Ik voel mij nog steeds een Flietster
5
Henk van der Roest In februari 1935 kwam ik op het Vliet te wonen, doordat mijn vader op het adres
Noordvliet 419 een maatkledingbedrijf begon (zie ook Leovardia nummer 9). Inmid
dels wonen mijn vrouw en ik zo'n twintig jaren in Camminghaburen, maar ik voel
me nog steeds een Flietster. Mijn gehele jeugd heb ik op en om het Vliet doorge
bracht, want ervoor woonden we in de Sumatrastraat en dat is er vlakbij.
De slijterij van Hein Appeldoorn aan het Noordvliet, 1969
We spreken steeds over het Vliet als één
geheel. De bewoners zullen er niet zo over
denken. Wij woonden op het gedeelte oos
telijk van de Bleeklaan. 'Ons' Vliet begon
bij slager Olthof op de hoek van het Noord
vliet en de Bleeklaan en liep door tot en
met Stienstra, de melkvaarder, die op de
hoek van de Javastraat woonde. Het stuk
tussen Bleeklaan en Oostersingel was
niet ons Vliet en we kwamen er ook zel
den. Alleen de Schaafsma's, Barend voor
de rokerij en Gerke voor de bloemen hoor
den er zo'n beetje bij, maar verder..., het
werd wel het Koopmans-Vliet genoemd
naar de fabrieken. Ook het Zuidvliet
tussen Bleeklaan en de Machinefabriek
Friesland met Pietersburen was in onze
ogen niet echt het Vliet.
'Ons' Vliet dus werd gevormd door
het Noordvliet met het Oranjewaltje, de
Dijkshoek en vooral de Tichelstraten. Die
Tichelstraten lijken vrijwel geheel ver
geten, maar wat woonden er veel schil
derachtige families: twee families-Efdé,
Schuil en Hoekstra en nog veel meer.
Zij hebben mede het beeld van het Vliet
bepaald en niet zo'n klein beetje. Op dit
stukje Vliet waren drie kruideniers: Hart
kamp (later Ids de Vries) op het hoekje
van de Noordvlietstraat, Swart enkele
huizen verder en Riddersma op de hoek
van de Lombokstraat. Wij van het Vliet
zeiden echter 'op de hoek van de Tichel
straat'. In onze optiek begon de Lomboks
traat pas bij de Balistraat: het eerste deel
heette ook Tichelstraat. Verder was daar
Massault, schroeven en gereedschap, De
Vries, rubber-vulcanisatie, bakker Harry
Groen en vooral, de in de hele stad beken
de slager Hempel met de lekkerste lever
worst. Verderop waren er nog enkele win
kels en vooral de drankwinkel van Hein
Appeldoorn. Dat stuk was 'ons Vliet'.
Geen katholieke of
gereformeerde kruidenierswaren
Er waren dus drie kruideniers. Nu was
Swart (of zo men zei Swarts) katholiek en
Hartkamp gereformeerd, terwijl Ridder
sma doorging voor orthodox hervormd.
Wij waren thuis hervormd en dus werd
er alleen gekocht bij Riddersma. Ik kreeg
eens ongenadig op mijn falie: ome Dirk uit
Limburg kwam te logeren en dronk een
stevige borrel. Mijn vader gaf mij geld om
een fles bij Appeldoorn te kopen, maar het
regende stevig en ik ging dus naar Swart.
jLW
