7 voor mij iets uit een andere wereld. Net als de fanfare. Ik liep daar altijd achter aan, vooral dol op de trompetten en tuba's. Het kwam niet bij mij op dat ik daar zelf ook bij zou kunnen. Dat deed niemand uit mijn omgeving. We leerden bij Nils thuis de acht, waarbij je al draaiende om elkaar heen een acht vormt en we zongen de bekende nationalistische liedjes: Waar de blanke top der duinen, Hollands vlag je bent mijn glorie en Frysk bloed tsjoch op. Grootvader had mij een rijksdaalder beloofd als ik alle coupletten, ik geloof 20, van het Wilhelmus uit het hoofd kende. Ik heb daar hard op geleerd en het is gelukt. In oorlogstijd werd het Wilhelmus natuur lijk steeds belangrijker. Eén beroemd klassiek lied leerden we niet: 't Is plicht dat ied're jongenHad dat te maken met het feit dat we meisjes waren? Ook Engelse liedjes, zoals 'Sjingel bel, sjingel bel, sjingel all de way. Wat a fun it is to ride in a wan has open slee'. Pas veel later ontdekte ik wat 'wan has' was: one horse. Om enige orde te houden onder ons, ik denk achttal, had Nils' moeder bedacht dat er iedere keer een andere leider geko zen moest worden, die wij dux noemden en dat wij protocol zouden maken. Wij schreven dan om de beurt een ver slagje van de bijeenkomst. Vooral bij het volksdansen was enige orde wel nodig, want dat ontaardde gemakkelijk in tik kertje spelen, de slappe lach krijgen of je allemaal tegelijk op de grond laten vallen. Eerst dansten en zongen we boven, later, toen we bleken meer ruimte nodig te heb ben, beneden in de werkplaats. We had den een clublied, natuurlijk gemaakt door Nils' moeder. De andere poot van de club werd ver zorgd door de moeder van Christa. Daar was het strenger, saaier, maar misschien achteraf ook nuttiger. We zaten in de huis kamer aan een lange tafel en leerden er de noodzakelijk geachte steken; flanel- steek, stiksteek, rijgen, zomen, breien en haken. Aan mazen zijn we niet meer toe gekomen; daardoor is mazen voor mij altijd geheimzinnig gebleven, een hogere kunst. Later heb ik betreurd dat ik het niet kon. We oefenden alleen op proeflap- jes, gelukkig geen poppenkleertjes of zo iets. We vormden een hecht groepje met ons achten, zes klasgenoten en het zusje van een van hen. We kwamen altijd bij elkaar op verjaarspartijtjes en dat werd door deze wekelijkse activiteiten nog versterkt. Bovendien zat ik met enkelen op een soort privé kleuterklas. Leeuwarden was een klein, besloten stadje, waar ook onze ouders elkaar vaak kenden. Wat het einde van de NahaZiSpriclub is geweest, weet ik niet meer. Of doordat de oorlog eindigde en wij weer hele dagen school kregen of doordat we aan het einde van de zesde klas kwamen, die voor mij het einde van de lagere schooltijd was. Anderen namen nog de zevende klas, of liever gezegd hun ouders, om de tekorten aan kennis die ontstaan was, niet alleen door de inkwar tiering maar ook door lange periode van kolenvakantie bij te spijkeren. Of doordat we in de puberteit kwamen en niet meer wilden, ik weet het niet meer. In ieder geval gingen wij allemaal naar een ande re klas of school. Christa en haar moeder ben ik uit het oog verloren, maar niet Nils en haar moeder. Nils kwam enkele jaren geleden nog met het protocol te voor schijn. Wat mij daarin opviel en wat ik indertijd vanzelfsprekend vond, was het totaal gebrek aan naijver, groepjesvor ming, plagerijen en baas spelen wat je toch zoveel aantreft bij groepen meisjes. Of dat aan de beide moeders heeft gelegen of aan de sfeer op school... wie zal het zeggen? Of zou ik het mooier gemaakt hebben in mijn herinnering dan het was? Nils had in ieder geval de zelfde indrukken. Wij zijn de NaHaZiSpriclub Hi-jo, hij-jo Wij naaien en handwerken o, zo fijn Met sierlijke steekjes priegelfijn Rijgen, stikken, zomen enzovoort Alles keurig netjes zo als 't hoort. Meisjes uit de tweede klas van de Hofschool in 1941. Links juffrouw Leekstra, rechts van haar Alida Beekhuis Collectie Alida Beekhuis Wij zijn de NaHaZiSpriclub Hi-jo, hij-jo Wij zingen en springen in het rond Soms maken wij het wat al te bont Zingen, springen, dansen enzovoort Allerhande keurig soort bij soort. Leova.'c^tA.lt

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2005 | | pagina 9