LCOVOLT^LA.'
Brievenbus/mailbox
32
De redactie van Leovardia reserveert graag ruimte voor brieven
van lezers. Zij behoudt zich wel het recht voor brieven in te korten.
Ons adres: Grote Kerkstraat 29, 8911 DZ Leeuwarden of
e-mail: historischcentrum@leeuwarden.nl
Huizumer zwembad
In Leovardia 20 staat een artikeltje van
Jesse Wassenaar over het Huizumer
zwembad. Ook ik ging daar vroeger vaak
naar toe vanaf Achter de Hoven over het
kerkepadsje naar de Huizumerlaan, bij de
kerk en ijsbaan langs via een heel kort
stukje Badweg naar het bad.
Wassenaar had het over een hokje voor
de waterreiniging. Dat herinner ik mij
niet meer, maar wel dat er tussen het
zwembad en de Badweg een aantal kunst
matige watervallen waren gemaakt waar
dus ook water over stroomde. Voor zuur
stofopname? Thijs herinner ik mij ook nog
vaag, volgens mij een brede vent met ros
sig haar. Met het vlot was het de kunst om
het vlot met vier man om te trekken, twee
man liggende er op, met de handen de
rand van het vlot vast pakken, de andere
twee man op het andere einde staande en
de liggenden bij de enkels pakken en het
zo om te kiepen. Jammer dat we nu geen
openluchtzwembad meer hebben. De Klei
ne Wielen had er nooit weg gemoeten. Dat
Nylan moest wijken voor huizenbouw is
volgens mij te begrijpen.
Cor Seinstra, Leeuwarden
Zwembad de Grote Wielen
'In tegenstelling tot de Overdekte bleven
de kleren in het badhokje'. (Jesse Wasse
naar over het Huzumer zwembad in Leo
vardia 20). Ik vind het Huzumer zwem
bad eerder vergelijkbaar qua bouw en
uitvoering met het zwembad van de Grote
Wielen. In de jaren vijftig overbrugde ik
vanuit het oosten van de stad, tezamen
met Jan van der Hoek en vaak vergezeld
van zijn beide broers Hans en Peter, teza
men met Johan Grim en mijn vriend
Johan Niemendal op zomerse dagen de
vijf kilometer (watertoren, Tolhuis, hoge
brug, bootverhuur Appeldoorn) naar
het paviljoen met zwembad. Tussen de
grote groene kikkers bij de ingang (waar
zijn die gebleven) over het grind naar de
fietsenstalling en dan naar óf de boten
verhuur van Brouwer óf werk in de 'laden-
kamers' van het zwembad. Hier ligt ook
het verschil met de faciliteiten van de
Huzumer tegenpool. Dus geen volle hok
jes, niet het primitieve verkleden achter
een zeiltje, maar kleren in een bewaakte
(nu ja, door ons dan!) ruimte. Wij verdien
den er een aardig zakcentje.
Het systeem is eenvoudig uit te leggen.
Langs de gehele achterzijde van de batte
rij metalen kleedhokjes, links en rechts
van het paviljoen, liep een overdekte
ruimte. Binnen was over de gehele lengte
een houten tafelblad bevestigd aan de
achterkant van de hokjes. Onder dat
immens lange tafelblad waren uitsparin
gen voor rechthoekige houten bakken met
opstaande rand. Ik denk zo'n vier stuks
onder elkaar.
Tussen de 100 en 200 bakken per 'kamer';
erachter een brede loopruimte. De bak
ken, voorzien van een nummer, pasten
precies door een afsluitbaar luikje in het
badhokje ter hoogte van het houten blad.
Klep open, lege bak erdoor geschoven,
klep dicht, weer open, bak met kleren
terug, nummer onthouden, bak (door een
van ons) in de uitsparingen onder de
'tafel' geschoven, klaar. Toptijd was vooral
's middags als de meute weer naar huis
ging. Eigenaardigheden van het systeem:
het roepen of blèren van de natte bezoe
kers om hun nummer, waarbij velen het
hoofd zijdelings door het luikje wrongen,
liefst meerdere nummers door elkaar.
Badgasten die hun nummer waren verge
ten moesten vaak tot de laatste volle bak
ken wachten, wat veel commotie veroor
zaakte.
Zwembad de Grote Wielen in 1935
