7 Een detachement van het Leeuwarder Politiekorps marcheert voor het Paleis van Justitie, 14 november 1942. Op de achtergrond het Ruiterskwartier ook de pragmatische vraag niet worden vergeten: wat zou het hebben geholpen om ontslag te nemen, met alle risico's voor hemzelf en zijn gezin vandien? Let wel, wij weten dat Nederland in 1945 bevrijd werd, maar net als de mees te Nederlanders zal ook Dreeuws er tot medio 1943 van overtuigd zijn geweest dat Nazi-Duitsland in een gewonnen positie verkeerde en nog heel lang de dienst zou uitmaken in Nederland. Dreeuws werd een held dankzij een ver loren toss. Hij heeft ervoor moeten beta len, laten we dat niet uit het oog verliezen. Aan dat heldendom hoeft niet te worden getornd, mits we maar inzien dat helden mensen zijn en dat het toeval soms helden schept, maar niet toelaat dat het leven uit louter heldendaden kan bestaan. Waar mee ik hopelijk ook voldoende duidelijk heb gemaakt dat een beoordeling van de persoon Dreeuws volgens een simpel goed/ fout schema volstrekt niet op zijn plaats is en ons eerder blinddoekt dan zicht geeft op de historische werkelijkheid. Sporen gewist? Resten nog enkele vragen. Wie waren die rechercheurs die zich aan Rodenburgs voordeur meldden om filmpjes te confis queren? En wat beoogden zij daarmee? Gegeven de verdwijning van documenten die de betrokkenheid van de Leeuwar der politie bij de jodenvervolging hadden kunnen aantonen, is de veronderstelling gerechtvaardigd dat het hier eerder om het uitwissen van sporen ging dan om het verzamelen ervan voor nader onderzoek. Wat gebeurde met iemand als Joop Willemse, die zijn geweten niet langer wilde belasten en in 1943 ontslag nam als agent? Hij meldde zich na de bevrijding op het bureau, maar kon alleen in een lagere rang weer worden aangenomen. Nadat collega's, die wel gedurende de hele bezet tingsperiode waren aangebleven, eerder voor promotie in aanmerking bleken te komen dan hij, nam hij na een paar jaar verbitterd voor de tweede maal ontslag. Wat gebeurde na de verdwijning van Dreeuws' gezin met hun huis? Een doch ter van Dreeuws schreef dat hun dienst woning na hun onderduik werd vrijgege ven voor plundering. Tientallen Leeu warders, 'echt geen NSB'ers hoor, die keken wel uit', grepen de gelegenheid met beide handen aan en van de inboe del bleef weinig over. Zo hier en daar in Leeuwarden zou best nog een aardige stukje schoorsteenmanteldecoratie kunnen staan, ooit geplunderd uit de boedel van het gezin Dreeuws.

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2003 | | pagina 9