Blad 32
Verslag van de raadsvergadering van 11 februari 2002
sen voor een beetje zakgeld werk moeten aanvaarden en omdat het
werk boven het inkomen gesteld wordt, vragen wij ons af hoe je
daarnaast nou die armoede wilt bestrijden. In de praktijk gebeurt
het steeds vaker dat mensen verder weg zakken in armoe en hierdoor
psychisch en lichamelijk ziek worden. Onderzoeken hiernaar hebben
dit uitgewezen. Ook woont deze categorie vaak in achterstandswij
ken, waar op dit moment woningen worden gesloopt. En zo stapelen
hun problemen door externe oorzaken zich steeds verder op. Alleen
staande moeders moeten aan het werk, zonder dat de kinderopvang
goed is geregeld. De werkdruk is vaak hoog en het gezin klopt aan
bij maatschappelijke hulpverlening, dit gebeurt steeds vaker. Zo
ken ik een moeder met drie kinderen, tussen de 6 en de 15 jaar,
die drie banen van 12 uur heeft voor 100 gulden per maand meer dan
dat ze had in de bijstand. Ze heeft nu bij de maatschappelijke
hulpverlening aangeklopt, want het oudste kind wilde niet meer
oppassen en moeder was moe na een dag werken en het gezin ligt nu
uit elkaar.
Fase 4, hier zijn we aangeland bij een zeer kwetsbare groep, die
voor bestaat uit lichamelijk en psychisch zieke mensen met een
zeer lange afstand tot de arbeidsmarkt. Velen zijn chronisch ziek
of hebben een handicap die met het verstrijken van jaren vererge
ren, ook zitten er in deze fase alleenstaande vrouwen met kinderen
die extra zorg nodig hebben. Er is in veel gevallen sprake van
kinderen die lijden aan ADHD, gedrag of karakter stoornis. Hier
over heb ik toch nog een aantal vragen aan de wethouder.
1: Er moet ieder halfjaar een rapportage richting het ministerie
uitgebracht worden. Wij vragen of u hierin mee wil nemen dat
de categorie, die chronisch ziek of gehandicapt is, waarvan
het duidelijk is dat hun gezondheid zal afnemen, met rust
wordt gelaten en hun inkomenspositie versterkt wordt, zoals
dat ook in de bedoeling ligt met mensen in de WAO, die voor
100% arbeidsongeschikt zijn verklaard.
2: Watvoor functie-eisen worden er gesteld aan een casemanager,
welke opleidingen heeft hij of zij gevolgd? De casemanager
heeft de regie over het gehele proces, dat cliënten doorlopen,
zoals werk, inkomen en zorg. Het hele leven van de cliënt komt
bij de casemanager te liggen. Bestaat er een mogelijk voor
cliënten, die wanneer zij klachten hebben over hun traject of
over hun casemanager, deze neer te leggen bij een onafhanke
lijk meldpunt?
3. Watvoor inspanningen verricht de gemeente als regiehouder
zijnde, om de privacygegevens van de cliënten te waarborgen en
is dit überhaupt mogelijk?
Het rapport van het Verwij-Jonker instituut geeft onder het kopje
'aanbevelingen' het volgende advies: 'een visie te ontwikkelen
voor mensen die echt thuis komen te zitten, die met de beschikbare
instrumenten niet aan de slag komen'Heeft u inmiddels een visie
voor deze groep?
Wij moeten nu oordelen over het beleidsplan lokale agenda voor de
toekomst. Waar je deze praktijkvoorbeelden niet in tegen komt. Het
beleidsplan wordt mooier voorgesteld dan het is en wij hebben er
geen vertrouwen in dat dit goed uit zal pakken voor met name de
Blad 33
Verslag van de raadsvergadering van 11 februari 2002
mensen in de bijstand. Dit ondanks de paragraaf 3.2 cliënten par
ticipatie dat voornamelijk een informatief karakter heeft, maar
geen machtsmiddel is. Wij blijven hameren voor een onafhankelijk
klachtenmeldpunt
Ik wacht de antwoorden af.
De Voorzitter schorst om 21.15 uur de vergadering.
De Voorzitter heropent om 21.30 uur de vergadering.
De heer Krol (weth.): Het gaat hier om een cliëntgerichte dienst
verlening en nu is het maar de vraag wat noem je een klant/een
cliënt. Mevrouw Dolstra zegt zo mag je deze mensen niet noemen.
Als u weet dat vele mensen heel erg blij zijn dat er op deze ma
nier door de gemeente Leeuwarden nu al wordt gewerkt, dan zou je
kunnen zeggen dat we toch te maken hebben met een cliëntrelatie,
die een bepaald product afneemt en in zoverre is zo'n woord na
tuurlijk best op zijn plaats. Aan de andere kant moet u daar ook
weer niet te veel waarde aan hechten, het gaat om het resultaat.
Werk boven inkomen en het heeft niks te maken met armoedebestrij
ding. Dat kun je natuurlijk van twee kanten bekijken. Op het mo
ment dat iemand een reïntegratietraject krijgt, wat uiteindelijk
leidt naar werk en werk zorgt over het algemeen voor inkomen - dat
is over het algemeen aan elkaar gekoppeld in dit land - dan is het
toch best zo te omschrijven dat we aan armoedebestrijding doen,
dat kan niemand mij ontstrijden, denk ik.
Alleenstaande moeders, hoe zit het daarmee? En moeten die rück
sichtslos aan het werk? U weet dat daarvoor een wet is aangenomen,
wetgeving geldt, in de Kamer is daar ook uitgebreid over gespro
ken. Diverse partijen hebben zich daarover uitgelaten, maar uit
eindelijk is het zo dat mensen met kinderen boven de 5 jaar, ver
plicht worden om deel te nemen aan deze trajecten, wat uiteinde
lijk zal leiden tot werk, hopen we in ieder geval. Maar moeders
met kinderen tussen 5 en 12 jaar hebben natuurlijk ook te maken
met zorgplicht en daar zal zoveel mogelijk rekening mee gehouden
worden
Fase 4: een kwetsbare groep, hoe zit het met mensen die ziek zijn,
gehandicapt zijn. Mevrouw Dolstra zegt dat het uitgangspunt moet
zijn dat ze met rust gelaten worden. Dat is waar, als zij het ver
haal goed heeft gelezen of navraag heeft gedaan, dan is het zo dat
deze mensen op zich een rustplan krijgen, in overleg met henzelf,
van tenminste één jaar en dat pas na een jaar bekeken wordt hoe er
verder mee moet worden omgegaan. Dus het is niet zo dat iedereen
rücksichtslos maar aan het werk wordt gezet, maar dat er behoor
lijk rekening wordt gehouden met mensen die ziek zijn, gehandicapt
zijn of iets dergelijks. Dus rücksichtslos daar is geen sprake
van
De functie-eisen van een casemanager, dat is in ieder geval MBO+
of HBO niveau. Dat betekent dat mensen voldoende geëquipeerd zijn
om met cliënten, zoals ze hier genoemd worden, om te kunnen gaan.
