Pagina 4
Dat de door appellante sub 2 gebruikte apparatuur aan die normen voldoet, is
onweersproken. Bovendien heeft appellante sub 2 een overeenkomst gesloten met de
eigenaar van het perceel waarop de zendmast wordt opgericht, waarin is bepaald dat het
appellante sub 2 niet is toegestaan in de mast een UMTS zend- of ontvangstinstallatie te
installeren zonder goedkeuring van de eigenaar en dat de eigenaar slechts zijn
medewerking mag verlenen als van overheidswege voldoende is aangetoond dat de
straling van de UMTS zend- of ontvangstinstallatie niet schadelijk is voor de gezondheid.
Het betoog faalt dan ook.
De RvS heeft 6 september 2006 een soortgelijke uitspraak gedaan en tevens aangegeven dat op
basis van het COFAM-onderzoek van TNO uit 2003 en het daarop gebaseerde advies van de
Gezondheidsraad van 28 juni 2004 er geen redenen zijn om aan te nemen dat er sprake is van
gezondheidsrisico's door elektromagnetische velden van UMTS. De uitspraak heeft betrekking op
een besluit van de gemeente Raalte van 7 december 2004 om een bouwvergunning te verlenen
voor een antenne-installatie voor mobiele telefonie.
De betreffende uitspraken zijn als bijlage 4 bij dit voorstel gevoegd.
Overleg met de operators
Op 29 november 2006 is er een overleg geweest tussen de gemeente en de mobiele netwerk
operators.
Doel van dit overleg was het bespreken van het plaatsingsplan en het aftasten van de
mogelijkheden om bij plaatsing van antennes rekening te houden met gevoelens van bepaalde
delen van de bevolking. De operators hebben ondubbelzinnig laten weten dat zij niet toe kunnen
geven aan het verzoek om bij plaatsing van masten rekening te houden met de angst van mensen
voor nadelige effecten op de gezondheid, omdat zij hiermee expliciet zouden toegeven dat er
gezondheidsrisico's zouden zijn bij gebruik van antennes voor mobiele telefonie. Ook zou er dan
een precedent geschapen worden. Daarnaast gaven zij aan dat plaatsing van antennes in of nabij
woongebieden noodzakelijk is om een goede dekking te krijgen. Verder merkten zij op dat het niet
toestaan van vergunningplichtige antennemasten (en daarmee gepaard gaande bezwaar- en
beroepsprocedures) er toe zal kunnen leiden dat er een wildgroei aan vergunningsvrije masten zal
plaatsvinden.
Conclusie
Alles overziend zijn er geen rechtsgronden om de plaatsing van UMTS-antennes te weigeren op
grond van vrees voor gezondheidsrisico's. Het is duidelijk dat u in deze geen beleidsvrijheid heeft.
Dit betekent ook dat gelet op artikel 2 lid 3.c van de gemeentelijke Inspraakverordening er geen
inspraak mogelijk is tegen dit besluit om voortaan medewerking te verlenen aan het plaatsen van
UMTS-antennes.
In bijlage 1 is uitgebreide achtergrondinformatie over UMTS te vinden.
Argumenten:
1.1 Uit het Zwitsers onderzoek is niet gebleken dat UMTS-velden effecten hebben op
welbevinden of cognitieve functies.
1.2 Het weigeren van UMTS uit vrees voor gezondheidsrisico's is op grond van recente
jurisprudentie niet toegestaan als er voor het overige aan de geldende blootstellingslimieten wordt
voldaan.
2 en 3 Gezien de zendvermogens en de daarbij behorende veldsterktes van de UMTS-antennes
die in de masten zullen worden geplaatst zal ruimschoots aan de geldende blootstellingslimieten
worden voldaan.
voorstel BW herziening beleid UMTS 2/4
