De Vereniging voor Vreemdelingenverkeer
INFORMATION
Leova.'c^LA.It
21
Sem Soepboer
Toen ik, geboren en getogen in Leeuwarden, in 1967 vanuit Zeist in Leeuwarden
kwam, maakte ik nader kennis met mijn voorganger, H.P. Timmermans, een
gastheer pur sang, die op een zeer charmante manier jarenlang met 'zijn' vreem
delingen omging. Ik kende hem globaal als een diplomaat die op zijn eigen wijze
zich voor het toerisme inzette.
Het bestuur had het bij mijn benoeming heel anders met mij voor: ik moest een
zakelijke draai aan het VW-werk geven en zo Leeuwarden/Friesland 'in de vaart
der volkeren opstuwen'. Dat hebben we met medewerkers, de media en overige
relaties dan ook graag gedaan. We 'gingen er voor' zoals dat nu heet. Toen ik in
Leeuwarden werkte bij Reisbureau Lissone-Lindeman, trok mij altijd al het werk
van VW-directeur aan. Dus, de droom werd verwezenlijkt. In dit artikel een greep
uit de initiatieven en activiteiten uit de eindjaren zestig.
Het VW-kantoor werd gehuisvest in een
grote stacaravan bij het mooie oude
gebouwtje met het torentje naast het NS-
station. Door de toename van het werk
verhuisden we in september 1968 naar
een groter, representatiever pand in de
Prins Hendrikstraat. De twee informatri-
ces, I.M. Roefstra en W. van Guldener wer
den in mooie uniformen gestoken om zo de
stad op het informatiebureau en bij ande
re gelegenheden te promoten.
In het begin van de jaren zestig van de
vorige eeuw was men al blij dat er in mei
toeristen kwamen en dat het zelfs door
ging tot oktober. Leeuwarden kende een
levendig toeristenverkeer met dagjesmen
sen en bezoekers aan musea, maar er
moest meer gebeuren vonden het gemeen
tebestuur en de VW. De zomer van 1966
was een van de natste zomers. We hadden
toen als stunt vitamine-C tabletjes op de
balie liggen voor de toeristen. Dat kreeg
nationale en internationale aandacht via
de radio, tv en schrijvende pers. Om van
de uitstraling naar het publiek nog maar
te zwijgen...
Electrische Vrouwen
Leeuwarden beschikte over een beperkt
aantal middenklasse hotels. De hoteliers
wilden niet investeren voor alleen een
rendabel zomerseizoen. De Nederlandse
Spoorwegen anderzijds beklaagde zich er
De Provinciale Friese VW was tot in de jaren zestig gehuisvest in een karakteristiek gebouw
tje bij het NS station, dat in 1969 werd afgebroken
