15
ingegeven uit de wens om zoveel mogelijk
cultuurgrond te behouden en de hogere
bouw aan de toekomstige grote verkeers
weg, in casu de Archipelweg, werd ook ste
denbouwkundig als passend gezien. Bij
komend voordeel was dat de huizen wat
goedkoper werden doordat de grondkosten
naar verhouding lager werden.
Woningstichting Sint Joseph kwam
daarop in 1953 met een plan voor de bouw
van 24 etagewoningen in drie woonlagen
aan de Archipelweg, tussen de Linnaeus-
straat en de Boerhaavestraat. Woningen
met drie slaapkamers en bestemd voor
gezinnen van zes personen. Dit huizenblok
werd uitgevoerd met een onderverdieping
waarin voor elke woning een bergruimte
aanwezig was. De woningen, naar ont
werp van architectenbureau Arjen Witte-
veen, kregen zowel aan de voor- als aan de
achterkant een ingebouwd balkon. 'Dit zal
ongetwijfeld de voorgevel verlevendigen,
terwijl voor de bewoners het voordeel van
een ietsje meer beschutting geldt. Dat mag
vrij belangrijk worden genoemd, vooral als
men in het gunstige jaargetijde eens een
kind in de box wat frisse lucht wil geven',
zo schrijft de Leeuwarder Courant op 28
januari 1953.
Ook werden nog twee beneden- en
bovenwoningen aan de zuidzijde van de
Boerhaavestraat gepland, geschikt voor
gezinnen met vier, respectievelijk negen(!)
personen.
De woningnood bleek hardnekkig; ook
in de loop van de jaren vijftig bleven de
toegekende bouwvolumes beperkt en de
vraag naar woningen onverminderd groot.
Woningbouwcorporaties, in oost-Leeuwar
den met name Beter Wonen en Sint Joseph,
werd verzocht met plannen te komen.
Sint Joseph kwam daarop in 1954 met
een plan voor 30 etagewoningen in drie
woonlagen aan de Archipelweg, tussen de
Marathon- en de Linnaeusstraat en acht
onder- en bovenwoningen aan de Mara
thonstraat. Opnieuw onder architectuur
van Arjen Witteveen. Deze woningen
zouden in 1955 opgeleverd worden.
De oplevering van de nieuwe woningen
in de Linnaeusbuurt in 1948 en 1949 werd
enthousiast begroet. Enkele jaren later
kwamen echter de eerste minder positieve
reacties, onder andere uit de gemeente
raad: 'Huizenblokken in de Marathon- en
Linnaeusstraat ('Marathonië' volgens een
raadslid) zijn verbazend eentonig en egaal,
ze geven wat een pakhuisachtig idee. Er
zijn straten gemaakt die na verloop van
jaren een grote kazerne lijken en dat is
vreselijk. Het is een straf er te moeten
wonen. Het moet toch voor de arbeiders die
gedwongen zijn er heen te trekken (sic) zo
aangenaam mogelijk worden gemaakt'.
Wethouder Witteveen vond dat niet te
snel een oordeel geveld moest worden: 'De
beplanting is nog niet geheel aanwezig
en heeft nog geen volume'. In de rest van
zijn 'verdediging' maakte hij het alleen
maar erger: 'Het is nu eenmaal zo dat de
gemeente destijds bij de bouw in de Mara-
thonbuurt de uiterste zuinigheid moest
betrachten en door de massaliteit grote
eenvormigheid voor lief moest nemen. Er
is van gemaakt wat er van gemaakt kon
worden. Ik geef toe dat royaler gebouwd
zou kunnen worden, rijker en groter dan
in de Marathonstraten is geschied, maar
de gemeente zat ook toen in een korset
van voorschriften.'
