33 aan de andere zijde van de Dokkumer Ee. Als we als jongens naar het zogenaamde derde land gingen, dat begon aan het ein de van de Dokkumertrekweg bij de villa Madjoe, bij het tweede brugje, konden we op de andere oever aan de voorkant van de molen door de open deuren de stam men in planken gezaagd zien worden. Voor de molen lag de 'batte' (batting) waar de boomstammen uit het water de molen in werden getrokken om ze te zagen. Voor die batting was een inham van de Ee waar de stammen in het water moesten 'sterven'. Hadden ze daar lang genoeg gelegen, dan was er voor die inham aan de stadszijde een stuk grasland waar ze werden gelegd om te drogen. Vaak werd er door kinderen op de stam men 'boomke gelopen', een afgeleide van skotsjelopen op het ijs. We hebben het wel gezien dat ze dan kopje onder gingen tus sen de stammen, zich geheel uitkleedden om de kleren te drogen om vervolgens op de bomen op het land te gaan lopen. Op dat land stonden veel brandnetels, zodat ze gilden als jonge speenvarkens van de pijn als ze van de stammen vielen. Bij een grote voorraad werden er ook wel bomen in de landsloot in het derde land van boer Van der Kooi aan onze zijde van de Ee gelegd. Toen de molen niet meer in gebruik was en begon af te takelen, hebben wij wel eens geprobeerd met sneeuwballen een van de ruitjes in de voorkant van de molen, die de vorm hadden van een Haags hopje, te raken. De molen is op 16 januari 1964 afge brand, terwijl de avond daarvoor het gemeentebestuur had besloten de molen te restaureren. Het woonhuis bij de molen heeft er nog jaren gestaan. In verzorgingshuis Parkhove aan Ach ter de Hoven hangt in een van de gangen een schilderij van molen De Fisker. We herinneren ons ook nog dat vlak na de oorlog er nog eens een skütsje met vracht zeilend door de Ee voer. Ook dat er een skütsje, voortgetrokken door een schipper in de 'beage', voorbij ging, zo vol geladen met turf dat je de kajuit en het dek niet meer zag. G. de Vries, Goutum Brand bij Wanda Ik ben geboren op 14 mei 1935 in de Eek- hoffstraat in Huizum. Die straat bestaat inmiddels niet meer. Vandaar verhuisden we naar de Bildtsestraat 14 en toen naar de Pie ter de Swartstraat 17. Ik kom uit een gezin van zeven kinde ren en heb hier de oorlog meegemaakt. Zo moesten we elke ochtend voor schooltijd naar een boer om melk te halen. Ook gin gen we vaak de stad in en liepen we door de Oosterstraat langs de winkel van Wan da. Daar konden we het niet nalaten om even de deur open te doen en te roepen: Wanda bezocht, rotzooi gekocht'. Dikke lol vanzelf en de verkoper boos. Zo liepen we op een goede dag weer langs Wanda, maar o, wee, er was brand geweest en wat lag daar op straat? Dit speelgoed autootje van hout. Ik heb het meegenomen naar huis en schoongemaakt. Ik heb het nog steeds en het staat mooi op de plank. Onlangs las ik in Leovardia over Wanda en Toko en schoot me deze gebeurtenis weer te binnen. Fokke Kuipers, Drachten Een vreemde straat Slaan we in Leeuwarden een straat rechtsom in, dan zien we meestal aan onze rechterhand het naambordje van de nieuwe straat. Bij de Van Blomstraat naar het noorden wandelend komen we aldus in de Wijnhornsterstraat. Zouden we hetzelfde doen in de d'Hondecoeterstraat even ten westen van de Van Blomstraat, dan komen we in een straat parallel aan de Wijnhornsterstraat. Maar die straat draagt vreemd genoeg ook de naam Wijn hornsterstraat. Lopen we vervolgens die straat in, op naar de spoorbomen, dan treffen we aan onze linkerhand twee kan toorpanden. 'Die nummeren aan de Wijn hornsterstraat', zult u zeggen. Maar neen, ze nummeren aan 'Achter het station 1 en 3'. Hoofdschuddend lopen we het parkeer terrein achter het station op. Bij de uitrit ervan staat het bord voorrangsweg. We geven voorrang, slaan rechtsaf en keren aldus op onze schreden terug. Dan pas worden we ons bewust van de straatnaam op het bordje onder het voorrangsbord: Hollanderdijk. J. Verbeek, Leeuwarden De openbaren tegen de Hofsketen De strijd tussen het openbaar onderwijs en de Leeuwarder Schoolvereniging, in Leovardia 31, heeft nog decennia zijn spo ren achtergelaten en ik snap uit het arti kel van Paul Bron nu pas waarom. Met schoolvoetbal waren we in begin jaren vijftig ingedeeld in een poule met de LSV. We hadden geen sterk team en meester De Vries zei van te voren: We hebben sterke tegenstanders, maar als we verliezen dan toch alsjeblieft niet van de LSV.' Aan mijn kleinkinderen, die bui ten en thuis spelen met leerlingen van die school, merk ik dat die scherpe kantjes er in de laatste jaren zijn afgesleten en dat is maar goed ook. Overigens is Hofsketen vroeger nooit door ons gebruikt, maar door Kerst Toxo- peus in het artikel Hofsketen in Oorlogs tijd in Leovardia nummer 23. J. van der Werf, Leeuwarden LcOVflLT^i4)t»k

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2010 | | pagina 35