LiC0Vac^t^i»2
13
werd besloten er een adspirantclub aan
toe te voegen voor personen (wèl kinde
ren) benéden de 18 jaar, waaronder ook
mijn persoontje behoort'.
Bij deze club hanteert men de regel
dat de aspiranten slechts onder begelei
ding van een volwassene mogen spelen
en daar vindt Martha het hare van: 's
Avonds heerlijk getennisd alleen jam
mer van een kleine kijfpartij. Er stond
namelijk op een lijst die daar hangt dat
we tot 9 uur onder toezicht stonden,
maar wij dachten dat we nog wel even
mochten doorspelen. Maar nee. Klokslag
9 uur moesten de kleintjes ophouden! en
de 4 grooten! die er waren begonnen te
spelen. Om razend te worden. Na 4 uur
weer gespeeld en we hebben reuze gela
chen want er was geen verkeersagent!'
Ik vind L een misselijke stad
Een ander thema wat vrijwel elke tiener
bezighoudt is het uiterlijk. Ook Martha
was hierop geen uitzondering, ze heeft
het vaak over haar uiterlijk. Zoals reeds
vermeld is ze haar journaal begonnen
met een omschrijving van zichzelf: 'Ik
ben tamelijk groot. Ik ben tamelijk dik.
Ik ben tamelijk breed. Ik heb een groote
dikke neus. Ik draag een lorgnet. Ik heb
blond, van voren kort, haar. Ik ben 14
jaar en heb reuze lange armen'. Hoewel
dit niet erg positief klinkt lijkt Martha
wel vrede te hebben met zichzelf. Ze is
namelijk deze mening toegedaan: 'Ik
kom tot de ontdekking dat ik verbazend
dik word Zo raar zijn m'n verhoudin
gen wel niet maar och, een beetje dikker
of dunner, grooter of kleiner, daar moet
je maar niet op letten'. Dit is een mooie
manier om met je uiterlijk om te gaan,
zeker wanneer je vijftien jaar oud bent.
Jezelf wegen was in die tijd ook een hele
onderneming, aangezien men over het
algemeen geen weegschaal thuis voor
handen had. Dit ging in het geval van
Martha op de volgende manier: 'Saarke,
Grieteke en ik hebben ons laten wegen,
bij Wybrandi; we zouden juist binnen
gaan toen we zagen, dat Herman Haver-
schmidt er in de winkel stond en toen
zijn we doorgeloopen en hebben ons na
5 minuten laten wegen. Grieteke weegt
138 pond, Saarke 104 en ik 116. Ik ben
er niet dikker op geworden waar ik erg
blij om ben'. Men moest in een winkel op
een weegschaal gaan staan, het is dus
begrijpelijk dat de meisjes dit niet wilden
terwijl er een bekende in de zaak stond.
Volgens Martha was de sociale con
trole toch vrij aanwezig in de stad en
daar had ze enige moeite mee: 'Ik heb
een bontmanteltje gekregen, het is wel
leuk, maar niets voor Leeuwarden,
maar enfin, dat komt goed uit want ik
ben ook niets voor Leeuwarden. Ik vind
L een misselijke stad en het is nog wel
m'n geboorteplaats. Wanneer je hier b.v.
een heel gewone jurk of zooals ik een
paar mooie puntschoenen aanheb (som
mige menschen vinden ze leelijk) dan
weet direkt de heele stad, dat ik!!! punt
schoenen draag en dan ziet iedereen vol
minachting (of jalousie) naar mijn bruin
geschoeide voetjes. M'n teenen blozen
dan van al dat aankijken, en ze zien zoo
rood, dat ik ze gerust voor echte winter
teenen kan laten doorgaan. Jèsses bè
Achteraf kunnen we zeggen dat ze hier
mee heeft leren leven aangezien ze hier
bijna haar gehele leven heeft gewoond.
Het Ministerie van Vrouwelijke Zaken
Wat haar daar misschien in heeft
gesteund is haar voorliefde voor muziek
en theater. Onze stad bood toen namelijk
ook al heel wat mogelijkheden om daar
van te kunnen genieten. Zo verhaalt ze
regelmatig over welke nieuwe muziek
stukjes er in haar bezit zijn gekomen.
Een voorbeeld hiervan: 'Moe heeft twee
schattige muziekstukjes voor me mee
genomen n.l. Komm mein Schatz, wir
trinken ein Likörchen en Püpchen Liese'.
Ze kocht ze ook wel zelf: 'Ik heb 2 nieu
we muziekstukjes gekocht: Schatzi, ich
möchte einen Zobel von dir en Wenn die
Sterne am Himmel leuchtenDe laatste
twee stukjes komen uit de operette De
Bajadère, een van de vele voorstellingen
die zij gedurende de periode van haar
dagboekschrijven bezoekt.
Tijdens de jaarlijkse kermis ontbreekt
er muziek en dit is wat Martha daarvan
denkt: 'De Kermis is begonnen. 't Was
niet zoo bijzonder leuk, omdat het er zoo
Een voorstelling in de Harmonie zo rond 1930. Martha Feitsma was een fervent bezoek
ster van deze schouwburg. De zaal heeft er zo uitgezien tot 1937. Er vond toen een ver
bouwing en modernisering plaats
