Blad 38
Verslag van de raadsvergadering van 13 juni 2000
verstrekt worden over onder andere deze wanden, de milieu-
en handhavingsaspecten van deze hobby.
Beschouw graffiti als een uiting van een straatcultuur
Maakt voor vele mensen dagelijks het leven zuur
Deze uiting ontstaan in de jaren zeventig
is nooit verdwenen, deze dagen nog steeds levendig
Ja, je ziet het overal, ja op elke plek
Een groep is een crew, en een handtekening een tag
Er is verschil tussen kliederaar en een ware kunstenaar
De laatste een verrijking, de eerste een gevaar
Tegen vandalen moet worden opgetreden
Voor de kunstenaars om een legale plek gestreden
Zoekend naar een plaats kun je denken aan een slooppand
De geluidswal een schutting een verplaatsbare wand
Dit was mijn rap over graffiti, en nu de laatste zin
Hierbij dien ik de volgende motie in:
"De raad van de gemeente Leeuwarden,
in vergadering bijeen op 13 juni 2000;
behandelende de Perspectiefnota;
overwegende
- dat het huidige gemeentelijk beleid ten aanzien van
graffiti repressief is;
- dat er geen samenhangend beleid is;
- dat er onvoldoende mogelijkheden zijn om graffiti op
een legale wijze uit te oefenen;
- dat graffiti aan populariteit groeit onder de jonge
ren;
- dat zonder beleid veel schade aan gebouwen en objec
ten plaats blijft vinden;
besluit
het college op te dragen een integraal beleid te ont
wikkelen omtrent graffiti en nog dit jaar met een voor
stel te komen;
en gaat over tot de orde van de dag."
Deze motie is ondertekend door de heer Roekiman en mijzelf
namens de PAL/GroenLinks-fractie
(Dit is motie nr. 21.)
De heer Jacobse:
Je hebt iemand nodig,
Stil en oprecht,
Die, als het er op aankomt,
Voor je bidt en voor je vecht.
Als je iemand hebt die met je lacht en met je grient
Dan kun je zeggen, ik heb een vriend.
Voorzitter, Toon Hermans kon, in wat hijzelf noemde zijn
versjes, op eenvoudige wijze aangeven waar het in het leven
Blad 39
Verslag van de raadsvergadering van 13 juni 2000
werkelijk om draait. Het gaat niet om macht, status, geld
of roem. Het gaat ten diepste om het persoonlijk geluk dat
je vindt in contacten met de ander.
We vragen ons wel eens af of wij, als gemeentelijke over
heid, niet teveel bezig zijn met het creëren van goede
randvoorwaarden voor het verkrijgen van een zo groot moge
lijke materiele welvaart, en daarbij onvoldoende oog hebben
voor het creëren van randvoorwaarden waarin menselijke kon
takten, vriendschap en saamhorigheid worden bevorderd.
De samenleving verhardt, nu steeds meer de weg van de vrije
markt wordt ingeslagen. Economische groei en een grotere
hang naar nog meer consumptie vragen een hoge prijs.
De overheid probeert de gevolgen op te vangen, maar weigert
de oorzaak aan te pakken, uit angst voor verlies van de
heilig verklaarde economische groei.
Dat geldt soms ook voor u college. In uw drang naar het op
stoten van Leeuwarden in de vaart der volken, wordt ons in
ziens soms de menselijke maat van de dingen nu uit het oog
verloren.
Bij de stedelijke vernieuwing in de Vegelinbuurt is vaak
gevraagd, "wat gebeurt er met de mensen die daar nu een
huisje hebben en bewonen"? Dan antwoordt het college: "Ach
het gaat maar om een beperkte groep, en dat zien we later
wel". Het lijkt wel of de subsidies en de vernieuwing be
langrijker zijn dan de mensen.
Dat geldt ook voor het cultuurbeleid. U steekt wel geld in
hoogstaande en vernieuwende cultuur, maar voor de traditio
nelere en amateuristische kunstuitingen, waarin velen zo
veel plezier beleven, en ook nog eens uit oogpunt van soci
alisatie en kontakten heel nuttig zijn, heeft u niets te
bieden
De rellen na afloop van de degradatiewedstrijd van Cambuur
Leeuwarden doen, naast de reeds gestelde vragen over de re
actie van de bevoegde organen in deze, nog twee vragen op
komen
Hoe komt het dat jongeren tot dit gedrag komen? Wat
heeft de samenleving mis gedaan in het voortraject?
En de tweede vraag
Wat moet hiervan de gevolgen zijn voor het betaald
voetbal in zijn algemeenheid, en voor de plaats van het
stadion in het bijzonder in Leeuwarden?
Met andere woorden, hoe denkt het college de problematiek
structureel aan te pakken?
De integratie van allochtonen in onze samenleving stag
neert, en hier en daar worden irritaties zichtbaar.
Het gaat daarbij om meer dan xenofobie, de angst voor het
onbekende
Bepaalde normen en gebruiken van onze allochtonen zijn niet
te accepteren voor autochtonen. En, soms het gebrek aan,
