35
Aan boord van de boeier Tjet Rixt. Links mevrouw Hepkema met zoon Jaap en Keesje
Cath, dan Antje Kuipers met twee onbekende vriendjes van Jaap, Mien Rietstra en de
schippers van de boeier. Collectie Liesbeth Pol-de Vries
Het waren heel andere tijden dan nu. We
gingen om 8 uur 's avonds al op stap; als
het 10 uur was geweest gingen we meest
al nog naar het Tolhuis, waar dan altijd
al het buitenvolk naar binnen kwam en
dan werd het pas gezellig. Op dinsdag
avond ging ik met mijn kameraden Lieu-
we Hoekstra, Joop van der Bij en Piet van
der Veen naar La Bella. Op deze avond
traden daar de Cats, Earth and Fire en
andere bands op. Moet je nagaan: ging je
midden in de week op stap. Als ze er nu
mee aankwamen zou je zeggen: "ben je wel
in orde?'
Ook kom ik de naam Hylke Tromp in
nummer 33 tegen, misschien een ver
familielid? Mijn opoe was een Geertje
Tromp en is geboren in Balk.
Ik blijf het nog steeds een goede zet van
mezelf vinden dat ik me heb geabonneerd
op Leovardia.
Jelle Tromp, Groningen
Jaap Hepkema op schoot van Jo Jellema;
daarnaast Mien Rietstra en achteraan
Klazien Anema
Collectie Liesbeth Pol-de Vries
Hepkema als werkgever
Via een familielid kreeg ik Leovardia 33
aangereikt over de familie Hepkema.
Na dit artikel was ik helemaal ontgoo
cheld door de negativiteit in de memoires
van Jaap Hepkema over zijn ouders. Het
zijn uiteraard zijn belevingen en ervarin
gen. Maar het staat zo haaks op de vele
positieve verhalen en ontzettend mooie
belevenissen van mijn moeder, Mien Riet
stra, die 12,5 jaar bij de familie (hard)
gewerkt heeft en bij hen inwoonde.
Meneer Hepkema was heel goed voor
zijn personeel. Na een reis kreeg het per
soneel ook wel eens een cadeau. Ze moch
ten regelmatig een dag mee op de boeier
met twee schippers en dan was het genie
ten van wind en water. Of een tocht met
de salonboot, de Tjet Rixt, en dan bakte
meneer Hepkema zelf pannenkoeken voor
iedereen, terwijl mijn moeder eigenlijk
de kokkin was. Ook deelnemen aan een
rondvlucht met een Fokker. Mijn moeder
mocht altijd haar nicht Door Sterk mee
nemen en zij is dikwijls mee geweest in al
die jaren.
Als meneer Hepkema klaagde over de
belastingaanslagen, die hij betalen moest,
lachte mijn moeder en zei ze: 'Ik zou wil
len, dat ik het betalen moest, want dan
had ik ook de inkomsten gehad!' Na zo'n
opmerking kon hij er ook wel weer om
lachen: 'Ja, daar heb je gelijk in.'
Mijn moeder was de oudste uit een
gezin van 6 kinderen en de opmerking
van Jaap: 'Hoe vaders met zes kinderen
dat dan wel hadden', zou hij wel eens van
mijn moeder gehoord kunnen hebben.
Want meneer Hepkema kwam graag bij
mijn opa en oma thuis, een warm nest
met 6 kinderen. Dan gaf hij te kennen
dat hij ook wel zo'n groot gezin had willen
hebben!?
Mijn opa was zeer geïnteresseerd in de
politiek en daar zetten ze samen graag
een boom over op. Tijdens de oorlog had
den mijn opa en oma onderduikers, waar
meneer Hepkema van op de hoogte was.
Hun eigen zonen waren ondergedoken bij
verschillende boeren in de omgeving.
Met Sinterklaas werd er inderdaad flink
uitgepakt. Ook bracht hij bij een feest, na
een diner, wel eens een fles champagne in
de keuken voor het personeel. In de oorlog
waren er ook gasten en diners en als er
eten over was, mocht dat door mijn vader,
zijn broers of mijn moeders broers opgege
ten worden.
LcOVflLT^i4)t»k
