19
Het orkest van pianist Joop Amman op het podium van Le Moulin Rouge, maart 1938
Collectie Aldert Toornstra
Daarnaast vonden er in het weekend nog
regelmatig dansavonden plaats in andere
gelegenheden.
Bovendien was er in 1932, in verband
met de vrees voor zedenverwildering, door
een speciale commissie een aantal maatre
gelen voorgesteld om de gevaren van deze
overdreven belangstelling voor het dan
sen te beperken. Daardoor zouden onder
meer jongeren onder de achttien niet meer
in dancings mogen worden toegelaten en
zouden bepaalde eisen moeten gelden voor
de inrichting van de danszaal, waaronder
het vloeroppervlak en de verlichting.
Juist in deze moeilijke crisisjaren had
Huisman het Café Blomhoff in de Grote
Hoogstraat 17 in juli overgenomen en het
meteen tot gezellige dancing omgetoverd.
Lokale orkestjes als The Merrymakers
van Fritz Lahde en de komische jazzband
The Three Prince Band, geleid door pia
nist Leo van Norden, zorgden voor dans
bare amusementsmuziek. Kennelijk met
succes, want in februari 1932 kreeg het
interieur een grondige opknapbeurt, werd
deze nieuwe inrichting 'trots de malaise'
ook van nieuw meubilair voorzien en ging
de zaak verder onder de exotische naam
Shanghai Dancing Bar. Er was voortaan
elke avond dansen waarbij het orkest van
violiste en accordeoniste Hilda Kramer
de nieuwste nummers ten gehore bracht.
Attracties als een 'duurrecord dansen om
luxe prijzen' moesten het bezoek aan de
nieuwe dancing stimuleren terwijl er,
evenals bij de meeste andere horecage
legenheden, met de consumptieprijzen
werd gestunt. Advertenties attendeerden
het publiek er op dat er ondanks de ver
laagde prijs geen goedkoop 'dubbeltjesbier'
werd geschonken en de prijzen tijdens de
muziek niet werden verhoogd.
Bij het vrijkomen van het grote pand
aan het Klein Schavernek voorzag Huis
man nieuwe mogelijkheden en zo werd in
de zomer de huurovereenkomst gesloten
en werd de pas verbouwde Shanghai Bar
overgedaan aan Willem van Cleef, die het
vervolgens alleen als bar exploiteerde.
Huisman voorzag zijn nieuwe zaak met
een van de aansprekende naam Le Mou
lin Rouge en trachtte daarmee hoogge
spannen verwachtingen op te roepen.
Geen Parijse sfeer
Wie verwacht mocht hebben dat de nieu
we dancing Le Moulin Rouge een Parijse
sfeer zou uitstralen kwam al snel bedro
gen uit. Geen musetteklanken door een
pierrette-ensemble of chansons vertolkt
door een zangeres als 'Gladys, La Fille
de Montmartre', maar stevige, opgewekte
'Stimmungsmusik' door orkesten als de in
deze provincie al populaire Hamburger
Stimmungs Kapelle. Vanaf maart 1933,
terwijl er ondertussen aan een uitbreiding
werd gewerkt, zorgde dit door Karl Fieker
geleide kwintet, waarvan vier dames deel
uitmaakten, voor vrolijk amusement. Het
orkest trad, evenals zijn opvolger Walter
Adams Stimmungs Dameskapelle, regel
matig op in allerlei kleine dancings en was
in de provincie een bekende verschijning.
Pas na de kermis werd in de zomer van
1933 de vergrote en gemoderniseerde dan
cing Le Moulin Rouge heropend, nadat
deze ook van een nieuwe parketvloer en
de nieuwste decoraties was voorzien. Een
nieuwe publiekstrekker vormde in die tijd
de Attractie Band van de veelzijdige xylo-
foniste Anny van Eijkeren, die als muzi
kale act al ruim tien jaar in de noorde
lijke provincies actief was. In haar orkest
speelde de uit Harlingen afkomstige Jean
Pierre Houbein zowel piano als orgel en
deed dat ook in gecombineerd spel. Maar
de grote publiekstrekker was het jeug
dige drumwonder Alie van der Steen, die
naast het slagwerk ook piano en saxofoon
speelde. Het gezelschap, dat onder meer
in fraaie Spaanse kostuums optrad, bleek
een succes en prolongeerde zijn optreden
enkele maanden, waarna weer vrij onbe
kende orkestjes voor de dansmuziek zorg
den.
Tijdens de kermisweek van 1935 vierde
de inmiddels in Leeuwarden wonende
Houbein zijn 15-jarig jubileum in Le
Moulin Rouge, waar hij met zijn orkest de
Blue Girls tot in september bleef optreden.
In begin 1936 nam eigenaar Edens weer
de dagelijkse leiding op zich waardoor er
opnieuw, ondanks de soms aangekondigde
surprises, weinig bijzonders in de dancing
gebeurde. De muziek werd voornamelijk
verzorgd door minder bekende, veelal
regionale groepjes muzikanten. Slechts
een enkele keer werd in een advertentie
een naam genoemd, zoals het orkest van
Dirk Schambach dat in december 1936
werd aangekondigd.
LcOVflLT^i4)t»k
