen niet aanboren, dan
zijn we als maatschappij op de lange termijn inefficiënt bezig.
Dit is een nieuwe manier om duurzaamheid te definiëren. Veel
meer ingeburgerd is de visie op duurzaam voorradenbeheerdit
is uiteraard van belang omdat alle productie stopt bij uitput
ting van de grondstoffen.
25