Woonbuurt
In de beginjaren waren de woningen in
de Linnaeusbuurt erg gewild. Niet alleen
door de heersende woningnood, maar ook
gezien de gunstige prijs-kwaliteitverhou-
ding. De 'toplaag' van de arbeidersklasse
en het middenkader (onderwijzers, amb
tenaren, politie) trok in de woningen. Het
was zeker in die eerste jaren een kinder
rijke buurt. Het wonen in de buurt was in
en voor die jaren als 'normaal' te typeren;
de speeltuin, de scholen op korte afstand,
de (geleidelijke) komst van enkele winkels,
de dagelijkse rondgang van diverse melk
boeren en andere venters, lijn 1 van de
stadsbus door de Linnaeusstraat, Mathij-
senstraat en Boerhaavestraat (met een
halte bij het Infectiepaviljoen) et cetera.
De bewoners liepen zelfs voor op de rest
van de stad, toen zij in 1959 bij de eerste
groep verbruikers behoorden die op aard
gas konden overschakelen!
Winkels en bedrijvigheid
Eind 1955 werd een perceel bouwterrein
aan de noordzijde van de Linnaeusstraat,
hoek Pasteurweg, in erfpacht uitgegeven
aan de verbruikscoöperatie in Friesland,
Excelsior, bestemd voor de bouw van twee
winkels, onder één dak. De winkel aan
de kant van de Pasteurweg zou in 1956
een Co-op (zelfbedienings!)supermarkt
worden, met in de andere winkel een sla
gerij. 'Met de huidige bezetting kunnen we
de drukte niet meer aan', meldde de Co-op
in 1962 nog in een advertentie met vraag
naar personeel.
Ter plaatse van het voormalige Schop-
pershof, op de hoek van de De Ruyterweg
en de Linnaeusstraat, was eveneens een
winkelcomplex voorzien, met daarboven 12
woningen in twee woonlagen. Achter dat
bouwblok zou een aantal garages gebouwd
worden. Eind 1959 werd dit bouwterrein in
erfpacht uitgegeven aan bouwbedrijf Friso,
respectievelijk verkocht aan N.V. De Gruy-
ter Zn. In 1960 werd het complex opgele
verd en een verbindingsstraatje aangelegd
tussen de Marathonstraat en de Linnaeus-
straat, de dr. Jennerstraat, vernoemd naar
de geneeskundige Edward Jenner. Naast
de supermarkt van De Gruyter werd een
nieuw bijkantoor van de Coöperatieve Zui-
velbank gevestigd, met op de verdieping
twee dienstwoningen.
Ook textielhuis/warenhuis Zoer vestigde
zich in 1961 in het nieuwe winkelcentrum,
inclusief een depot van 'snelreiniger' Hoek-
sema. Zo'n tien jaar later zou De Gruyter
'doorschuiven' naar het complex aan de
noordzijde van de Linnaeusstraat, voor
heen de Co-op vestiging, om daar een
Metromarkt De Gruyter te openen. Daar
naast, langs de Pasteurweg, werd een
Esso-servicestation annex Fiat-garage
gebouwd voor Van der Pol B.V. De vrijval
lende ruimte van de oude supermarkt van
De Gruyter werd ingenomen door de Fries
land Bank.
Latere huurders aan de westzijde van
de Linnaeusstraat waren onder andere
Albert Boonstra met bloemenzaak 'Carla',
een Edah-filiaal, het Aquariumhuis/dieren
speciaalzaak van de gebroeders De Vries,
Jamin, Pet's Place, fysiotherapeut Dick
Lamsma, Blokker en bakker Ieke Meijer.
Begin 1992 werd de nieuwbouw opgele
verd van het winkelcomplex aan de noord
zijde van de voormalige Linnaeusstraat,
met acht appartementen in twee lagen
er boven.
Andere vormen van bedrijvigheid in
de Linnaeusbuurt waren of kort geves
tigd (bijvoorbeeld wasmachinefabriek
De Vries in de jaren vijftig aan het oos
telijk uiteinde van de Linnaeusstraat), of
marginaal (lompenhandel, wasmachine-
