La» it 11 Zondag 14 maart 1971 startte om 3 uur 's middags de eerste Pow-Wow. Bijna 8 uur later zou deze eindigen. Ongeveer 800 bezoekers kwamen op het festival af en betaalden 7,50 voor een veelzijdig programma, enigszins in lijn met eerdere Provadya? avonden, Fuq en Demos. De groepen Kevin Ayers uit Londen en het Haagse Supersister traden op. De Beatles tekenfilm Yellow Submarine werd ver toond, er was een waarzegster, een thee- kraam, een verkooppunt voor affiches, sieraden, biologisch-dynamisch brood én gratis bonensoep met brood. De Harmonie (Pow-Wow Tempel) kreeg een zo sfeervol mogelijke aankleding, met aan de buiten kant een hippe poort. Twee maanden later, zondag 9 mei 1971, werd de tweede editie gehouden. Er was geleerd van de eerste keer waar te snel na elkaar drukke onderdelen waren geprogrammeerd. Er moest immers ruim schoots gelegenheid zijn andere Pow-Wow gangers te ontmoeten of een joint te roken. Op het programma onder andere CCC Ine, Michael Chapman en niet te vergeten het ALMO, oftewel het Allereerste Leeu warder Mondharp Orkest. Het hoofdpro gramma werd in de grote zaal gehouden, waar de stoelen uit verwijderd waren. In de nieuwe zaal was weer een markt met een tiental kraampjes ingericht. Opnieuw werd tegen 6 uur de wierookgeur lang zaam verdreven door de lucht van bonen soep. De organisatie deed een oproep aan een ieder om een brief te sturen naar het gemeentebestuur met het verzoek zo spoe dig mogelijk een gebouw voor Hippopota mus te regelen. Het ALMO-optreden ging de mist in. Dertig mondharpjes waren uitgedeeld, maar de 'gelukkige' bezitters slaagden er niet in tot een gezamenlijk optreden te komen. De vervangende act van Jan Brugman (een witte muis die in een staafje klimt) werd in volledige duis ternis uitgevoerd waardoor niemand de stunt kon zien. De derde Pow-Wow op 10 oktober 1971 kende een drastische programmawijzi ging: stamppot boerenkool in plaats van de bonensoep. Een groot deel van het pro gramma werd gevuld met het afscheids concert van Pugh's Place, waarvan een album is samengesteld. Er volgden nog negen edities, met uit eindelijk op 13 mei 1973 de twaalfde en laatste. Donderdagavond 2 maart 1972 werd een 'Pow-Wow 6 ¥z gehouden om te bespreken wat er verder met Stichting Hippopotamus moest gebeuren en om aan de hand van de resultaten van een enquête te bespreken hoe de volgende Pow-Wow's moesten worden ingevuld. De veertig belangstellenden werden geïnfor meerd over de mogelijkheid van een open jongerencentrum in de Schoolstraat. De roep om meer creatieve programmapun ten en de wens om meer topgroepen aan te trekken, werd besproken. Gemiddeld kwamen er bij de festivals zo'n 1000 bezoekers, met een top van 1300 bij de achtste keer en een dipje van 600 belangstelenden bij de tiende. De bezoe kers kwamen niet alleen uit de stad, maar ook uit de provincie en soms van verder. Hun kleding was veelal aangepast aan elkaar en aan de optredende artiesten, baby's, kinderen en honden werden soms meegebracht. 'Het wordt tijd voor een crèche en een asiel in de Harmonie' ver zuchtte een bezoeker. Bier was uit, de hasjpijp was in. Gebruik van drugs werd min of meer getolereerd, handel absoluut niet toegestaan. Pow-Wow was een platform waar Leeu warden kon kennismaken met een groot aantal bekende popgroepen; uit Neder land bijvoorbeeld CCC Ine, Long Tall Ernie én internationaal, zoals America, Argent, Arthur Brown, Barclay James Harvest, Redwing en Spirit. Heel wat anders, maar ook populair: het zigeuner orkest van Tata Mirando, de Leeuwarder fakir Bottak, bewegingstheater BEWTH, draaiorgel De Fruitschalen en andere. De alternatieve markt was veelkleurig, veelzijdig en soms 'goed gelovig' met naast stands van de NVSH, Dolle Mina, het COC, Phantasmagoria (een winkeltje uit de Nieuwesteeg) ook Youth for Christ, de Hara-Krishna sekte en de Baha'i-religie. Memorabel natuurlijk ook de paint-in, de verkoop van hennepplantjes, de aan kleding van de Harmonie bij editie acht met 100.000 tulpen, de dusdanig hete bonensoep bij editie zeven dat de plastic lepels er in ombogen en de mogelijkheid om macrobiotische kroketten te kopen. Er werd gewerkt met een budget van 15 tot 20.000 gulden. Door de inzet van vrijwil ligers kon vrijwel het hele budget aan het programma besteed worden. Optreden op de zolder in het JOK- gebouw in de Doelestraat, 1969 Foto: Sj. Andringa Bij de twaalfde editie verzorgde Yin Yang, een alternatief warenhuisje uit de Nieuwesteeg, met voedsel 'voor kabou ters, makrobiotiekers en lieve mensen' de catering. Los daarvan was dit de laatste. Sjoerd Cuperus, één van de circa 35 men sen van de organisatie, vond dat het meer een show dan een feest werd. 'Het lijkt erop dat het publiek minder dan in het begin de neiging heeft om mee te doen. Was er eerst weinig verschil tussen de mensen voor, op en achter het toneel, nu komt men meer om 'entertaind' te wor den.' Swinging Sunday Swinging Sunday was een kortstondig vervolg op de Pow-Wow feesten. Opzet was één hoofdact en enkele voorafjes. De eerste editie op 14 oktober 1973 had Fairport Convention als hoofdact; op de tweede, eind 1973, was dat Alquin. Door de start van de verbouwing van De Har monie kwam er een eind aan de alterna tieve festivals aldaar. Na de verbouwing bood De Harmonie hier geen ruimte meer voor. De alternatieve jongeren konden inmid dels terecht in het op 20 december 1973 officieel geopende jongerencentrum van de Stichting Hippopotamus Unlimited. Hippo was een feit. Daar moeten we het een andere keer nog maar eens over hebben.

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2011 | | pagina 13