2 Johannes Faber met moeder en zus Collectie Faber spullen met louter mankracht en waar mogelijk met de fiets. Familie, vrien den en vriendinnen werden allemaal ingeschakeld. Bij de verhuizing van onze poppenkast, gekregen van Sinterklaas, waren mijn broers niet te beroerd om op de hoeken van de Violenstraat, Pieterseliestraat en Leliestraat de nodige voorstellingen te geven, overigens met veel succes. Terwijl het merendeel van onze inboedel al was overgebracht, moesten we nog wel terug naar de Willem Sprengerstraat 61 om te slapen. Ik zie ons 's avonds nog door de Pieter seliestraat wandelen, onze moeke met de wekker en de po in de hand voorop! Bij al dit gedoe van verhuizing waren we natuurlijk wel in spanning over de ontwikkelingen van de oorlog. In het bij zonder over het lot van broer Jan, die als dienstplichtig ziekenverpleger was gemobiliseerd met als standplaats Den Haag. Weliswaar was hij nog actief geweest in Rotterdam na de bombar dementen daar, zo bleek later, maar De Pieterseliestraat gezien naar het oosten gelukkig kwam hij later gezond en wel weer naar huis. Transformatorhui sj e Mariahof was een buurtje van eerlijke en noeste arbeiders. Het werd gedomineerd door wat wij het Hoofdgebouw noemden en waar vooral bejaarden woonden. Wie mij het meest is bijgebleven van deze bewoners is het parmantige kleine vrouw tje juffrouw Trippenzee, altijd even vrien delijk en even zonnig. De verdere opbouw voldeed helemaal aan de omschrijving van het hofje in Kramers Woordenboek: 'pleintje met rondom gebouwde goedkope woningen'. Jammer dat het hofje werd ontsierd door het midden in het plantsoen tje staande transformatorhuisje, alhoewel later zou blijken dat het ergens nog tot voordeel zou kunnen dienen. Wij kwamen te wonen tegenover het Hoofdgebouw, met naast ons ter linker zijde de familie Zelle, waarvan de man er prat op ging achterneef te zijn van Margaretha Geertruida Zelle, beter bekend als Mata Hari. En ter rechterzijde kregen we als buren Marten Lei en echt genote en hun later geadopteerde dochter Klaasje. Zij kwamen oorspronkelijk uit Paesens Moddergat. Hij was timmerman en dat was bepaald niet ongemakkelijk. Hoezeer het hofje toch een vredige uit straling niet kon worden ontzegd, wij waren duidelijk in een barre oorlogs situatie beland. En dat hield onder meer in het voldoen aan verduisteringsvoor schriften. Het was onze buurman/tim merman die hiervoor de nodige luiken maakte, die we elke avond voor de ramen installeerden. En hij was ook de maker van het luikje in de zoldering, dat als schuilplaats kon dienen bij mogelijke razzia's. Want ook dat was een fenomeen waar we helaas niet aan ontkwamen. Hadden de oorlogsomstandigheden aanvankelijk het maatschappelijke leven nog niet helemaal in de tang, geleidelijk aan werden de gevolgen merkbaar. Wij kregen allemaal te maken met de voedsel distributie. Wat dus inhield dat de Vivo-

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2005 | | pagina 4