Blad 8
Verslag van de raadsvergadering van 2 7 juni 2 006
(Samen met Jan van 01ffen biedt de vice-voorzitter een
fiets aan)
Dames en heren, tot slot.
Er bestaat geen afscheid, maar slechts een afstand nemen.
Want echt afscheid nemen is in dit land onmogelijk. Daar
voor is Nederland te klein.
Geert, wij blijven ongetwijfeld van je horen, en we komen
jou heus wel weer tegen, wellicht in het verband van de ho
ge scholen, want ik neem aan dat je de hoge scholen in
Fryslan ook in je hart meeneemt, ook al ga je naar InHol-
land. We rekenen er namelijk op dat je één van onze beste
ambassadeurs zult blijven. Want jij weet als geen andere
westerling wat het mooie is van Leeuwarden!
Dank u wel
V. Afscheidsrede burgemeester, de heer nr. dr. G.D. Dales
Geachte Commissaris van de Koningin, zeer geachte voorzit
ter van de gemeeenteraad, geachte leden van de Gemeente
raad, geachte leden van het College van Burgemeester en
Wethouders, dames en heren overige aanwezigen,
U begrijpt dat ik nu bijna sprakeloos ben, nu mij zoveel
warme woorden zijn toegevoegd en complimenten gemaakt waar
ik heel moeilijk mee om weet te gaan, maar ik zal mijzelf
herstellen en herpakken in de loop van zijn toespraak.
Eerst zeg ik de voorzitter heel veel dank voor zijn fantas
tische toespraak, dat heeft mij zeer goed gedaan. U straalt
uit wat ik al een hele tijd voel, wij hebben het toch wel
heel goed met elkaar. Het doet mij zeer groot genoegen dat
ik merk dat dat ook echt zo is, dat zijn geen praatjes voor
de graag, zo is het hier. Dat geldt niet in mindere mate
voor de loco-burgemeester, mede namens het college, ook
zijn woorden hebben mij buitengewoon getroffen. Zoals ik
natuurlijk ook diep onder de indruk ben van wat mij hier is
uitgereikt, de Orde van de Zilveren Leeuw. Ik kende hem nog
niet en ben toch redelijk op de hoogte van wat wij hier in
Leeuwarden uit te reiken hebben. Dit is een reusachtige
verrassing. Ik begrijp dat het alleen maar kan als je bin
nen de vier jaar weggaat. Ik snap dat de commissaris, hoe
zeer hij ook spartelt, hier toch moeten gaan inzien dat
zijn pleidooi om hier burgemeesters te krijgen voor een vol
ambtstermijn, dat hij echt -gestreden heeft voor een verlo
ren zaak, want er is straks geen burgemeester meer van
Leeuwarden die niet bevorderd wil worden in de Orde van de
Zilveren Leeuw. Zij zullen dus allen binnen drie jaar en
een paar maanden moeten vertrekken. Dat is wat Leeuwarden
nu te wachten staat.
Wij hebben even geoefend met het potret vanmiddag en daar
bij nogeens opnieuw vastgesteld dat de galerij vol is. Er
is nog een lege plek in die galerijmaar daar zou iemand
moeten hangen die wij niet willen ophangen qua foto, dus
zou het college een besluit kunnen nemen om deze mijnheer,
waar wij het liever niet over hebben, dan maar helemaal uit
te wissen, het hele zaakje een plaatsje op te schuiven, dan
valt er nog één plekje vrij voor mijn opvolger/stermaar
daarna is het voorbijDat is dan de allerlaatste burge
Blad 9
Verslag van de raadsvergadering van 2 7 juni 2006
meester van Leeuwarden. Wij zijn dus nu echt toe aan een
herindeling en de vorming van een nieuwe gemeente.
"Het is goed dat Geert Dales vertrekt. Hij is een onrust
stoker. Zo iemand is even nuttig, maar als hij te lang
blijft houdt hij ons uit de slaap. En we dommelen hier lie
ver door"
Zo begon Klaas Jansma zijn column 'Underweis' in het
Friesch Dagblad van 26 mei jl. In die column, waarin hij
overigens tot mijn opluchting toch wel een positief oordeel
velt over mijn burgemeesterschap, vergelijkt hij mij met
een interim-manager. Iemand die komt om de zaak flink op te
schudden. Die mensen zenuwachtig maakt, ongeduldig is, hard
en uitdagend.
"Maar", zegt Jansma, "als het goed is laat hij een opge
friste organisatie achter waar de mensen weten wat ze moe
ten doen. Goede interim-managers kosten klauwen geld. Wat
dat betreft hebben we er met Dales een voor een koopje ge
had"
Even heb ik nagedacht of Jansma met die typering interim-
manager' een punt had. Zeker, ik houd ervan de boel wat op
te schudden, ga af en toe een provocatie niet uit de weg,
jaag de omgeving wel eens wat op en kan hard zijn waar het
moet. Wat dat betreft klopt het beeld wel. Maar hoezeer ik
er ook relatief kort geweest ben, ik heb mezelf hier in
Leeuwarden beslist geen interim-manager gevoeld. Voor mij
stond ook niet drie jaar en een paar maanden geleden vast
dat ik in 2007, na 'de boel wat opgeschud te hebben', weg
zou gaan, in tegendeel. Mijn inzet was om hier met volle
kracht en oprechte betrokkenheid burgemeester te zijn voor
een periode waarvan de lengte mij onbekend was en ik durf
te zeggen dat ik mij daarnaar gedragen heb. Ik heb drie
jaar en twee maanden met volle overtuiging het burgemees
terschap van Leeuwarden bekleed en ik kijk, met alle te
kortkomingen die ik zeker heb, met tevredenheid en een
zekere trots terug op wat er is gebeurd.
Vijf hoofdpunten hebben mijn handelen als burgemeester van
Leeuwarden richting gegeven:
1. Leeuwarden moet veiliger worden;
2. De woonoverlast moet omlaag;
3. Het imago van Leeuwarden moet en kan worden versterkt;
4De regionale centrumfunctie van Leeuwarden vereist rea
lisatie van het Zaailand-project;
5. Micro-kwesties zijn voor individuele burgers macro
aangelegenheden en daarom moet een burgemeester zijn
ombudsfunctie serieus inhoud geven.
Terugkijkend zie ik het volgende:
1. Leeuwarden is inderdaad veiliger geworden. De cijfers
wijzen dat uit. De jongste wijkveiligheidscijfers tonen
over vrijwel de gehele linie een vooruitgang, in sommi
ge opzichten zelfs een spectaculaire vooruitgang, zoals
de metamorfose die de Vrijheidswijk in dit opzicht
heeft ondergaan. De inzet van alle betrokken partijen -
gemeente, politie, horeca, corporaties, jeugd- en wel
zijnswerk, het Openbaar Ministerie, verslavingszorg,
enz. - en die samenwerking heeft zijn vruchten afgewor
pen. Leeuwarden staat nu veel hoger op de landelijke
ranglijsten van veilige gemeenten. Uiteraard gebeuren
