Blad 12
Installatievergadering 16 februari 1999
alle burgers! Daar voel ik mij ook verantwoordelijk voor!
En dat is geen gemakkelijke opgave.
In zijn algemeenheid is hoge werkloosheid een garantie voor
een cumulatie van sociale problemen, nog duidelijker gezegd
van sociale onrust.
De onderkant van deze werkelozen profiteert niet mee van
het binnenhalen van nieuwe werkgelegenheid. Als dat wel zo
zou zijn, dan was het probleem al lang opgelost. Zo eenvou
dig is het niet. Toch wil ik opgemerkt hebben dat in onze
welvaartsmaatschappij anno 1999 - en ik kan het niet vaak
genoeg herhalen - het onacceptabel is dat wij in onze sa
menleving 'de loosers' de loosers laten zijn en niet vol
doende mee laten profiteren van onze welvaart. Er zal ande
re werkgelegenheid gecreëerd moeten worden en daar zijn wij
ook mee bezig. Indertijd heb ik bij Binnenlandse Zaken aan
de wieg gestaan van het banenpool-fenomeen. Voor het eerst,
na jaren bestuurlijk bakkeleien, werden toen uitkeringsgel-
den gebruikt om mensen na jaren werkloos te zijn geweest
weer aan het werk te krijgen. Ik geloof daar in. Additio
neel werk, wel te verstaan. Werkgevers zullen, gezien het
veranderende aanbod van werknemers op de arbeidsmarkt, niet
meer moeten schromen herintreedsters, ouderen en allochto
nen aan te nemen. Het zou goed zijn als vluchtelingen,
asielzoekers in plaats van jaren niks doen en maar afwach
ten met alle demoraliserende gevolgen vandien, zouden mogen
werken. Veel leed zou daardoor voorkomen kunnen worden.
Veel bedrijven zouden ze - denk alleen al aan de technisch
opgeleiden onder hen - direct kunnen plaatsen.
Dames en heren,
Helaas worden wij vrijwel dagelijks geconfronteerd met zin
loos geweld. Ik vraag mij af, en naar ik heb begrepen velen
met mij, of de discussie wel moet gaan over zinloos geweld!
Want wie legt mij uit wanneer geweld zinvol is?! En waar
begint geweld! Hierbij kijken wij naar die dader op straat
aan die gracht, bij de supermarkt, in de disco.
Maar moeten wij ook niet kijken naar de dader achter die
dader en ik doel hiermee op het gezin.
Met welk geweld is de dader in zijn leven wel niet gecon
fronteerd, mogelijk binnen dat gezin!
Dat stelt de vraag: los je dat op met meer blauw op straat,
strengerstrafrecht, hogere strafmaat of meer camera's?
Of moeten wij ons niet méér verantwoordelijk gaan voelen
voor die medemens die onmachtig is de aansluiting te vinden
bij onze huidige samenleving.
Samengevat komen wij uit op een basisprincipe, de kern van
het leven, namelijk het voortdurend dualisme tussen veilig
heid en bedreiging. Slaat die balans door naar de bedrei
ging, dan slaat dit om in angst. In mijn opvatting uit zich
dat in hevige mate in agressie, maar ook in de toename van
lawaai waarbij de angst de bedreiging overschreeuwt.
Blad 13
Installatievergadering 16 februari 1999
Tot slot.
Zeven jaar geleden was ik de 50e vrouwelijke burgemeester
van in totaal 64 7 gemeenten. Heden hebben wij 489 gemeenten
en ik ben vandaag de 84e vrouwelijke burgemeester. U ziet
het, de balans is nog echt ver te zoeken. Van de 84 vrouwen
is één vrouw burgemeester van een 100.000+ gemeente en één
daarvan is korpsbeheerder. Waarmee ik maar wil zeggen, het
streven om echt meer vrouwen binnen te halen zal toch óók
niet een kwestie zijn van onveiligheid en bedreiging?
Er is nog een lange weg te gaan.
Maar weest u gerust, ik voel mij geweldig vereerd dat met
de blik op de toekomst, u mij het vertrouwen hebt gegeven
de bestuurlijke leiding van deze schitterende stad Leeuwar
den op mij te nemen. Aan mijn inzet hoeft u niet te twijfe
len
Ik zou willen eindigen met voor de Friezen de gevleugelde
woorden van de voorzitter van de Vereniging "De Friesche
Elf Steden" bij de afkondiging van de Elfstedentocht in
1997 "it sil heve
Punt 5
Toespraak namens de gemeenteraad.
De heer J. de Beer: Mevrouw de burgemeester, dames en he
ren. Ik ga niet zoals wethouder Den Oudsten heeft gedaan,
de hele rits weer herhalen. U bent van harte welkom.
Uit het feit dat alle fracties in de gemeenteraad van Leeu
warden mij als nestor van de raad hebben gevraagd namens
hen het woord te voeren, kunt u, mevrouw de burgemeester,
afleiden dat Leeuwarden u eensgezind en hartelijk welkom
heet. Namens de hele raad wens ik u van harte geluk met uw
benoeming tot burgemeester van de hoofdstad van Fryslan.
Graag betrek ik in onze felicitaties ook uw echtgenoot en
uw zoon Thijs.
Burgemeester, op grond van uw uitspraken heb ik begrepen
dat u niets liever wilt dan een spannende taak. U houdt wel
van uitdagingen en daadkracht. U wilt dat tegelijkertijd op
een positieve en duidelijke manier uitdragen en dat is voor
ons heel belangrijk. Leeuwarden is de stad die als enige in
Fryslan de grote stedenproblematiek voor de volle 100%
voelt. Maar wij proberen problemen ook te zien als nieuwe
kansen, die wij samen met andere partners kunnen benutten.
Vooral de laatste jaren zijn wij de dialoog met andere ge
meenten, andere overheden, maar vooral met de inwoners meer
dan ooit aangegaan. Als het nodig is worden scherpe keuzes
gemaakt. Maar wij proberen dat te doen in een proces van
samenwerking en overleg. De gemeenteraad van Leeuwarden wil
