I
LeoVdlr^ LA.il
(tbc, opgelopen tijdens militaire dienst).
Schrijver dezes werd ook soldaat, in februari
1955. Daan Polet werd bij het gebeuren betrok
ken. De beperkte financiën en de aanslagen
van het BUMA (muziekauteursrechten) bete
kenden het einde.
Inmiddels was Wim Drent in de Klanderij
met Discoservice begonnen, regelmatig, elke
zaterdagavond. Deze concurrentie en gebrek
aan mankracht deed de MMC de das om. Op
volger Modac (Modern Amusement en Cul
tuur), een schepping van Henk Smidt, verliet
De Nederlanden en zocht het in grotere zalen,
maar strandde financieel ook al spoedig.
In de Doelesteeg was Wyb Dijkstra de jonge
renbar Wybs begonnen. Hij schafte een juke
box aan en vulde die met de muziek die wij
jongeren wilden horen. Dat werd in die tijd en
nog jaren later, hét trefpunt.
In 1956 probeerden Alle Eisma en Jan Terp
stra het maar weer eens in De Nederlanden.
Naamloos voorzover ik weet, voorlopig alleen
platen, inmiddels de populaire handige 45-
toeren plaatjes. De tijden veranderden. De
jeugdlonen (en het zakgeld) waren sterk ver
beterd en uit het westen, uit Amerika, kwam
met een orkaanwind de rock 'n' roll. Het
'swingen' was in dansgelegenheden min of
meer verboden, ook bij Discoservice in de
Klanderij. Dat stierf een roemloos einde, toen
Wilma Faber er wegens swingen uitgestuurd
werd en met een zwerm vriendinnen en jon
gens er achteraan naar De Nederlanden trok.
In De Nederlanden kon alles!
Wel kwam pa Eisma wel eens van beneden
uit het café om ons tot rust te manen. De dei
nende dansvloer was beneden het plafond en
zijn vrees was af en toe dat het naar beneden
zou komen.
De opkomst van De Nederlanden
In De Nederlanden was ondergetekende na
militaire dienst weer vaste discjockey gewor
den. Op zaterdag- en zondagavonden was de
zaal afgeladen vol. Later kwamen daar de zon
dagmiddag en de woensdagavond nog bij. Op
zaterdagavond vormde zich om half acht al
een rij danslieffiebbers tot aan de hoek van de
Bondsspaarbank aan het Zaailand.
De vrije meisjes nestelden zich langs de raam
kant. Vlug werden twee of drie tafeltjes aan
elkaar geschoven en er vormde zich een meis
jesvijver waarin de jongens uiteraard graag
visten. Zodra ik een serie aankondigde storm
den ze er op af. Maar er tussendoor kondigde
ik ook af en toe een schrikkeldans aan. Dan
mochten de meisjes een jongen vragen. Dat
was uitermate spannend voor de jongens.
Wie o wie?
Wat een succes hadden we met de nieuwste
platen die wij brachten. By By Love van The
Everly Brothers, Blueberry Hill van Fats Do
mino, Buona Sera van Louis Prima, Heartbreak
Hotel van Elvis Presley, Rock around the Clock
van Bill Haley. Het hele repertoire van Jerry
Lee Lewis, Little Richard, Chuck Berry, Paul
Anka, Pat Boone, Bill Haley, Buddy Holly, Cliff
Richard, Fats Domino, The Everly Brothers,
Elvis Presley, Gene Vincent, Louis Prima,
Conny Francis, Brenda Lee, enzovoorts. Teveel
om op te noemen. De zogenaamde 'zwijmel-
plaatjes' als Don't van Elvis Presley, Return to
Me van Dean Martin en I'm Sorry van Brenda
Lee deden het geweldig. Menig jongen en
meisje verloor dan zijn/haar hart aan de dans
partner. Soms het begin van een (goed?) huwe
lijk.
Het was aan de discjockey met de gekozen
muziek mede de stemming te bepalen. Af en
toe na het rocken weer eens een rustige serie
om de gemoederen wat tot bedaren te bren
gen.
Uiteraard werden de platenavonden ook af
gewisseld met levende muziek: Joop Verbeke,
Martin Vijver, The Blue Stars van Eddy van der
Lei, Henk Onderstijn en het Rainbowquartet
onder andere. Na mijn tijd (1962) kwamen er
nog veel meer.
In de persoon van Gerrit Hofman werd een
portier aangetrokken om aan de deur de zaken
goed te regelen. De sluitingstijd om 24.00 uur
werd verlengd tot 01.00 uur en de vermake
lijkheidsbelasting werd gehalveerd tot 16,6%.
De bar maakte goede omzet. De Nederlanden
werd het stamlokaal van handbalclub Hellas
57. Iedereen kende iedereen. We voelden ons
thuis en vermaakten ons geweldig. We maak-
Van links naar rechts: Piet Bootsma (1938-1999), Alle Eisma (1932-1993) en Henk de Jonge (1935)
Collectie Henk de Jonge
