Blad 68
Verslag van de raadsvergadering van 17 november 1997
Hij heeft ook een hele loyale opstelling naar college,
fractiepartij, inwoners, ambtelijk apparaat en dat is nogal
wat. Daarom staat niet ten onrechte in een artikel in de
Leeuwarder Courant van 1989: 'De wethouder (dat is Ab)
koorddanser op de dunne draad van de gemene deler'Maar
steeds heeft hij geprobeerd die loyaliteiten te handhaven.
Een ander voorbeeld is, dat er een keer een collegebeslis
sing lag en Ab dat met zoveel verve verdedigde dat een he
leboel mensen, die misschien twijfelden, dachten van wij
moeten dat misschien toch wel volgen. Toen kwam de stemming
en hij stemde zelf tegen. Iedereen was daar stomverbaasd
over, maar het zegt veel over zijn loyaliteit. Hij liet be
slist niet over zich heen lopen, maar wilde toch ook steeds
de partijen bij elkaar brengen. Dat deed hij door argumen
teren, een geweldig geheugen, kennis van zaken, ook wel
bluffen, het trucje van de omleiding en de afleiding be
heerst hij natuurlijk ook. Als het over een ingewikkelde
zaak ging waar wat zwakke kanten aan zaten, dan was het
toch beter om over een ondergeschikt punt alle punten uit
de kast te halen en een punt waar best wel wat kritiek of
tegenargumenten bij waren wat onderbelichten. Daar kwam dan
zo'n ontzettend verhaal over, dat de mensen in al die woor
den het spoor wel eens bijster raakten. Wat dat betreft wil
ik een uitspraak van mijn vader citeren, hij zei wel eens
tegen mij: 'In Afrika zingen medicijnmannen mensen dood,
maar jij kunt mensen wel dood praten".
Ik zag Ab dan wel eens even naar het plafond kijken, dat is
natuurlijk een symbolische voorstelling van de hemel en
daar is geen begrenzing aan tijd en ruimte, dus dan kun je
doorgaan
Nu naar de toekomst.
Ab gaat naar het welstandstoezicht, naar Hüs en Hiem. Som
mige mensen waren daar verbaasd over, ik niet. Ik denk dat
het een functie is die hartstikke goed bij Ab Timmermans
past. Daar zit ook weer die inhoudelijke kant aan en ik
denk dat Friesland op dit ogenblik groot gevaar loopt. Het
landschap staat onder druk, er worden grote wegen aange
legd, bungalowparken, uitbreidingsplannen bij de dorpen en
de steden, de witte schimmel, de windmolens, druk op de ar
chitectuur. Ik denk dat bij het welstandstoezicht een hele
duidelijke lijn naar dit soort zaken getrokken moet worden,
dat er toetsingscriteria moeten komen, dat het architec
tuurdebat op gang moet komen. Ik denk dat Ab dat uitstekend
kan en dat hij zich daar heel goed op zijn plaats zal voe
len
Ik wil afsluiten.
Eerst twee citaten. In de bijbel staat en Den Uijl heeft
het ook al eens gebruikt, dus een passend citaat denk ik:
Blad 69
Verslag van de raadsvergadering van 17 november 1997
'Waar visie ontbreekt, komt het volk om'Die visie uit so
ciaal-democratische opvattingen had Ab.
Een ander bijbelwoord, in de psalmen, is: 'Gij hebt uw te
kenen in de vergaderplaats opgericht"Daar voeg ik aan
toe: niet alleen in de vergaderplaats, maar ook in de ge
meente. Veel van waar jij mee bezig bent geweest, zijn de
sporen van te zien. Dan kijk ik opnieuw even naar het pla
fond. Onze voorouders hadden natuurlijk een vooruitziende
blik, want in het plafond zitten de deugden - altijd weer
voorgesteld door vrouwen - van geloof, hoop, liefde en ge
rechtigheid. Ik denk dat jij geloofde in de mogelijkheden
van de stad, hoop had altijd op een goede afloop, liefde
voor Leeuwarden en gerechtigheid, ieder zijn waarde laten
en een goede eerlijke oplossing vinden.
Jaren geleden wandelde ik met je in Lier, daar waren ze hun
tijd al ver vooruit, want daar was een Timmermanspad. Toen
wij dat bewandeld hadden, na nog een heleboel ingewikkelde
dingen, viel Ab in de bus in slaap en als illustratie daar
van wou ik je deze foto tot slot aanbieden, dat staat een
beetje als symbool voor 'try to get some rest' of om het in
gewoon Leeuwarders te zeggen 'geef dy mar un bitsje neer'
Het laatste citaat is 'ut is toch un snoepje, hé'
De heer Timmermans: Voorzitter, leden van de raad,
dit is de tweede keer vanavond dat ik met lood in de schoe
nen naar de gemeenteraadsvergadering ben gegaan in al die
meer dan honderd vergaderingen die wij hier hebben gehad.
De eerste maal dat dat plaatsvond, dat mag duidelijk zijn,
was toen het college die avond zijn ontslag aanbood. Dat
gaat je niet in je koude kleren zitten, kan ik u verzeke
ren. Vanavond was het dan de tweede keer, niet zozeer van
wege de inhoud, het vechten tegen windmolens is toch al
niet iets wat mij op het lijf geschreven staat, maar vooral
om het feit dat ik hier vanavond afscheid neem, enerzijds
van het werk en anderzijds van een aantal mensen die mij
dierbaar zijn. Dat is lastig want, voor zover ik die heb,
denk ik dat ik mag zeggen dat ik met ziel en zaligheid ge
werkt heb aan dat wethouderschap van deze zo mooie gemeen
te. Dat is werken aan een prachtige gemeente, werken aan
een ruimtelijk functionele inrichting van de gemeente en
niet omdat de stenen zelf mij buitengemeen interesseren,
maar omdat ik de aanname heb dat als die stad goed in el
kaar zit, goed kan functioneren, dat daar inwoners ook goed
in functioneren, goed in kunnen wonen, goed in kunnen wer
ken en goed in kunnen recreëren.
16 jaar raadslid, ruim twaalf jaar wethouder, de tijd is
verschrikkelijk snel gegaan, dit is gewoon bedenkelijk.
Het is tegelijkertijd ook een ontzettend inspannende perio
de geweest, want alles gaat dag in dag uit maar door. U
