26 Susanna Cecillia Maria Doodkorte-Becker (1865-1952) voor haar winkel aan de Nieuwestad 35 Collectie J. Doodkorte Met hem musiceert hij in zijn vrije tijd. Zijn één jaar oudere broer Johannes (1867-1910) heeft het beroep van hun vader voortgezet en is portret- huis- en decoratieschilder geworden. Hij is de stamvader van de Doodkortes die de win kel aan de Nieuwestad hebben voortge zet. Hij is de enige van de zes zoons van vader Johannes Doodkorte en moeder Catharina Blauwstra die zal huwen. Fer- De portret- en huisschilder Johannes Hendrikus Doodkorte (1828-1910), ver eeuwigd rond 1906 Collectie J. Doodkorte dinand en Willem huwen niet, een vierde broer is als katholiek theoloog de celiba- taire status toegedaan en Bernardus, de jongste sterft op 9-jarige leeftijd. De vijf de broer is Leobertus Dominicus die op 25-jarige leeftijd overlijdt en vernoemd is in de firmanaam Leo Doodkorte. Ferdinand en Willem woonden toen het werken was gedaan, samen met twee huishoudsters in de Kanaalstraat. Als Ferdinand zijn tachtigste verjaardag viert in 1948, schrijft een van die huis houdsters over zijn vrijgezel blijven het volgende rijm: 'Zijn liefde bleef beperkt tot het werk en musiceeren. Soms was er wel een kans Maar hij durfde 't niet riskeeren. Want stel je voor dat hij Niet rooken mocht of pruimen! En dan geen rooie zakdoek Want dames hebben luimen!' Broer Willem Doodkorte is overigens ook geslaagd als ondernemer. Hij was eige naar van het pand Westerplantage 38, waar hij een wagenmakerij dreef. Toen hij er al voor de Tweede Wereldoorlog mee stopte, verhuurde hij het gehele pand aan Marten Bouma (zie Leovardia 16) waarna hij zich iedere week bij zijn huurder meld de om contant de huur te innen. Het verzaagde hoofd van Wilhelmina Broer Johannes zorgde dus voor het nage slacht, maar het was op het nippertje. Hij overlijdt jong, op 43-jarige leeftijd. Hij laat een weduwe achter en een vierjarige zoon, Leo. Willem en Ferdinand schieten te hulp en stellen de weduwe Doodkorte-Becker in staat het winkelbedrijf van haar man voort te zetten aan de Nieuwestad 35, in verfwaren en schoonmaakartikelen. Met zijn oom Ferdinand als buurman weet Leo niet beter dan dat een woning een winkel erbij heeft en dat er klanten bin nenkomen als de bel heeft gerinkeld. Zijn opleiding krijgt hij na de middelbare school binnen het bedrijf en het blijkt dat sieraden hem meer interesseren dan verf en bor stels. In 1931 verlaat hij de winkel van zijn moeder om over te stappen naar Nieuwe stad 25, als beoogd opvolger van zijn oom. De rijkere jaren zijn echter voorbij als hij in 1934 huwt met Anna Brada. Crisis, oorlog en de schrale jaren vijftig met de Sybrandus Ferdinand Doodkorte (1868- 1950) Collectie J. Doodkorte bestedingsbeperking dragen ertoe bij dat hij met moeite zijn inkomen op peil kan houden. Klanten zijn schaars en hebben weinig te besteden. Geld voor luxe goede ren is er nauwelijks. In 1948 wordt hun achtste kind geboren en haalt Leo zijn diploma als opticien. Hierdoor kan hij brillen toevoegen aan zijn collectie. Hij wordt vertegenwoordiger van zijn eigen zaak en laat zijn vrouw de winkel beheren als hij iedere dinsdag zijn klanten bezoekt in Het Bildt, een naar verhouding rijkere streek in Friesland. Eerst op de fiets en later per bromfiets wordt hij een bekende verschijning in de dorpen; de koffers ach terop met daarin klokken, wekkers, horlo ges, ringen alsmede monturen en brillen met pasglaasje en 'ark' voor de kleine reparaties. Als de klant geen goed zicht krijgt op de voorbeeldletters verwijst hij door naar de heren oogartsen. In de werkplaats achter de winkel slijpt en polijst hij de glazen. Hij repareert er de horloges en de klokken en maakt in de oorlog, bij gebrek aan zilver, van guldens en rijksdaalders geboorte- en roomlepels. Het opduiken van het uit munten gezaag de hoofd van Wilhelmina in sieraden en dergelijke trekt de aandacht van de bezet ter, die het opvat als een provocatie. Waar schijnlijk is hij er met een reprimande van afgekomen. In 1950 erft hij het pand na het overlij den van oom Ferdinand. Tot zijn schrik Le0Va.V3tA.1t

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2006 | | pagina 28