- 5 -
De hear Damsma seit dat it bedrach fan de skea bekend is. Neffens
him kin in kreatyf planolooch wol in passend plan meitsje. Fierder hat
de foarsitter net oanjün wêrom't sa'n plan net útfierd wurde kinne soe.
Foar it grûnbedriuw sit der de mooglikheid yn fan in winst fan twa ton,
rûchwei. Dat is in jildlik slutend plan.
Ek de hear Bouma fynt dat it wat útrint op in juridyske diskusje.
De earste fraach dy't hy stelde wie oan hokker termyn tocht wurdt as
der oer útfiering op langere termyn praat wurdt. As andert dêrop sei
de foarsitter dat it bestimmingsplan miskien wol nea útfierd wurde sil.
Oer de fraach oer de hieropsizzing en it kontinuearjen fan it bedriuw
sei de foarsitter dat it giet om in rjocht dat oan in persoan bun is,
en dat dy beide saken dêrom net oan inoar ferbûn binne. Neffens sprekker
kin dat bestriden wurde om't it om in ekonomysk eigendom giet dat sûnder
dy hier net oerdroegen wurde kin. Dat is wol dúdlik ien belang.
Hy freget him ôf yn hoefier it beslút om net ta sanearring oer te gean
strookt mei it earste part fan it andert fan de foarsitter. Hy hat earst
sein dat der in dúdlike skieding wêze moat tusken it oerheidshanneljen
as sadanich en de útfiering dêrfan. It liket him op dit stuit dochs
wol it beste om it kolleezje-útstel te folgjen, mar der wol sprekker
wol de fraach oan koppelje oft ek besjoen wurde kin oft it bedriuw dan
wer yn it plan ynbestimd wurde kin. De ried soe dan op koarte termyn
ynformearre wurde moatte oer de gefolgen fan it op 'e nij ynbestimmen
fan dit bedriuw.
De hear Van der Baan fynt dit in tige drege matearje. Neffens him is
der yn dizze saak al te fier gien mei it oproppen fan ferwachtings oer
sanearring. Der binne ofspraken makke oer in binend advys en no moat
de oerheid nei de boarger ta dy ôfspraken nei komme. Hy fynt it moreel
net terjochte dat de gemeente him der no't it te djoer wurde sil, dochs
noch útwine wol. De machtleazens fan in boarger tsjinoer de oerheid
wurdt hjir mar al te dúdlik. Sa't it kolleezje it no útstelt sil de
ûnwisse situaasje net feroarje. Sprekker is fan betinken dat it kolleezje
him hâlde moat oan it advys sa't de kommisje dat jun hat. Dêrmei stelt
hy út om ta it útkeapjen fan Tasma oer te gean.
De voorzitter denkt dat de heer De Wolf in beginsel gelijk heeft dat
als een plan wordt vastgesteld dat ook uitgevoerd moet worden. Het is
niet altijd mogelijk om een plan na verloop van tijd in uitvoering te
brengen. Het was waarschijnlijk verstandiger geweest als in 1978 ook
een exploitatie-opzet bij het plan was gemaakt. Door G.S. is voor de
goedkeuring ook niet gevraagd om een exploitatie-opzet. Hier is de
situatie ontstaan dat uitvoering van het plan te veel geld gaat kosten.
Spreker vraagt zich af of dat dan meteen inhoudt dat de voormalige
situatie hersteld moet worden. De heer De Wolf vindt dat als de raad
niet tot uitvoering van het plan overgaat, dat plan herzien moet worden.
De heer Bouma wil zover niet gaat, maar stelt voor om bij niet uitvoering
van het plan te onderzoeken wat de gevolgen zullen zijn van het herstellen
van de oude situatie. Spreker zelf is echter van mening dat de wet hierin
voorziet. Artikel 49 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening is sinds
de goedkeuring van het bestemmingsplan van kracht.
Hoewel misschien de suggestie gewekt is dat de gemeente het bedrijf
zou aankopen, is daar nooit een uitspraak over gedaan. Het college
adviseert om niet tot aankoop over te gaan en op grond van artikel 49
de schade te vergoeden.
Het voorstel van de heer Damsma, om het bedrijf uit te kopen en het
plan te veranderen voor woningbouw, waarbij dan ook nog een winstpost
voor het grondbedrijf kan ontstaan, spreekt hem niet zo aan.
