Blad 68
Verslag van de raadsvergadering van 19 en 28 juni 2000
ventie van mevrouw De Jong, zij en ook haar partij riepen
steeds van: het loopt niet goed met de communicatie. Op een
aantal punten zijn daar verbeteringen in aangebracht, dat
is wat scherper uitgelijnd, maar doordat mevrouw De Jong
steeds riep en dat riep ze nog tot en met de vorige week,
dat het communicatieproces erg onduidelijk was, door steeds
te roepen dat het niet goed is en niet goed zelf aan te
geven hoe het wel moet. (Mevrouw De Jong: Dat hebben wij
dus wel gedaan, dat hebben wij keer op keer gedaan, tot
vervelens toe, mag ik wel zeggen, ook op inhoud, tot we wel
eens de verwijten kregen van daar begint ze weer. Maar ge
woon om dat duidelijk te maken en niet mist te laten ont
staan. Naar onze overtuiging heeft mevrouw De Jong zelf
die mist mede opgeroepen.
Open planprocedures of hoe wij die ook noemen, duidelijk is
dat die een strakke regie moeten hebben, bypasses door po
litieke partijen tijdens het proces moeten worden voorko
men. Want als wij niet oppassen met elkaar verworden open
planprocedures tot inspraakprocedures van de jaren zestig,
met als belangrijke kenmerken oeverloze discussies, tijdro
vend, geldverslindend, een zoethoudertje voor de burgers,
een fopspeen van de democratie. Een bestuur dat de democra
tie inhoud wil geven, zal die duidelijkheid moeten geven.
Het bestuur is er voor de burger en niet andersom. Daar
zijn wij hier met z'n allen verantwoordelijk voor. Dus een
herziening op dit soort processen is noodzakelijk en ik
begrijp uit de tweede termijn dat dit door velen wordt ge
deeld. Communicatie moet over alle aspecten van het plan
gaan en niet over sloopaantallen alleen, dat ben ik met
mevrouw De Jong eens. Discussies over aantallen voerden
vaak de boventoon, de bovenkant en de onderkant werden be
licht als je terug kijkt. Mevrouw De Jong heeft het zelf
nog gezegd in eerste termijn, dat het werken met aantallen
niet juist is en zij noemde nog het voorbeeld van de Bulle-
polder. Ik wijs er op dat het maximum aantal van 400 wonin
gen juist door haar eigen partij werd ingebracht, wij keken
meer naar de stedenbouwkundige kant. Het is maar hoe je het
benadert. In dit geval is dat ook de reden dat wij voor
Achter de Hoven goed kunnen leven met een bandbreedte van
125 a 160 woningen, met daaraan gekoppeld een onderzoek
naar het karakteristieke van de wijk, onder handhaving van
enz. Dat onderzoek nemen wij serieus en wij zullen dat
toetsen en leggen naast de nog te formuleren stedenbouwkun
dig eisen voor die wijk en de financiële kaders.
(De heer Jacobse: Nu heeft de heer Drewel het weer over
toetsen aan. Nu stel ik hem dezelfde vraag als de heer Fed-
dema, want ik wil wel weten hoe het dan verder gaat natuur
lijk. Als er uit het onderzoek niet komt wat hem voor ogen
staat, wat is dan zijn standpunt ten aanzien van deze mate
rie.) Ik ben daar heel duidelijk in, wij hebben gekozen
voor de bandbreedte minimaal 125 maximaal 160, dan worden
er stedenbouwkundige eisen opgesteld, er wordt een financi
eel plaatje bij gemaakt en als de uitkomst 125 wordt of 140
Blad 69
Verslag van de raadsvergadering van 19 en 28 juni 2000
of 150 of 160, dan zullen wij dat moeten accepteren. Dat
zullen wij ook accepteren.
Als wij even terug kijken, dan zeg ik nog steeds, voor de
sloop waren voorstanders en er waren tegenstanders, de re
acties zijn divers, maar iedereen vindt dat er wel iets
moet gebeuren. Wij hebben sterk de indruk dat de PvdA-
fractie steeds met één categorie bewonersorganisatie heeft
gecommuniceerd. Dat is naar onze mening een te beperkte
scoop geweest. Ik denk dat de PvdA-fractie zich sterk ver
eenzelvigd heeft met de Vegelinwerkgroep(Mevrouw De Jong:
Hoe komt de heer Drewel daarbijDe PvdA-fractie heeft
zich eerst toch sterk gefocust op de aantallen. In eerste
termijn heeft mevrouw De Jong zelf aangegeven dat het plan
van de bewonersorganisatie voor haar partij uitgangspunt is
geweest. (Mevrouw De Jong: Behalve de aantallenWij den
ken dat daar juist de cruciale fout is gemaakt, dat is een
verkeerde insteek geweest en een te vroege insteek en met
goed fatsoen kun je dan niet meer terug. En dat, zoals me
vrouw De Jong zegt, de PvdA-fractie gedwongen is vanwege de
politieke verhoudingen tot een kwantitatieve stellingname,
dat is raar, onjuist. Besturen en politiek bedrijven is
toch vaak een zaak van het sluiten van compromissen en daar
is niets mis mee. (De heer Van Mourik: Het staat mij bij
dat in de spreuken ergens staat geschreveneen zot die
zijn dwaasheden herhaaltis als een hond die naar zijn
braaksel terug keert. Ik heb het idee dat de sfeer van vo
rige week maandag hier weer wat terug komt, dat vind ik
jammer, ik vind het ook niet nodig. De heer Drewel is be
gonnen te zeggen dat er onenigheid was tussen de PvdA- en
de WD-fractieop dit moment is hij eigenlijk bezig om die
onenigheid opnieuw vorm te geven en uit te vergrotenik
vind dat jammer.) Wij zeggen alleen iets over het communi
catieproces, zoals dat gelopen is en niet meer en niet min
der
Een laatste opmerking over de financiën.
Financiële opzetten, eigenlijk zijn het dat nog niet, want
daarvoor is het abstractieniveau nog veel te hoog, verande
ren bij de dag. In ieder geval is het goed dat er een
plaatje ligt waar alle aspecten en componenten in staan en
welke actoren erbij betrokken zijn. Wij zien liever een
plaatje waarin alle componenten zijn aangegeven en wat dit
betekent als dit wordt doorgevoerd, dan dat wij alleen de
gemeentelijke componenten hier zien. Wij zijn dus akkoord
met het integrale plaatje.
Nog even aan het adres van een aantal anderen die hier in
tweede termijn hebben gesproken. Als wij alleen maar plan
nen zouden maken zonder tekorten, dus als alle financiën
rond waren, dan kwam er niets tot stand.
De moties ondersteunen wij niet.
