Blad 10
Verslag van de raadsvergadering van 16 april 2 0 04
vergadering werd beheerst door de discussie omtrent her
waardering en ombuiging, ook wel in gewoon Nederlands be
zuinigen genoemd.
En aan niets was te merken dat het de laatste vergadering
was in collegeverband van onze vertrekkende burgemeester.
Voor we het wisten was de dag voorbijMargreeth vertrok
voor een afspraak ten provinciehuize, zo omstreeks kwart
voor vier.
En collega Sluiter concludeerde, toen de deur achter haar
dicht viel en het gesprek stil viel: "Het is alsof we ver
weesd achterblijven"Met andere woorden, moeder gaat weg,
de kinderen blijven achter. Overdreven, zo hoor ik u den
ken, maar ik zal u uitleggen hoe het kan dat een nuchtere
man als collega Sluiter zo treffend de gevoelens vertolkte
van alle andere wethouders.
Zo'n kleine 3 jaar geleden kwam Margreeth de Boer naar de
Groeneweg, naar het Bestuurlijk Centrum van Leeuwarden. Het
was daar toen ietwat onrustig, zoals u zich ongetwijfeld
zult herinneren. Rust brengen was de voornaamste taak van
de interim burgemeester. Binnen een relatief jong college,
weliswaar met veel politieke ervaring, deed Margreeth haar
werk op een heel natuurlijke wijze. Terwijl er elke dinsdag
levensgrote vraagstukken, zoals de o.a. de OZB kwestie, de
revue passeerden toonde zij haar nuchtere, noordelijke in
borst. "We moeten de problemen niet groter maken als ze
zijn. Van wie is eigenlijk het probleem. Houdt de problemen
klein", zo doceerde ze telkenmale. Met die instelling ging
Margreeth de Boer enthousiast aan het werk.
Dat ging op een heel natuurlijke manier. De zo gewenste
rust kwam snel terug. Waarom? Simpel vanwege de doeltref
fende aanpak en omdat zij Margreeth de Boer was. Tegelij
kertijd werd de relatie met de "overkant", met het Stads
kantoor, zienderogen beter. Het overleg met de directieraad
werd een bron van nieuwe en goede ideeën voor onze gemeen
te
Van meet af aan prees Margreeth met een nooit aflatende ij
ver en enthousiasme, onze mooie gemeente en bijzondere
stad. "Vergelijkbaar met Amsterdam. We hebben een parel in
handen. Leeuwarden heeft de potentie om er uit te springen
als stad", zo kon regelmatig worden gehoord.
In november 2 001 begon een nooit ophoudende vloed van wel
gemeende kwalificaties van de prachtige gemeente waarin wij
wonen. Met dit charmeoffensief richtte Margeeth de Boer
zich niet alleen op geld en goodwill uit de randstad. Nee,
ook de Leeuwarders zelf moesten maar eens weten hoe schit
terende hun stad was. De welbekende en veelgehoorde Leeu
warder uitspraak: "Het is niks en het wordt niks", zou en
Blad 11
Verslag van de raadsvergadering van 16 april 2 0 04
moest worden bestreden en gezegd moet worden dat haar inzet
resultaat heeft gehad.
Voor de hechte band die jij in korte tijd met de bevolking
opbouwde hebben wij als collegeleden veel waardering. Je
bracht het bestuur en de inwoners van onze gemeente dichter
bij elkaar. Stadgenoten spraken je op straat spontaan aan.
Het klikte, voor iedereen hoor en voelbaar.
Niet alleen de mensen op straat kregen een echte burgemees
ter. Tegelijkertijd werden de banden met ondernemend Leeu
warden aangehaald. In economisch lastige tijden kwamen de
contacten en ervaring, die de oud minister en de oud com
missaris van de koningin mee naar de Friese hoofdstad
bracht, erg goed van pas.
Binnen het college speelde burgemeester De Boer een soms
bescheiden dan weer een prominente rolAl naar gelang haar
gemoedstoestand werd een voorstel van een individuele wet
houder teruggestuurd, werd een bepaalde zin in een voorstel
opnieuw geredigeerd of anderszins. Vermakelijk, soms voor
spelbaar en soms wel eens wat vervelend voor de betrokken
wethouder. Er waren niet veel onderwerpen waar ze zich niet
actief mee bemoeide tijdens een collegevergadering. Specia
le aandacht kreeg uiteraard het sociale beleid, logisch ge
let op haar achtergrond. Maar ook milieu en de architectuur
hadden haar bijzondere en warme belangstelling. Kwaliteit
was daarbij de leidende gedachtDan waren adviezen niet
van de lucht. "Als we het doen, laten we het dan goed doen"
was de veel gehoorde verzuchting.
Collegevergaderingen waren een prettig samenzijn. Er werd
veel gelachen en ondertussen werd er keihard gewerkt. De
dinsdag was een dag om naar uit te kijken in plaats van een
hoofdpijndag, zoals dat in het verleden vaak voorkwam.
Opvallend was en is daarbij de manier van leidinggeven en
haar kernachtige samenvattingen. Vaak was iets buitengewoon
goed of uitermate slecht.
Opvallend was de manier waarop ze mensen beoordeelde. Dat
ging niet via het klassieke patroon van man/vrouw of via de
partijpolitieke lijnen. Nee het was veel eenvoudiger. Ie
mand deugde of iemand deugde niet. Simpel zo'n tweedeling.
En die beoordeling vond vrij snel plaats. Daarvoor was
hooguit één gesprek nodig.
Bij de invoering van het dualisme in de gemeente kwam het
kamerlid De Boer weer even om de hoek kijken. Vier jaar
lang deed ze in Den Haag ervaring op met dat zoveel gepre
zen dan wel verwerpelijke bestel, ik hoor sommigen dat zeg
gen. Na de invoering daarvan in gemeenteland heeft zij als
voorzitter van het college ons behoorlijk op weg geholpen.
