%Ym
4.5 Van zaaksgerichte naar persoonsgerichte aanpak
Waar in het verleden de focus bij veiligheid vaak lag op de aanpak van zaken, is deze
inmiddels verschoven naar de aanpak van de dader (persoonsgerichte aanpak). Zo staat niet
meer iedere zaak op zich, maar wordt deze geplaatst in een bredere context met als doel
patronen van criminaliteit te doorbreken en herhaling te voorkómen.
Samen met de veiligheidshuizen is een belangrijke stap gezet in de aanpak van onder andere
(problematische) jeugd, veelplegers, notoire overlastplegers en plegers van huiselijk geweld.
Op basis van een breed persoonsdossier wordt in de persoonsgerichte aanpak gekozen voor
een interventiestrategie die toegespitst is op de persoon, met mogelijke combinaties van
straf-, civiel en bestuursrechtelijke instrumenten, en preventie, zorg en hulpverlening. Doel is
steeds om recidive te voorkomen en daders te resocialiseren. Hierbij hoort ook de
gemeentelijke taak voor de nazorg van ex-gedetineerden. Ook bij andere doelgroepen
verschuift de aanpak.
Ambitie;
De persoonsgerichte aanpak wordt (door)ontwikkeld ter ondersteuning van de aanpak van
de prioriteiten: jeugd, geweld, woninginbraken en georganiseerde criminaliteit.
De persoonsgerichte aanpak wordt geborgd in onder meer de veiligheidshuizen en de
Centra voor Jeugd en Gezin (CJG).
De ambitie is dat iedere (potentiële) crimineel weet en voelt dat misdaad niet loont, door:
Strafrechtelijke, bestuursrechtelijke, privaatrechtelijke en fiscale aanpakken;
Het afpakken van crimineel vermogen;
Snelle, eenvoudige en directe afhandeling.
Het veiligheidshuis zet in op een sterkere verbinding tussen haar persoonsgebonden
aanpakken en de aanpak van lokale (gebiedsgebonden) problematiek via zogenaamde
veldtafels maar ook via de aanpak van jeugdgroepen en jongeren.
Gemeenten regelen de nazorg van ex-gedetineerden. Zodra een gedetineerde vrijkomt en
zich gaat vestigen in een gemeente, draagt zij zorg voor basisvoorzieningen als onderdak,
inkomen, geldig ID-bewijs en noodzakelijke zorg (rol veiligheidshuizen)
Politie en het OM actualiseren de lijst van beroepscriminelen, voorzien van hun criminele
samenwerkingsverbanden en delen deze met de partners. Vervolgens maken ze afspraken
met hen over het aanpakken van die beroepscriminelen en hun netwerken.
Randvoorwaarden die nodig zijn voor een effectieve en efficiënte persoonsgerichte aanpak
van zorgmijders of notoire overlastplegers worden gerealiseerd. Op basis van regionale
afspraken kan met hulp van een gezamenlijk convenant de informatie-uitwisseling tussen
partijen worden gerealiseerd en de aanpak van (gemeente)-grensoverschrijdende
zorgmijders mogelijk worden gemaakt.
Misdaad mag niet lonen. Plegers van strafbare feiten moeten ervaren dat hun gedrag
negatieve consequenties heeft. Niet alleen voor het slachtoffer, maar ook voor hen zelf.
Uitgangspunt is dat alle wettelijke mogelijkheden worden ingezet om daders te raken. Onder
andere door sneller lik-op-stuk toe te passen en geldelijk gewin af te pakken.
Naast interventies richting de dader wordt ook ingezet op genoegdoening richting het
slachtoffer. Het vergoeden van de schade aan slachtoffers is daar een voorbeeld van. Niet
alleen de kosten voor de toegebrachte schade, maar ook de kosten die gemaakt zijn om de
schade te herstellen.
Gemeenten hanteren waar mogelijk de wet Bibob om misbruik te voorkomen. Vergunningen
worden ingetrokken als uit onderzoek naar voren komt dat niet meer aan de voorwaarden in
de vergunning wordt voldaan. Panden worden gesloten, indien een inrichting wordt
geëxploiteerd in strijd met de aan de vergunning verbonden voorschriften. Momenteel worden
door de rijksoverheid de mogelijkheden onderzocht om niet-vergunningplichtigen ook zaken
te kunnen ontnemen. Als er op dit vlak een instrument voorhanden is, gaan we dit toepassen.
pt
WS
-V
Regionaal beleidsplan Noord-Nederland 2013-2014 conceptversie 3.2 (5-09-2012)
18
