10
Althuis, 'onze zoon is jarig'. 'En onze doch
ter', vertelde de vrouw van rechercheur
Faber en mijn moeder kon niet achter
blijven, want ook een van haar zevental
was jarig. Het was feest in de buurt, maar
niemand was toen in het bezit van een
vlag om aan de gevel te hangen. Zo rijk
waren we toen nog niet, alhoewel het over
het algemeen allerminst een 'arme buurt'
was.
Bijzonder was eigenlijk dat we bijvoor
beeld met de jaarwisseling niet allemaal
de straat op gingen, zoals hierboven
beschreven, maar de beste wensen in stijl
overbrachten. Van de huidige kerstkaar-
tenhysterie was toen nog geen sprake.
Mijn vader had kleine blanco visitekaart
jes en daarop kwam links onder in de
hoek 'G.N.' van 'Gelukkig Nieuwjaar' te
staan, zo eenvoudig was het eigenlijk. Als
de eerder beschreven taptoe aan zijn eind
was gekomen gingen wij als kinderen op
stap om de kaartjes in keurige envelopjes
bij buren en eventuele notabelen, zoals de
bedrijfschefs van mijn broers, in de bus te
deponeren.
Excelsior
Eén van de meest dominerende gebouwen
in deze buurt was wel het complex van de
Coöperatieve Verbruikers Vereniging
Excelsior u.a., om het maar eens helemaal
volledig te zeggen, op de hoek van het
Oldegalileën (of Ouwgelein op zijn Liw-
waddes) en de Groningerstraat. Mijn oud
ste broer, Klaas, was er boekhouder en het
lag dan ook voor de hand dat wij daar
onze nodige boodschappen gingen doen en
de bakker van de Coöp kwam gewoon aan
de deur.
Men had ook een activiteit voor de
jeugd, namelijk het jeugdzangkoor Jong
Excelsior, onder leiding van de heer Bron,
hoofdonderwijzer van school 17. Daar
namen we met z'n drieën van ons gezin
aan deel: broer Dirk (derde stem), zus
Jannie (eerste stem) en ik zong dan twee
de stem om het trio vol te maken. Hoogte
punt was altijd de uitvoering in de oude
Harmonie, in herinnering een prachtige
zaal met mooie loges, waarin onze moekes
en vaders dan mochten zitten. Naast
de Nederlandse liedjes, zongen we ook
Duitse en zelfs Zuid-Afrikaanse. Een
hoogtepunt van de avond was dan de in
gestudeerde cantate, bijvoorbeeld de
Bloemencantate van de Nederlandse com
poniste Geertruida van Vladeracken. Vol
gens de recensie in de Leeuwarder Cou
rant van toen 'zong Mea Naberman op
loffelijke wijze de sopraansoli'. Haar
vader had een muziekschool aan de Twee-
baksmarkt. Zij was destijds een nationaal
gewaardeerde zangeres. Maar ook met de
Verkeerscantate hadden we veel succes
met een echte verkeersagent, die tijdens
het zingen de verschillende verkeersbor
den liet zien. Als dat niet een echt stukje
opvoeding was!
Het jeugdzangkoor Jong Excelsior tijdens een uitvoering in de Harmonie Collectie J. Faber
Le0Va.V3tA.1t
