- 17 -
Sy wie de representant fan it gearwurkjen mei oare gemeenten, it oer
de gemeentegrinzen hinnesjen. Gearwurkjen kin somtiden betsjutte dat
der foech oerdrügen wurde moat, dat seach mefrou De Vries hiel
dúdlik. De P.v.d.A. hat histoarysk besjoen in dominante posysje yn üs
gemeente ynnommen. Hjoeddedei kieze de minsken net mear sa maklik
tradisjoneel foar de tsjerke, de fakbûn as de politike partij. Dat
betsjut dat ek de politike partijen in drege perioade trochmeitsje.
Yn Boarnsterhim is de ynfloed fan de P.v.d.A. ôfnommen. Yn de nei-
oarlochse perioade is it dreech west om om te gean mei macht. It giet
no om it finen fan nije wegen en dat is noch folie dreger. Bestjoeren
is dêrom yn dizze tiid net maklik. Bestjoerlike ferantwurdlikheid
drage mei de ballast fan it ferline is dreech. Dat freget fisy,
strategysk ynsjoch en gefoel foar politike ferhâldings en ree wezen
om fiergeande kompromissen te sluten. Yn dy politike konstellaasje is
sterk liederskip in absolute betingst. Nei syn betinken heart mefrou
De Vries ta in nije generaasje sosjaal-demokratyske bestjoerdersIt
is tige spitich dat mefrou De Vries, as yntelligint, motivearre en
diedkrachtich bestjoerder fuortgiet. Hy betanket mefrou De Vries foar
de goede gearwurking en har ynset foar de minsken yn de doarpen.
Dêrby tinkt hy dan oan it bibleteekwurk en har wurk foar it 4-maaieko-
mité. Ta beslüt lést hy it gedicht fan de Boarnsterhimse dichteres
Tjits Peenstra: "Frijheid" foar.
Hy winsket mefrou De Vries in goede faert yn har libben ta.
De foarsitter biedt mefrou in kado oan mei in ôfbylding fan it Grou-
ster skûtsje.
Mefrou Santema sprekt út namme fan alle leden fan de ried. Mefrou De
Vries hat in kar makke neidat se mei oaren de kar yn Boarnsterhim
lutsen hat. It is mefrou De Vries dy't altiten om âlde Fryske wurden
socht en dy yn in nij jaske stekt. As foarbyld neamt sy it wurd:
hifkingsramt dat mefrou De Vries yn de léste kommisjegearkomste
brûkte. Mefrou De Vries komt út in read nest. Se luts de karre fan de
fraksje fan de P.v.d.A. yn de ôfrûne rûzige tiid. Yn it switkeammerke
is hiel wat ôfswitten. Se moast ek altiten in kar meitsje tusken
hokfoar tas se meinimme soe. No hat se in kar makke tusken de gemeen
te en de provinsje. "Ast nypt en wedernypt", in gedicht fan Freark
Dam slút sy mei óf en winsket mefrou De Vries it allerbêste ta.
Mefrou Santema oerlanget mefrou De Vries in moai bos blommen.
De heer Lokama overhandigt haar namens de fractie en het bestuur van
de P.v.d.A. een groot bos rode bloemen. Hij hoopt dat de provincie
later net zo trots op mevrouw De Vries zal zijn als de P.v.d.A..
Mefrou De Vries seit:
Ofskied nimme doch ik net graach: it is sa definityf. It leafst soe
ik - lyk as altyd - e'lkenien de hân jaan, de doar ticht lûke en krekt
dwaan as oft ik de oare kear gewoan wer bin. Mar dat is dan net sa.
Dat is fansels in moaie manier om jesels foar de gek te hâlden. Ik
sil it dan ek net dwaan; jim jouwe my boppedat de kâns net. Mar it is
net ienfâldich om ófskie te nimmen fan dizze ried. Ik sil dat útlizze.
It hat alles te krijen mei in tema dat foar my as in reade tried
troch myn libben en dus ek troch it politieke wurk rint: dat is
"bining". Ik sil Freud der net by hel je en mei j imme myn jongste
jierren analisearje - dêr is grif wat misgien - mar ik sil my beheine
ta it léste jier. Dat wie it ferkiezingsjier
(TOT0407/0/H/BR0UWERJ/17
