Blad 16
Verslag van de raadsvergadering van 14 april 1997
taakuitleg moet in het verlengde liggen van het nationale
beleid dat handel in drugs nog steeds verbiedt. De overheid
draagt het zwaard niet tevergeefs, dat wil zeggen dat wij
als overheid de machtsmiddelen moeten hebben om het kwaad
aan te pakken. Waar die middelen, meer politie en meer
opsporingsmogelijkheden, thans ontbreken moeten wij bij de
rijksoverheid terecht komen en het niet toelaten omdat het
niet helpt. Bovendien hebt u bij een actief bestrijdingsbe
leid het Openbaar Ministerie al mee, immers het OM ervaart
de behoefte het aantal coffeeshops terug te dringen. Een
actieve rol vanuit het OM geeft het signaal dat justitie
het belang van de aanpak onderschrijft, de bestuurlijke
aanpak strafrechtelijk ondersteunt en haar eigen verant
woordelijkheid daarin neemt. Het zou goed zijn wanneer
Leeuwarden tot een verbod zou komen.
Tenslotte nog een paar punten.
In een stad met een hoge tot zeer hoge werkloosheid lijkt
het mij onjuist bij jongeren het gevoel te versterken van
ontvluchten van de werkelijkheid uit verveling of gebrek
aan toekomstperspectief.
Ten tweede, het sociaal isolement moet zo enigszins moge
lijk worden tegengegaan.
Ten derde, hoe krijg je het voor elkaar om een stof die
vele malen meer kankerverwekkend is dan tabak als overheid
te willen toelaten, terwijl wij andere stoffen zoals as
best, dat vele jaren toegestaan was, met beschermende kle
ding aan en een masker op gaan verwijderen. Willen wij
werkelijk naar een betere en andere maatschappij toe, dan
dienen èn de plaatselijke overheid èn de gemeenschap zich
samen in te zetten voor een totaal vernieuwingsbeleid,
waarin naast een actieve bestrijding van softdrugs en hard
drugs ook een ontmoedigingsbeleid wordt gevoerd ten opzich
te van tabak en alcohol.
Ik heb duidelijk gemaakt niet voor het collegevoorstel te
zijn, ik vind het zeer zwak. Ik wil de nuloptie graag be
reiken. Moties die een strengere aanpak voorstaan en die
dat doel dan weer wat dichterbij brengen worden om die
redenen wel door mij gesteund.
De heer BeersHet is een lange weg geweest van de start
van de discussie tot het uiteindelijke raadsvoorstel. Van
de angst om het snel toenemende aantal coffeeshops tot het
uiteindelijke exploitatievergunningenstelsel, van geschrok
ken coffeeshopeigenaren tot een Platform Cannabisverkoop-
producten in Friesland. Iedereen die zich in de afgelopen
maanden heeft bezig gehouden met deze materie kan in alle
eerlijkheid niet volhouden dat er in Leeuwarden een onbe
heersbaar probleem rond coffeeshops bestaat. In tegenstel
ling tot de ons omringende plattelandsgemeenten waar zoge
Blad 17
Verslag van de raadsvergadering van 14 april 1997
naamd standvastige burgemeesters de nuloptie hanteren en
van die oprecht verontruste bewoners petities aanbieden.
Zij hebben te maken met de rijdende coffeeshop, met een
dorpsdealer die niemand kent, die niet op AHOJG-criteria
kan worden gecontroleerd en op die manier volledig zijn
gang kan gaan, tel uit je winst.
Leeuwarden heeft een cannabiscultuur die nog stamt uit de
begindagen van Hippo. Jarenlang heeft niemand zich er aan
gestoord. Het heeft bij de fractie van PAL/GL toch enige
verbazing gewekt dat dit na enkele decennia plotseling in
alle hevigheid de kop opsteekt.
De discussie in Leeuwarden heeft zich voor een groot deel
geconcentreerd rond het begrip overlast. Niet dat coffee
shops meer overlast veroorzaken dan een gemiddelde kroeg,
maar slechts de aanwezigheid er van bezorgt mensen blijk
baar een ernstig gevoel van overlast. Nu kan ook niemand
ontkennen dat de meeste coffeeshops er niet altijd even
verzorgd uitzien, maar wie gaat er nu ook investeren in
iets dat eigenlijk illegaal is en dus feitelijk ieder mo
ment gesloten kan worden. Wat dat betreft verwacht ik nu
ook van de coffeeshops dat die die zaken, die in uiterlijk
onder de maat zijn, nu ook hun verantwoordelijkheid nemen.
Want dat is het grote voordeel van het vergunningenstelsel,
de coffeeshops zijn volwassen gemaakt of geëmancipeerd of
hoe je het ook wilt noemen. In een verhouding met de ge
meente zijn hun plichten vastgelegd, maar ook hun rechten
staan daarmee zwart op wit. En dat is precies waar PAL/GL
vanaf het begin naar gestreefd heeft.
In de verordening zelf komt nog een aantal voorwaarden naar
voren die naar ons idee van weinig belang zijn. De toe
gangsdeur mag niet langdurig open staan, de eigenaar wordt
verantwoordelijk gemaakt voor het parkeergedrag bij de
zaak. Beide voorwaarden schijnen ook te gelden voor andere
horeca, maar mij is het nut nog altijd onduidelijk. Ik
blijf er bij dat een parallel te trekken is met de burge
meester, die dan verantwoordelijk is voor de parkeerchaos
bij het Stadhuis op avonden dat de gemeenteraad vergadert
Geen bezoekers onder de 18 jaar. Ik heb daarvan al eens
eerder gezegd dat dit geen enkel effect heeft, ik geloof
dat mevrouw Waanders daar zojuist ook op wees, omdat de 17-
jarige gebruiker het dan wel laat kopen door een 18-jarige
vriend. Maar het ligt niet in ons vermogen een en ander te
wijzigen.
Het niet mogen vormen van een terras. Het nut van die voor
waarde ontgaat mij ook, maar het vormt voor mij noch voor
het platform, heb ik begrepen, een onoverkomelijk bezwaar
en het is met de huidige precariorechten waarschijnlijk
toch niet op te brengen.
Complimenten voor het Platform Cannabisverkooppunten in
Friesland dat op een constructieve manier heeft meegewerkt
