La» it
13
Het deel van de Huizumerlaan waar de sloot nog niet was
gedempt, eveneens rond 1900 gefotografeerd door H.J. Craije
De Huizumerlaan één maand voor de overdracht door de Kerk
voogdij aan de burgerlijke gemeente, gefotografeerd door J.H.
Slaterus in oktober 1905 Collectie Syb Grijpstra
zijn eigendom behoorde en er een afzet
ting aanbracht. Juridische tussenkomst
maakte duidelijk dat die mening onge
grond was en de afzetting moest verdwij
nen. In 1909 heeft een andere jurist deze
eigendomskwestie nogmaals onderzocht
en hij kwam tot hetzelfde oordeel. Wel
zijn er omstreeks 1908 pogingen gedaan
om het kerkenpad in de Schrans aan de
burgerlijke gemeente over te dragen en
werd het verwaarloosde stenen pad ver
nieuwd en verbreed, doch kennelijk is het
op dat moment niet tot een formele over
dracht gekomen. Het Kadaster heeft om
onbegrijpelijke redenen de grond waarop
het stenen pad lag bij de desbetreffende
panden gerekend en dat is tot de huidige
dag nog het geval.
Omstreeks 1765 werd de Huizumerlaan
aan weerszijden met bomen beplant. Een
akte van 18 oktober van dat jaar vertelt
ons hoe dit is gerealiseerd. Het initiatief
werd genomen door de ingezetenen en
burgers van Huizum en zij meenden dat
'het niet alleen tot sieraad van gemelde
dorpe zoude kunnen strekken, maar ook
des zomers bi heete dagen, tot merkelijke
aventage, zo voor kerkgaande als andere
passanten en derhalven ten dienste van
het algemeen, indien het kerkepad, tus
sen de Schrans en de buurte van het dorp,
geheel met boomen wierde beplant, in dier
voegen, als reeds gedeeltelijk is geschied'.
Belangstellenden konden inschrijven hoe
veel bomen zij voor hun rekening wilden
nemen. Dit werd een groot succes, want
er konden 180 stuks worden aangeschaft,
terwijl er achteraf gezien maar 134 nodig
waren. De kerkvoogden werden belast
met de inkoop van de bomen, terwijl ook
de eigendomsrechten en het onderhoud
aan dit college werden overgedragen.
Overdracht aan de gemeente
De gemeente Leeuwarderadeel nam in
1904 een uitbreidingsplan aan, waarbij
er problemen rezen bij de afvoer van
het rioolwater. Er moest een riolerings
stelsel komen en voor de afvoer naar de
Potmarge had men de Huizumerlaan
nodig. Bij de overdracht ontstonden
enkele problemen. De kerkvoogdij stelde
als voorwaarde dat langs de Huizumer
laan huizen zouden worden gebouwd van
minimaal zeven meter breed. Er kwamen
huizen onder andere de nummers 14 tot
en met 22 die aan de voorwaarde volde
den, maar na verloop van tijd werd deze
voorwaarde bewust of onbewust verge
ten.
Een ander probleem was, dat een deel
van de sloot aan de noordkant reeds was
gedempt. Aangezien de erfscheiding in
het midden van de sloot lag, moest op dat
punt een afscheiding worden geplaatst.
Met de kerkvoogdij werd afgesproken dat
die afscheiding aan de kant van de sloot
langs de Huizumerlaan werd geplaatst,
zodat de kerk geen extra onderhoud voor
die strook had. Na overdracht aan de
gemeente moest die afscheiding worden
teruggebracht, hetgeen bij deurwaarder
exploot aan betrokkenen werd betekend.
Het Tjallinga-weeshuis weigerde bij mon
de van de voogd, de heer W.W. Hopperus
Buma, hieraan te voldoen. Uiteindelijk
mocht hij het hek laten staan, totdat het
vervangen moest worden.
Na de overdracht werden alle sloten
gedempt, de bomen grotendeels gekapt en
kreeg de Huizumerlaan zijn huidig aan
zien. Nadien zijn er verschillende malen
opnieuw bomen langs de Huizumerlaan
geplant, die helaas niet wilden groeien
en afstierven. Eerst in de jaren zeventig
van de vorige eeuw heeft het hoofd van de
groenvoorziening van de gemeente, J. van
Reijendam, een boomsoort uitgekozen,
die zich tot de dag van vandaag goed ont
wikkelt.