Blad 16
Verslag van de raadsvergadering van 16 april 2 0 04
Maar als die jongeren het desondanks redden, krijgen ze
iets extra's mee in het leven; de kennis van twee culturen
maar ook de spanning tussen die twee werelden. Die spanning
vraagt energie, maar voegt ook energie toe!
Na mijn NJHC carrière een studie aan de sociale academie en
enige jaren verblijf in Zuid en Oost Afrika, waar ik de ge
dichten van Elisabeth Eibers die zo-even geciteerd werden
geweldig het leren waarderen, werd ik maatschappelijk wer
ker bij de JellinekkliniekNederland werd geconfronteerd
met een nieuw roesmiddel, de marihuana sigaret. De eerste
jongens die met zo'n sigaret opgepakt werden, verdwenen
voor maanden in de gevangenis. De Nederlandse overheid wist
absoluut niet hoe hier op te reageren.
Het zwalkte van zwaar straffen voor marihuana tot het ac
cepteren van opium. Dat hoorde nu eenmaal bij de Chinese
cultuur. Maar de opium werd inmiddels ook al op sommige
middelbare scholen verhandeld.
Bij elke onvoorziene verandering van gevestigde patronen
reageert de samenleving in eerste instantie onevenwichtig.
We zien dat veel vaker. Ook nu.
In de loop der jaren hebben we in Nederland een min of meer
redelijk evenwicht gevonden om met de soft drugs om te
gaan. Bij ernstig verslaafden ligt dat anders. Hard drugs
verslaafden hebben nauwelijks een eigen wil en zijn zelden
in staat de verslaving te doorbreken. Met een gecontroleer
de medicinale drugsverstrekking, zullen we zowel de groot
schalige als dagelijkse kruimelcriminaliteit, die vrijwel
geheel drugs gerelateerd is, enigszins het hoofd kunnen
bieden
De grote hoeveelheid overheidsmiddelen vóór de criminali
teitsbestrijding kunnen we ook op andere manieren gebrui
ken
Tot die tijd was Amsterdam mijn uitvalbasis. De stad met
een rijke stedenbouwkundige historie. Aan het eind van de
negentiende eeuw werd een schitterend uitbreidingsplan, met
een stervormig straten en pleinen patroon afgeblazen, omdat
het stadsbestuur het te duur vond. Particuliere ondernemers
mochten op grote schaal arbeiderswoningen bouwen en dat re
sulteerde in de rampzalige revolutiebouw.
Het Amsterdamse gemeentebestuur door schande en schade wij s
geworden gaf enkele jaren later opdracht het prachtige uit
breidingsplan Nieuw Zuid van Berlage te realiseren. Nog
steeds een van de meest gewilde woonbuurten in Amsterdam.
Die opdracht werd gegeven in het midden van de crisisjaren!
Iedereen is allang vergeten hoe het gemeentebestuur in fi
nanciële zorg zat over deze nieuwbouwwijk. De investeringen
zijn zowel materieel als immaterieel al tig keren terug
verdiend
Blad 17
Verslag van de raadsvergadering van 16 april 2004
Met de gebouwde omgeving moet je dus niet lichtvaardig om
gaan. De besluiten die we thans nemen zijn vaak onomkeer
baar. Kwaliteit verdient zich terug, gebrek daaraan doet
generaties lang pijn. Elke bestuurder zal van dat schrik
beeld wakker liggen. Of niet soms?
Inmiddels heeft Leeuwarden net zo'n grote plaats in mijn
hart als Amsterdam.
Menige rechtgeaarde Liwwadder vindt dat overdreven. Ook een
stad kan hoogtevrees hebben.
Waarom ik van Leeuwarden hou?
Omdat het een echte stad is. Een concentratiepunt van wonen
en werken, van voorzieningen, van kunst en cultuur. Maar
als je dat allemaal hebt, dan heb je nog geen stad. In mijn
opvatting is er sprake van een stad als er sprake is van
een stedenbouwkundige intimiteit met een eigen karakter.
En dat heeft Leeuwarden!
In de middeleeuwen en daarvoor was het nodig de stad een
bijzonder herkenningspunt te geven. Liefst met een uitzon
derlijk mooi bouwwerk. De stad zou zich door zijn unieke
schoonheid moeten onderscheiden van andere steden. Reizi
gers, handelaren zouden over de stad praten; en steeds meer
mensen zouden de stad komen bezoeken. Kortom, het grond
principe van "Expeditie Leeuwarden" avant la lettre.
Een mooie stad is een subtiele eenheid van historische ge
gevens en hedendaagse ontwikkeling. Een levend organisme.
Maar succes is alleen gegarandeerd als de nieuwe toevoegin
gen zich richten op de identiteit van de omgeving en van de
allerhoogste kwaliteit zijn. De plannen voor het Nieuw
Zaailand zijn daarvan een prachtig voorbeeld. Uit het oude
komt het nieuwe voort
De relatie, te zien o.a. in het werk van Mondriaan is inte
ressant, maar ook betekenisvol. Mondriaan zou nooit tot
zijn beroemde geometrische schilderijen zijn gekomen, zon
der zijn start als schilder van klassieke genrestukken. Wij
bouwen allemaal voort op het werk van onze ouders en voor
ouders. Het Fries Museum wil in de nieuwe locatie op het
Zaailand die onverbrekelijke relatie tussen het oude en het
nieuwe laten zien.
De realisatie van het schitterende Bonnemalegaat door
Hubert Jan Henket zal daarvoor de mogelijkheden bieden.
In 1970 werd ik actief in de gemeentepolitiek. Niet in Am
sterdam, daar was geen huisvesting beschikbaar, maar in
Wormer. Samen met Henk Onderwater van de CPN en Ferry Duk-
ker van de WD traden wij jong en energiek aan. Als ik het
goed heb zijn zij vandaag ook hier.
