DINERS |I
Adres: I. PROPSMA
BI Bagijnestraai 65 - Tel. 1059
23
De gebroeders Propsma voor het voorma
lige Café Restaurant De Heimat in de Bagij-
nestraat (Foto: Tom Sandijck)
anderd. De eetzaal die je op de foto ziet,
werd tot cafégelegenheid bestemd. Na de
oorlog kozen we ook een andere naam voor
de zaak: Aurora.'
En er kwam nog een nieuwigheid bij:
Aurora werd de allereerste Chinees in
Leeuwarden. Hendrik Propsma: 'Mijn
jongste broer Jan is kok geweest in het
leger. Hij zat 3,5 jaar in Nederlands Indië.
Toen hij terug kwam kon hij Chinees
koken.'
Ondertussen komt Jan Propsma (76 jaar)
het huis aan de Roodborststraat binnen.
Hij is even vanuit zijn woonplaats Stiens
naar Leeuwarden gefietst en hij neemt
het verhaal met verve over. 'Ik sprak goed
Maleis. Eigenlijk had ik wel in Indonesië
willen blijven,' zegt Jan. 'Op een bepaald
moment was ik gestationeerd in Poerwa-
karta, op West-Java. Daar kreeg ik ken
nis aan een Chinese familie die ook een
restaurant dreef. De vader vroeg mij of
ik zijn dochters goed Nederlands wilde
leren. Dat wilde ik wel, maar in ruil daar
voor moesten ze mij Chinees leren koken.
Eenmaal terug in Leeuwarden begon
ik in 1949 toen de rijst van de bon was
in Aurora met de nasi goreng, bami en
saté ajam en babi. De namen van de jon
gens die terugkwamen uit Indië werden
gepubliceerd in het Friesch Dagblad. Wij
stuurden hen allemaal een kaartje dat ze
bij ons nasi konden krijgen. Dat werd een
enorm succes. We bezorgden ook wel nasi
en bami bij de militairen op het vliegveld,
als ze nachtdienst hadden.'
Hendrik en Jan Propsma kijken overi
gens met gemengde gevoelens terug op de
jaren dertig en veertig. 'Eerst had je de
crisistijd en toen die rottige oorlogsjaren.
Na de oorlog was alles nog lang op de bon.
Zelfs aan rijst was amper te komen! Het
uitgaansleven was niet denderend te noe
men, de mensen waren arm,' zegt Hen
drik Propsma. Hij heeft in 1953 serieus
overwogen om met zijn jonge gezin naar
Australië te emigreren. Zijn oudste broer
was daar geweest als marinier en kende
het werelddeel. Wat ook een rol speelde
was het feit dat de familie nooit vakantie
had vanwege de zaak. 'Ik ging met ple
zier naar mijn werk, maar we hadden net
als onze ouders nooit vrij. Het werk ging
maar door, van maandag tot en met zon
dag.'
Dat veranderde toen Hendrik in 1953
cipier werd in de gevangenis aan het
Blokhuisplein. De familie Propsma stopte
in dat jaar met het restaurant vanwege
de slappe tijd en verkocht het pand aan
Ganzevoort, die er een pianozaak in dreef.
Maar Hendriks echtgenote, Janke Props-
ma-Schaafsma (nu 80 jaar) bleef maar
liefst tot 1985 bezorgdiners koken, waar
naar nog altijd een grote vraag bleef.
Cipier in de directeurswoning
Als cipier had Hendrik Propsma ook een
volle werkweek, maar hij had in zijn nieu
we dienstbetrekking in elk geval recht op
vakantie. 'We draaiden 48 uur per week',
vertelt hij. 'We hadden, om een voorbeeld
te geven vroege dienst van 7 uur tot 2 uur
's middags en een keer in de week moest
je dan ook een nachtdienst draaien, 's
Ochtends vroeg deden we de deuren van
de cellen open en gedetineerden moesten
dan hun ton buiten neerzetten en legen.
Daarna konden ze zich wassen en kregen
ze een ontbijt en gingen vervolgens naar
Advertentie van Café Restaurant J. Propsma
in het Friesch Dagblad 1927
Links Hendrik en rechts Jan Propsma
(Foto: Tom Sandijck)
hun werk, naar de kleermakerij, boekbin
derij, drukkerij of schilderswerkplaats of
de andere werkplaatsen. Wij controleer
den ondertussen de cellen op beschadigin
gen en contrabande. Ach, voor mij waren
het gewone mensen. Ik praatte met ieder
een en ik wilde eigenlijk ook nooit weten
wat iemand gedaan had. De oorzaak voor
al die misdaden was vaak de drank. 'Dat
laatste slokje, dat had ik niet moeten
nemen', zeiden de gevangenen vaak.'
Hendrik en Janke kregen vier kinde
ren. In de periode 1970-1988 konden ze
tot hun genoegen de ruime directeurswo
ning bij de gevangenis betrekken, Blok
huisplein 42. 'Daar hebben we met heel
veel plezier gewoond', zegt Hendrik en
zijn vrouw beaamt dat. 'Heerlijk, zo'n gro
te woning aan het water'. Hendrik haalt
een olieverfschilderij tevoorschijn van de
gevangenis en wijst het huis aan, waar ze
achttien jaar gewoond hebben. 'Mooi, vind
je niet? Dat heeft een buurman voor ons
geschilderd toen we weggingen.'
Dagelijks uitzending van DINERS,
flink warm aan huis bezorgd. Prima
consumptie. Smakelijk bereide spij
zen. Billijke prijzen. Bij vaste afname
korting. Voor gezelschappen of
clubjes speciaal tarief. Ook gelegen
heid AAN HUIS TE DiNEEREN
