- 8 -
Afgelopen maandag zouden de collegepartijen antwoord geven op de
vraag of het denkbaar/aanvaardbaar is dat één collegelid zich distan
tieert van het tot nu toe gevoerde beleid. Zij bereidden zich daarop
voor. Aan die vraag komen we maandag in het college niet toe want in
het weekend krijgt dit collegelid, wethouder De Boer, de gelegenheid
om zich persoonlijk te laten informeren door de tegenpartij en tevens
nogmaals de intentie van het college over te brengen om tot een minne
lijke regeling te komen.
Zij meldt dus dat er geen sprake meer hoeft te zijn van een minder
heidsstandpunt. Zowel zij als de fractie hebben weer vertrouwen in de
aanpak van het college. Eén en andermaal wordt gevraagd of dit zo is.
Van mijn zijde wordt nadrukkelijk gesteld dat dit betekent dat er
niet weer een weg terug is. Deze indringende vragen zijn nodig om
opnieuw in strikte vertrouwelijkheid te kunnen spreken over een nieuw
minnelijk aanbod. De volgende ochtend - u heeft het inmiddels al ge
hoord - bleek van vertrouwen geen sprake meer te zijn. Dat was alleen
nog mogelijk waneer het college instemde met een verklaring waarin
wethouder De Boer verklaart dat het tot nu toe niet goed ging en waar
in zij de eer opeist dat door haar toedoen de zaak nu eindelijk goed
in beweging is. Een verklaring die onjuist is, geen recht doet aan
alle reeds lopende acties van het college, en - wellicht nog het erg
ste - strijdig is met alle afspraken over collegiale eenheid. Kortom
ONAANVAARDBAAR. Als dan bovendien blijkt dat deze verklaring al aan
de pers is verstrekt en dus neerkomt op een diktaat, breekt mij de
klomp. Nog even in parlementaire taal meneer de voorzitter: van mijn
kant is er geen basis meer voor vertrouwen in collegiale samenwerking
met wethouder De Boer.
Wethâlder De Boer seit dat se net hiel wiidweidich op de foarskiednis
yn gean sil. Dat hat de foarsitter al dien. Nei de ütspraak fan de
Centrale Raad van Beroep hat it kolleezje besletten te stopjen mei de
boaiemproseduere. It kolleezje woe der yn oerlis útkomme troch op
koarte termyn ta in minnelike skikking te kommen. Wurden as formeel
en ynformeel waarden dêr by oanhelle. Op koarte termyn, want dizze
saak frustrearret it hanneljen fan eltsenien. It soe net goed foar de
minsken en net goed foar de gemeente wêze as dit te lang duorret.
Boppeneamde line is yn fol fertrouwen ynsetten. Nei in skoftke krige
se sinjalen dat de line dy't ütsetten wie net wurke. De yntinsje wie
der wol, de goede bedoelingen ek. Benammen troch it gebrek oan goede
kommunikaasje slagge it net om de saak op te lossen. Se wol in foar-
byld neame. Der wie in beslút nommen om de boaiemproseduere te
stopjen. Juster die lykwols bliken dat de proseduere formeel noch net
stoppe wie. Sa komme jo net oer as in betroubere partner. Dêrop fûn
se, nei sinjalen fan de belutsen amtners, dat der ta wurke wurde
moast nei in mear rjochtstreekse en minder formele hannelswize. Dat
hat sy frege oan it kolleezje. Se hat hyltiten ta it uterste ree west
om op har stânpunt werom te kommen en har fine te kinnen yn it kol-
leezjestânpuntIt giet dan net oer de yntinsjes mar oer de wurkwize.
Meielkoar binne we goed dwaande mei de útfiering fan it kolleezjewurk-
program. Dat is tige wichtich foar har. Oan'e oare kant moast dizze
saak ek goed oanpakt wurde. It stânpunt dat moandei formulearre is,
wie sa globaal dat sy har dêr op haadlinen yn fine koe. Al wie it wol
de fraach oft yn dy globale formulearring alle mieningen goed nei
foaren kamen. Moandeitejûn is sy ta de konklúzje kommen dat de globa
le oplossing net de wurkwize yn him hie dy't sy foar eagen hie,
nammentlik in rjochtstreekse iepen beneiering. Fandêr har opstelling
tiisdei, omt sy fûn dat de gemeente wol in betroubere partij wêze
moast.
N0T12JAN.95/0/H/WESTERHR/8
