Blad 16
Verslag van de raadsvergadering van 17 november 1997
Mevrouw De Haan (weth.)De Ondernemingsraad van de Stich
ting Werkwijzer heeft ons aangeschreven in onze hoedanig
heid van subsidiënt van de Stichting Werkwijzer, de stich
ting waar banenpoolers en JWG-ers in dienst zijn. Aanvanke
lijk hadden zij natuurlijk eerst bij het bestuur van de
Stichting Werkwijzer aangeklopt en het bestuur van de
stichting heeft gezegd dat zij een contract hebben met de
gemeente en in dat contract heeft de gemeente hun de finan
ciële ruimte gegeven om een kerstgratificatie te geven van
f 50,- en zij hebben als bestuur op hun begroting geen ex
tra middelen om dat op te trekken en zij zijn ook niet vrij
om hun reserves daarvoor in te zetten, want ook in dat con
tract is geregeld dat die reserves gelabeld zijn. Dus het
stichtingsbestuur had zoveel ruimte niet om de banenpoo
lers, al of niet met JWG-ers, tegemoet te komen. Vandaar
dat zij - en dat is vanuit hun positie best begrijpelijk -
aankloppen bij de gemeente met de vraag of de gemeente aan
de Stichting Werkwijzer niet die ruimte zou willen geven.
Het college heeft de argumenten afgewogen en heeft uitein
delijk om drie redenen gezegd dat zij dat verzoek afwijst.
In de eerste plaats hebben wij geconstateerd dat als wij
tegemoet komen aan de banenpoolers dat wij dan een prece
dent zouden scheppen naar JTtfG-ers, maar in onze ogen ook
naar DSW-ers. Ik zeg dan in de richting van de heer Fedde
ma. Hoewel de DSW-ers formeel nu niet een brief hebben ge
stuurd aan de raad, weten wij wel dat zij op het vinkentouw
zitten, onder andere uit publicaties van vorig jaar in de
kersttijd waar met name de DSW-ers dit aanhangig maakten.
Wij weten wel dat op het moment dat de gemeente tegemoet
komt aan de banenpoolers de DSW-ers ongetwijfeld met het
zelfde verzoek bij ons op de stoep zouden staan. Dus een
precedentwerking
In de tweede plaats, als wij praten over nieuwe wensen -
dan nog even los van de integrale afweging waar de heer Ja-
cobse het over heeft - vanuit onze eigen sector, dan zou
bij ons de prioriteit uitgaan naar voorstellen die te maken
hebben met het creëren van werk en dat doet deze maatregel
niet
Een derde argument, dat ook zwaarwegend is nu de WIW er aan
zit te komen, is dat in het kader van de WIW - dat geldt
overigens ook voor de DSW met de nieuwe Wet op de DSW - er
gepraat wordt over CAO's en dat wij nog niet precies weten
of in het kader van die CAO dit verhaal van de kerstgrati
ficatie of de eindejaarsuitkering ook wordt meegenomen. Wij
hadden behoefte om daar eerst op te wachten.
Overigens is de WIW ook in financiële zin nog een moeilijk
heid, omdat wij weliswaar een bedrag hebben gekregen van
het rijk om die WIW in te voeren, die zoals u weet januari
a.s. al moet ingaan, te implementeren, maar wij ook op dit
Blad 17
Verslag van de raadsvergadering van 17 november 1997
moment nog niet precies weten of wij daar financieel wel
mee uit komen. Dus ook financieel houden wij nog rekening
met het feit dat er wellicht extra geld nodig is om die WIW
uitgevoerd te krijgen.
Dat waren drie argumenten voor het college om te zeggen:
wij doen het niet. Als ik de raad nu hoor, dan zijn er een
aantal andere argumenten die op zichzelf voor het college
niet nieuw zijn, u mag verwachten dat wij die mee hebben
afgewogen. Voor ons is er dus geen reden om als college van
standpunt te veranderen. Wij handhaven ons standpunt wat
dat betreft. Wat overblijft is dat je uiteindelijk de argu
menten, zoals die door de indieners van de moties zijn ge
noemd, namelijk waardering zowel in financiële zin als
maatschappelijk, zo zwaar kunt laten wegen dat het stand
punt net de andere kant uit valt. Dat is uiteindelijk een
kwestie van politieke weging, waarvan ik denk dat de raad
er vrij in is om die weging te maken. De raad zal daar van
avond over moeten stemmen. Maar ik denk dat als het om de
argumenten gaat, dat die wat dat betreft wel zijn uitgewis
seld
Dan de vraag over welke groep hebben wij het, want uitein
delijk hebben de banenpoolers een brief gestuurd. Ik heb
net al gezegd dat voor het college dat precedent een argu
ment was. Dat betekent dus dat als je de argumenten han
teert van waardering en financiële positie, er dan niet
zulke sterke argumenten zijn aan te brengen op grond waar
van je tegen de JT»JG-ers zou moeten zeggen dat wij het voor
hen niet doen. In zekere zin is ook het functieloon bij de
DSW niet een sterk argument, want als je kijkt naar de
daadwerkelijke financiële positie van de meeste DSW-ers -
dan heb ik het over de echter DSW-ers - is die heus niet
zoveel beter dan die van de mensen op het minimumloon. Wat
mij betreft zou ik zeggen dat als je dan toch wat doet,
houd dan de hele groep ook bij elkaar. Als wij dat niet
doen, voorspel ik dat zij ongetwijfeld morgen op de stoep
staan met dezelfde brief en dan zitten wij in de volgende
raad over het volgende probleem te praten.
Dan een aantal opmerkingen van de kant van de WD-fractie.
De heer Feddema heeft gezegd dat de DSW ons niet heeft ge
vraagd. Daar ben ik op ingegaan. Wie geef je dit nu? Want
er werken inderdaad bij de DSW ook een aantal mensen van
andere gemeenten. Eigenlijk is het een vraag aan de indie
ners van de motie. Maar als je er toe zou overgaan DSW-ers
mee te nemen, dan heb ik de neiging om te zeggen: maak dan
alstublieft geen onderscheid in DSW-ers binnen dat ene ge
bouw van de Leeuwarder DSW. Ik denk dat dat ook kan. Als je
kijkt naar het exploitatietekort van de DSW dan wordt dat
naar rato versleuteld over onze gemeente en de andere ge
meenten. In die zin als je dit wat je er nu aan uitgeeft
